ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, τιμώντας τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, κατά το έτος 2020 εξέδωσε έναν τόμο, ο οποίος περιέχει τα 140 Πρακτικά Συνεδριάσεων της παλαιάς εκείνης Βουλής ,της Δ’ Διοικητικής Περιόδου. Ο τόμος αυτός καλύπτει τους μήνες από τον Ιούνιο του 1827 μέχρι και τον Ιανουάριο του 1828. Αυτός ο τελευταίος, είναι και ο μήνας της αφίξεως του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα. Στο νησί του Σαρωνικού, και συγκεκριμένα στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης, υποδέχθηκαν τότε τον Κυβερνήτη και “εξ ονόματος του Ελληνικού Έθνους“ η Βουλή με την Κυβέρνηση. Πολύ σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας των Νεωτέρων χρόνων, τα οποία ουσιαστικά σηματοδοτούν την έναρξη λειτουργίας των δομών του (υπό σύστασιν) Ελληνικού Κράτους, του πρώτου μετά την Άλωση της Πόλης , ύστερα από την λήξη της μακραίωνης Οθωμανικής δουλείας! Στο σημείο αυτό υπενθυμίζεται, ότι η Ελληνική Επανάσταση ξεκίνησε το 1821, αλλά κράτησε σχεδόν οκτώ χρόνια… Ο Αγώνας των Ελλήνων για Ελευθερία και Εθνική Ανεξαρτησία πέρασε μέσα από διάφορες φάσεις και γνώρισε πολλούς κινδύνους, εξωτερικούς και εσωτερικούς, από την διχόνοια και την διαμάχη των πολιτικών με τους στρατιωτικούς αρχηγούς, και τα διάφορα συμφέροντα και τις φιλοδοξίες τους … Υπό αυτές τις δραματικές συνθήκες, μόνο ως θαύμα μπορεί να θεωρηθεί η δημιουργία και λειτουργία Κράτους ! Οι διάφοροι κοτζαμπάσηδες και καπεταναίοι δεν έδειχναν προθυμία να αποδεχθούν μια ενιαία Διοίκηση και να υπακούσουν σε κανόνες… Ο λόγος ήταν, ότι θα κινδύνευαν έτσι να χάσουν την Εξουσία, την οποία τους είχαν παραχωρήσει οι Οθωμανοί κατακτητές! Αυτό υπήρξε και η μεγαλύτερη δυσκολία, την οποία θα αντιμετώπιζε λίγο αργότερα ως Κυβερνήτης ο Ιωάννης Καποδίστριας : Το να βάλει δηλ. μια τάξη στην παρατηρούμενη τότε αναρχία , όπου ο κάθε τοπικός αρχηγίσκος έκανε ότι ήθελε , αφού δεν ήθελε την λειτουργία κάποιας κεντρικής Διοικήσεως … Ο Καποδίστριας ,όμως, είχε αναλάβει την ευθύνη να συστήσει εκ του μηδενός Κράτος, ενσάρκωση των ελπίδων του Έθνους των Ελλήνων και καταξίωση των θυσιών τους! Σε αυτή την “εξ Άδου Ανάστασιν του Γένους των Ελλήνων”, με προσδοκία και συγκίνηση οι αγωνιζόμενοι ακόμη Έλληνες ανέμεναν εκείνη την ιερή στιγμή, κατά την οποία ο Κυβερνήτης θα ορκιζόταν ενώπιον του Μητροπολίτου στο Ιερό Ευαγγέλιο, μέσα στην Εκκλησία! Και -σύμφωνα με το δημοσιευμένο στο Φ.Ε.Κ της εποχής πρόγραμμα- στη συνέχεια θα μετέβαινε στο κτίριο του Κυβερνείου (100 περίπου μέτρα πιο πάνω από την Μητρόπολη), ” δια να αναλάβει τας ηνίας της Χώρας”! Κατ’ αυτόν τον τρόπο επεδίωκε ο Κυβερνήτης να ασκηθεί στα ήδη απελευθερωμένα εδάφη της Πατρίδας ( αλλά και σε όσα μελλοντικά θα ακολουθούσαν) η τριπλή Κυβερνητική Εξουσία: “Νομοτελεστική“(Εκτελεστική), Νομοθετική και Δικαστική, κατά τρόπο μάλιστα ενιαίο και διαρκή και όχι αποσπασματικό, με την έννοια της potestas, δηλ. της κυριαρχίας, τουτέστιν της ασκήσεως πραγματικής Εξουσίας σε συγκεκριμένο τρόπο.
Σε αυτή την τόσο σπουδαία υπόθεση του Έθνους, η συνεισφορά του Μητροπολιτικού Ναού Αιγίνης υπήρξε καταλυτική και κομβικής σημασίας, καθότι διετέλεσε τόπος της υποδοχής αλλά και της ορκωμοσίας του Πρώτου Κυβερνήτου της Ελλάδος, του “Γενικού Γραμματέως Επικρατείας” Σπυρίδωνος Τρικούπη( αντίστοιχου σημερινού Πρωθυπουργού) και του 27μελούς”Πανελληνίου” (Συμβουλευτικού Νομοθετικού Σώματος). Παράλληλα, όμως, υπήρξε και τόπος Συνεδριάσεων της τότε Βουλής( λόγω ελλείψεως άλλου μεγαλυτέρου κτιρίου, προφανώς) από το 1827 μέχρι τον Οκτώβριο του 1829, έτος κατά το οποίο ανεχώρησε η Κυβέρνηση Καποδίστρια από την Αίγινα για το Ναύπλιο. Σε αυτό το γεγονός της Λειτουργίας της Βουλής στον χώρο του Μητροπολιτικού Ναού της Αίγινας θα αναφερθούμε στη συνέχεια , εστιάζοντας παράπλευρα και σε άλλα σημαντικά γεγονότα, όπως μας τα περιγράφουν κείμενα της εποχής. Συγκεκριμένα:
Η Γενική Εφημερίς της Ελλάδος” (αντίστοιχη του σημερινού Φ.Ε.Κ) υπό τον τίτλο: “Εν Αιγίνη, Σαββάτω 14 Ιανουαρίου 1828, Η εις την Ελλάδα άφιξις του Εξοχωτάτου Κόμητος Ιω. Καποδίστρια Κυβερνήτου της Ελλάδος”,γράφει: «…τόπος της δημοτελούς υποδοχής της Εξοχότητός του είχε προσδιορισθεί το προαύλιον της ενταύθα μητροπόλεως της Παναγίας, ήτις κατά το παρόν χρησιμεύει ως Βουλευτήριον”. Σαφώς, λοιπόν, στο κείμενο της εφημερίδας ο “ναός της Παναγίας του Αγίου Διονυσίου”( όπως τότε ήταν γνωστός ο ναός), αναφέρεται ως “Βουλευτήριον» . Η λειτουργία της τότε Βουλής των Ελλήνων στον χώρο του Μητροπολιτικού Ναού της Αίγινας επιβεβαιώνεται από τα ως άνω Πρακτικά (αλλά και από άλλες πηγές). Για παράδειγμα: Από τον αυτόπτη μάρτυρα Ν. Κασομούλη αντλούμε την πληροφορία, ότι οι Βουλευτές κάθονταν μέσα στον χώρο της “μεγάλης εκκλησίας”(σύμφωνα και με μετέπειτα έγγραφο του ίδιου του Καποδίστρια), ενώ ο λαός παρακολουθούσε τις Συνεδριάσεις της Βουλής από τον «Γυναικείτην». Στον γυναικωνίτη του Ναού υπάρχουν μέχρι σήμερα τα καθίσματα των Βουλευτών, τα οποία κατασκευάστηκαν τον 19ο αι. με δαπάνη του Εθνικού Ταμείου, σαφή απόδειξη της λειτουργίας της Βουλής στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας. Το «Βουλευτήριον» συνεδρίαζε μέσα στον χώρο του ναού κατά το μεσημέρι, επειδή κατά τις υπόλοιπες ώρες τελούνταν εκεί οι Θείες Λειτουργίες, οι Ιερές Ακολουθίες και τα Ιερά Μυστήρια. Συνέβαινε να διεξάγονται Συνεδριάσεις της Βουλής ακόμη και δύο φορές την ίδια μέρα ! Ορισμένες από αυτές χαρακτηρίζονται ως «Μυστικαί», και άλλες ως «Έκτακται και Μυστικαί» . Τις αποφάσεις υπέγραφαν ο Πρόεδρος της Γεώργιος Σισίνης και ο “Α΄Γραμματεύς”. Οι αποφάσεις της βουλής καταγράφονταν τότε σε Πρακτικά, τα οποία δημοσιεύονταν στην “Γενική Εφημερίδα”. Αυτή η δημοσίευση δεν γινόταν την ίδια μέρα, αλλά αργότερα , συνήθως σε χρονικό διάστημα 15 ημερών μέχρι και τον ένα μήνα, επιλεκτικά και όχι αυτοτελώς. Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος», με Διευθυντή τον Γεώργιο Χρυσίδη, υπήρξε κατά την εποχή εκείνη το κύριο όργανο της Διοικήσεως. Στο σημείο αυτό διευκρινίζουμε, ότι η Κυβέρνηση των Πολιτικών κατά το έτος 1826 ονομαζόταν “Διοικητική Επιτροπή” , και από τον επόμενο χρόνο «Αντικυβερνητική» , η οποία ήταν τριμελής. Από αυτήν την Κυβέρνηση παρέλαβε την Εξουσία ,όταν κατέφθασε στην Αίγινα,ο Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας. Πώς, όμως, συνέβη η Βουλή να λειτουργεί μέσα στον χώρο της συγκεκριμένης Εκκλησίας; Είναι το θέμα το οποίο θα εξετάσουμε στη συνέχεια, με κύρια πηγή το κείμενο της “Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος”, με τις ακόλουθες επισημάνσεις:
Ως γνωστόν, ο τόπος και ο χρόνος αποτελούν τις Συντεταγμένες αλλά και την βάση της Ιστορίας. Στα φύλλα της εν λόγω εφημερίδας περιγράφονται τα κοσμογονικά για την Πατρίδα μας γεγονότα με τόση σαφήνεια, ώστε τυχόν διαφορετικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, αυτόματα έρχονται σε ρήξη με τα πραγματικά δεδομένα της Ιστορίας. Πιθανόν, αν αυτό συμβαίνει, να οφείλεται στην άγνοια των στοιχείων και των πραγματικών περιστατικών… Προσδοκία της παρούσας έρευνας είναι, λοιπόν, να καλύψει αυτό ακριβώς το κενό.
Ο επισκέπτης σήμερα της «Μητρόπολης” ( όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι Αιγινήτες τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης), αντικρύζει με σεβασμό το « στασίδι» του Καποδίστρια, απτή απόδειξη της παρουσίας του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος στην Αίγινα και στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της. Ο προαναφερθείς Ν. Κασομούλης , αναφέρει στα «Στρατιωτικά Ενθυμήματα» του και το εξής : «Η Αντικυβερνητική Επιτροπή έστησεν ένα θρονίσκον δεσποτικόν, τον οποίον εστόλισεν με μυρσίνας και δάφνας». Αλλά, και η “Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια” και στο άρθρο της «Αίγινα» ,γράφει: «…Κατά την πρώτην δοξολογίαν θρόνος του Καποδίστρια ήταν ένα απλούν ξύλινο στασίδι. Αυτό εχρησιμοποίει, όταν τακτικώς εκκλησιάζετο τας Κυριακάς και εορτάς». Από την ημέρα της υποδοχής του Κυβερνήτη στο προαύλιο της Μητρόπολης( 12 Ιανουαρίου 1828), της ορκωμοσίας του (στις 26 του ίδιου μήνα), μέχρι και της αναχωρήσεώς του για το Ναύπλιο, (στις 3 Οκτωβρίου 1829), ο Καποδίστριας συνήθιζε να χρησιμοποιεί εκείνον τον απλό και απέριττο «θρονίσκο», τον οποίο μάλιστα φρόντισε να τοποθετηθεί απέναντι από το «Δεσποτικό», όπως ακριβώς συνέβαινε στα χρόνια της Ορθόδοξης Βυζαντινής Κοινοπολιτείας, τότε που ο θρόνος του Αυτοκράτορα βρισκόταν απέναντι απ΄ εκείνον του Πατριάρχη. Και ,κατ΄αυτόν τον τρόπο, ο έξοχος εκείνος Έλληνας ήθελε να καταδείξει την συνέχεια της Ρωμιοσύνης, την οποία δεν μπόρεσε να διακόψει η μακραίωνη Οθωμανική σκλαβιά… Αναφέρεται, ότι ο ίδιος ο Καποδίστριας συνήθιζε να παρευρίσκεται στις Συνεδριάσεις της Βουλής, οι οποίες όπως προαναφέραμε διεξάγονταν τότε μέσα στον χώρο της Εκκλησίας . Εξάλλου, γι’ αυτό υπήρχε και το μόνιμο κάθισμα του στο Ναό της Παναγίας, το οποίο χρησιμοποιούσε και κατά τους τακτικούς εκκλησιασμούς του, διάβαζε μάλιστα από εκεί και “όρθρου βαθέος” τον Εξάψαλμο.
Ερχόμαστε, τώρα, στις μέρες μας: Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης, αφιερώνει το παρόν στην ιερή μνήμη όλων εκείνων των Αγωνιστών της Ελευθερίας του Έθνους των Ελλήνων, κληρικών και λαϊκών ,επωνύμων και ανωνύμων , οι οποίοι κατά καιρούς διάβηκαν το κατώφλι της Εκκλησίας, κάνοντας τον σταυρό τους στην εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Εξωνάρθηκα, που φέρει στο μαρμάρινο υπέρθυρο του και την χρονολογία “1806”. Τα παρατιθέμενα πιο κάτω 40 Αποσπάσματα Πρακτικών της τότε Βουλής, βλέπουν τώρα για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Παρατίθενται με το γλωσσικό ιδίωμα τους, την στίξη και την ορθογραφία τους( όπως στην προαναφερθείσα Έκδοση της Βιβλιοθήκης της Βουλής). Επίσης, το παρόν αφιερώνεται στον «εντός και εκτός των τειχών της πόλεως» Ελληνισμό, ιδιαίτερα σ΄ εκείνον της Διασποράς, την μεγάλη αυτή Δύναμη του Έθνους, η οποία παραμένει δυστυχώς μέχρι σήμερα αναξιοποίητη, εκ μέρους του επισήμου Ελληνικού Κράτους… Και, ένας λαμπρός Έλληνας της Διασποράς ,του οποίου η Διπλωματική και Πολιτική δράση σφράγισε τα πεπραγμένα της Ευρώπης κατά το πρώτο τέταρτο του 19ουαιώνα, υπήρξε ασφαλώς το ένδοξο τέκνο της Κέρκυρας -και πρώην Υπουργός των Εξωτερικών του Τσάρου της Ρωσσίας – Ιωάννης Καποδίστριας… Καταλυτικά, λοιπόν, υπήρξαν τα γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν στο νησί της Αίγινας και στην Μητρόπολη, τότε!
Είναι η κρίσιμη εκείνη εποχή, κατά την οποία η “Ελληνική Πολιτεία” μεταβαίνει και μετασχηματίζεται στο Νεώτερο Ελληνικό Κράτος…
Αίγινα, Αύγουστος 2021 Ο Πρόεδρος του Ε.Σ
Πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Γιαννούλης ,
Νομικός, Θεολόγος, αφυπηρετήσας Καθηγητής Μ.Ε, συγγραφέας και ερευνητής της Καποδιστριακής Περιόδου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα επόμενα αποτελούν προϊόντα πολυχρόνιας προσωπικής έρευνας του γράφοντος. Τα στοιχεία καταχωρούνται στην έκδοση του βιβλίου του υπό τον τίτλο«Ταξίδι στην Ιστορία» και με υπότιτλο: «Αίγινα, «Μεγάλη Εκκλησία»-Καποδίστριας-Αρχή Νεοελληνικού Κράτους», Αθήνα 2013, Εκδόσεις Αθαν. Σταμούλη. (Το βιβλίο έχει σήμερα εξαντληθεί. Και, επειδή, υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες είναι δύσκολη η επανέκδοση του, για τον λόγο αυτό το περιεχόμενο του καταχωρήθηκε στην ιστοσελίδα του Ι. Μητροπολιτικού Ναού Αιγίνης , ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να έχει άμεση πρόσβαση κάνοντας κλικ στο
imna.gr . Εκεί, και ιδιαίτερα στις Κατηγορίες ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ και ΝΑΟΣ, θα έχει την δυνατότητα να βρει και πρωτότυπο Αρχειακό υλικό).
ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ Αρχικά, αναφερόμαστε σε ορισμένα στοιχεία του υπ’ αρ. 140 τελευταίου δημοσιευμένου Πρακτικού της Βιβλιοθήκης της Βουλής: «Εν Αιγίνη, την 18 Ιανουαρίου 1828». Στην απόφαση της Βουλής του ως άνω Πρακτικού περιλαμβάνεται και η συγκινητική «Προκήρυξις εις τον λαόν της Ελλάδος» του Κυβερνήτη Ιω. Καποδίστρια. Στη συνέχεια, θα γνωρίσουμε( επιγραμματικά) το περιεχόμενο μερικών Πρακτικών, τα οποία θα μας μεταφέρουν το στίγμα της εποχής. Ακολουθούν τα γεγονότα της καθόδου του Καποδίστρια προς την Ελλάδα, όπως αυτά καταγράφονται στο κείμενο της «Γενικής Εφημερίδος», και εστιάζουμε στο γεγονός της υποδοχής του Κυβερνήτη από την Βουλή και την Κυβέρνηση στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού της Αίγινας. Για να γίνει όμως κατανοητό το γεγονός της λειτουργίας της Βουλής στον χώρο της Εκκλησίας, προηγουμένως θα γίνει μία σύντομη ιστορική αναφορά στα προηγούμενα χρόνια, για να καταλήξουμε στο έτος 1827, όπου και θα επικεντρώσουμε στο γεγονός της λειτουργίας της Βουλής στον προαναφερθέντα Ναό. Καταχωρούνται, τέλος, επιλεγμένα Αποσπάσματα από τα αντίστοιχα 40 Πρακτικά, με αναλύσεις και σχόλια του γράφοντος.
ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΑ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ (ενδεικτικά)
Σε ορισμένα κείμενα Πρακτικών διακρίνουμε λ.χ: Αιτήματα του Θ. Κολοκοτρώνη για τροφές και πολεμοφόδια των ανδρών του στον Μοριά, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, στην οποία είχε εισβάλλει από το 1825…(Ακόμη και όταν η Κυβέρνηση Καποδίστρια βρισκόταν στην Αίγινα, οι Αιγύπτιοι έκαιγαν και ρήμαζαν εκείνον τον τόπο!). Άλλοι Στρατιωτικοί ζητούν «εξοικονόμησιν»,(δηλ. χρηματική βοήθεια), επειδή βρίσκονταν σε μεγάλα αδιέξοδα, αυτοί και οι οικογένειές τους! Πεινούσαν κυριολεκτικά οι άνθρωποι ! Αρκετοί ζητούν αποζημιώσεις, για τα όσα ξόδεψαν στον πόλεμο, όπως λ.χ Ψαριανοί, για τα πλοία τα οποία έχασαν κατά την καταστροφή του νησιού τους… Αιτήσεις συνδρομής εξαγοράς αιχμαλώτων από τους Τούρκους, ακόμη και να βοηθηθούν όσοι είχαν αιχμαλωτισθεί και κατάφεραν να απελευθερωθούν… Αναφορά ενός Έλληνα για κληρονομικό του δικαίωμα, λόγω του ότι η Ελληνίδα μητέρα του εξαναγκάστηκε να συζεί με έναν θηριώδη Τούρκο στην Τουρκία, που την βασάνιζε και την πίεζε να εξισλαμιστεί. Εκείνη όμως κράτησε την πίστη και τελικά κατάφερε να δραπετεύσει στην Ύδρα, όπου εκεί γεννήθηκε ο αναφερόμενος, ο οποίος μάλιστα βαπτίστηκε Χριστιανός και τώρα ερχόταν να ζητήσει την προστασία της περιουσίας του… Άλλο: Ονομαστική αναφορά Μουσουλμάνων αιχμαλώτων προς την Βουλή , που ζητούσαν την απελευθέρωσή τους… (Αξίζει να δούμε και την απόφαση). Ένα σοβαρό περιστατικό (παρά λίγο μοιραίο για την τύχη του Αγώνα), ήταν η συνέπεια μιας καταδρομικής ενέργειας ορισμένων νησιωτών, που είχαν ληστέψει τρία Γαλλικά εμπορικά πλοία, και το όλο θέμα έφτασε μέχρι και την Γαλλική Βουλή: Ο Γάλλος Αντιναύαρχος Δεριγνύ απειλούσε ότι, αν δεν αποζημιωνόταν άμεσα , τότε θα κατέστρεφε όλα τα αγκυροβολημένα στο λιμάνι της Αίγινας πλοία, θα“κανονοβολήση την πόλιν” και θα αφαιρέσει:“ το καταγωγικόν δικαίωμα των Ελλήνων”, (δηλ . ότι θα απαγόρευε στα Ελληνικά πολεμικά πλοία να υπερασπίζονται τα νησιά από τις Οθωμανικές θηριωδίες). Οι διακριτικές και εύστοχες ενέργειες της τότε Βουλής απέτρεψαν τελικά τον μεγάλο κίνδυνο! Σε γενικές γραμμές , η τότε Βουλή φαίνεται ότι ανταποκρίθηκε επιτυχώς στα καθήκοντά της… (Παρένθεση: Μήπως συνετέλεσε σε τούτο η λειτουργία της τότε Βουλής μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, όπου εξυπακούεται και ο φωτισμός του Θεού; Οποιαδήποτε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα, μόνο θλιβερές σκέψεις μπορεί να προκαλέσει, αναφορικά, βέβαια, με την τωρινή κατάσταση του Κοινοβουλίου…).
ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός και στόχος του παρόντος είναι η αποκάλυψη αγνώστων πτυχών της Ιστορίας, της ζωής, αλλά και της καθημερινότητας των ανθρώπων εκείνης της εποχής . Να γνωρίσουμε λ.χ τις συνθήκες ζωής τους, τις προσδοκίες, θυσίες, φτώχεια, αγωνίες, τα προβλήματα εξαιτίας του συνεχιζόμενου τότε πολέμου, τους θανάτους με τον ξεκληρισμό ολόκληρων οικογενειών, τις λαβωματιές στα κορμιά, τις προσπάθειες για συγκέντρωση χρημάτων προκειμένου να εξαγοραστούν αιχμάλωτοι του πολέμου από τα σκλαβοπάζαρα (ιδίως μετά την πτώση του Μεσολογγίου). Επίσης, τις διάφορες φάσεις και περιστατικά του αιματηρού Αγώνα των Ελλήνων, τις επιτυχίες και αποτυχίες του, τις επεμβάσεις των Ξένων Δυνάμεων, το μεγαλείο της ψυχής αλλά και την ιδιοτέλεια, τον ηρωισμό αλλά και τις μαύρες σελίδες με τις ραδιουργίες … Μέσα από τα κείμενα πληροφορούμαστε για τις αξίες, τον τρόπο ζωής και το φρόνημα των μακρινών προγόνων μας, όμως ,δυστυχώς ,και για την αναξιότητα κάποιου Επισκόπου…Η έρευνα μας αποσκοπεί, ταυτόχρονα και στην κάλυψη ενδεχομένως υπαρχόντων ιστορικών κενών της Εθνικά κρίσιμης εκείνης περιόδου του (υπό σύστασιν) Ελληνικού Κράτους, καθώς και στην αποκατάσταση ορισμένων ιστορικών αληθειών, από ανακρίβειες που συμβαίνει να ακούγονται και να γράφονται αβασάνιστα σε διάφορα Μ.Μ.Ε, έντυπα και fora! Ειδικότερα, μέσα από τα κείμενα της «Γενικής Εφημερίδας», θα έχουμε «από πρώτο χέρι» καθαρές απαντήσεις στα εξής ενδεικτικά ερωτήματα: Από πού ξεκίνησε την κάθοδό του ο Καποδίστριας, αποδεχόμενος την πρόσκληση της Γ΄Εθνοσυνελεύσεως των Ελλήνων για να κυβερνήσει την Ελλάδα; Ποια ήταν η διαδρομή του πλοίου που τον μετέφερε; Ποιος ήταν ο προορισμός του; Ποια έκτακτα γεγονότα συνέβησαν κατά την διάρκεια του ταξιδιού του; Σε ποιόν τόπο είχαν γίνει οι προετοιμασίες για την υποδοχή του; Πού τον ανέμεναν η τότε Βουλή και η Κυβέρνηση. Αλλά και στα επόμενα φύλλα της εφημερίδας (και σε άλλα, βεβαίως, κείμενα) διευκρινίζονται και τα εξής: Πού ορκίστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος; Ποιο ήταν το πρώτο Κυβερνείο, όπου ξενυχτούσε τα βράδια αυτός και οι συνεργάτες του, ώστε να μπει κάποια τάξη σ΄ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου ο κάθε καπετάνιος και κοτζάμπασης έκανε ότι ήθελε; Ποια ήταν η Περίοδος της Πρώτης Διακυβέρνησης της Χώρας, όπου με έδρα το Κυβερνείο έκανε περιοδείες σε διάφορους τόπους του συνεχιζόμενου Αγώνα των Ελλήνων για την απελευθέρωση των εδαφών και στη συνέχεια επέστρεφε για να ασκεί απ΄εκεί το κυβερνητικό του έργο; Από ποιόν τόπο εξέδωσε τα πρώτα Ψηφίσματα και ποια είναι αυτά; Πού συντελέστηκε η οργάνωση της πρώτης Διοικητικής Δομής της Χώρας,της Οικονομίας, της Άμυνας, της Εξωτερικής της Πολιτικής; Σε ποιο τόπο τέθηκαν οι βάσεις για την δημιουργία τακτικού και πειθαρχημένου Στρατού; Πού ιδρύθηκε και με ποιο Διάταγμα ο «λόχος των Ευελπιδών»; Που λειτούργησαν τα πρώτα Ελληνικά Δικαστήρια («Πρωτόκλητον» και «Ειρηνοδικείον»); Πού ιδρύθηκαν η «Εθνική-Χρηματιστική» Τράπεζα και το Εθνικό Τυπογραφείο; Πού ιδρύθηκε το Εθνικό νομισματοκοπείο και κόπηκε το πρώτο Ελληνικό νόμισμα; Σε ποιο τόπο διαμορφώθηκαν οι τρεις βαθμίδες της Παιδείας(Αλληλοδιδακτικό, Προκαταρκτικό ή Πρότυπο και το Κεντρικό Σχολείο); Πού οργανώθηκε για πρώτη φορά η Κοινωνική μέριμνα για την Υγεία, και σχέδιο για την ανάπτυξη του Εμπορίου και της Βιομηχανίας; Πού κτίστηκαν το Ορφανοτροφείο, για την στέγαση των ορφανών του πολέμου( μέσα στο οποίο λειτούργησαν και «Αλληλοδιδακτικό» Σχολείο, Βιβλιοθήκη, Σχολή Μουσικής, Ιστορικό Αρχείο, Αρχαιολογικό Μουσείο ) και τα άλλα κτίρια με τον ρυθμό της απλής δωρικής Αρχιτεκτονικής, από τον οποίο προέκυψαν αργότερα τα Νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας; Σε ποιο τόπο κατασκευάστηκαν τα πρώτα Δημόσια έργα (όπως π.χ ο πρώτος αμαξιτός δρόμος της Ελλάδος) και ο πρώτος φάρος σε λιμάνι; Εν κατακλείδι: Από ποιόν τόπο ασκήθηκαν, κατά τρόπο ενιαίο και σταθερό, η Νομοθετική,η Νομοτελεστική(Εκτελεστική) και η Δικαστική Εξουσία, στοιχεία απαραίτητα για την υπόσταση, οργάνωση και λειτουργία ενός Κράτους;
ΤΟ ΥΠ. ΑΡ. 140 ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ( Περιλαμβάνει και την ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΝ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ).
Το τελευταίο από τα 140 δημοσιευμένα Πρακτικά της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, είναι άκρως συγκινητικό και αποκαλυπτικό! Για να φτάσουμε, όμως, εκεί, και προκειμένου να κατανοηθεί πλήρως το γεγονός της λειτουργίας της Βουλής μέσα στην Μητρόπολη, χρήσιμο είναι να προηγηθεί η εξής σύντομη ιστορική αναδρομή: Ο Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιω. Καποδίστριας, από τις 12 Ιανουαρίου 1828 βρίσκεται ήδη στην Αίγινα. Στον προαύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού του επιφυλάχθηκε μία σχεδόν Μεσσιανική υποδοχή! Στη «μεγάλη εκκλησία» εψάλη Δοξολογία «…προς τον Ύψιστον, ότι επακούσας τας ευχάς του τεταπεινωμένου λαού του, ηυδόκησε να πέμψη προς αυτόν αρχηγόν άξιον να τον αναστήση και να τον φέρη εις την ευτυχίαν». Ευθύς αμέσως, ο λόγιος ιεροδιάκονος Θεόφιλος Καΐρης και από τον εξώστη της βορινής πέτρινης σκάλας του Ναού «εξεφώνησε λόγον». Στη συνέχεια σχηματίστηκε η πομπή «έως της προσδιορισμένης δι’ αυτόν οικίας». Από το Κυβερνείο της Αίγινας ο Κυβερνήτης εκδίδει τα πρώτα Ψηφίσματα του. Επιστρέφουμε τώρα στη διαδικασία της Βουλής και στην απόφαση της, με την καταχώρηση Αποσπασμάτων από το προαναφερθέν Πρακτικό της: Στις 18 Ιανουαρίου 1828 , και μέσα στην Εκκλησία, ο γηραιός Πρόεδρος της Βουλής Νικόλαος Ρενιέρης, με τρεμάμενη από την συγκίνηση φωνή, διαβάζει την εξής επιστολή του Καποδίστρια προς την Βουλή, μέσα στην οποία περιέχεται και η «Προκήρυξις εις τον λαόν» : Ελληνική Πολιτεία.Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος. Προς τους Έλληνας. «Εάν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών». «…Τέλος πάντων είμαι εν μέσω υμών, και δια τούτο αποδίδω χάριτας προς τον Ύψιστον…Όλη η ζωή μου, το δημόσιον στάδιον, το οποίον διέτρεξα πλέον των τριάκοντα χρόνων, η εύνοια, την οποίαν απήλαυσα εντεύθεν εις πολλούς της Ευρώπης τόπους, σας προμηνύουν, ότι ο μόνος σκοπός της αποφάσεως μου ταύτης είναι να συνταχθείτε τέλος υπό την αιγίδα των νόμων, και να διαφυλαχθήτε από τας ολεθρίας συνεπείας Κυβερνήσεως αυθαιρέτου». Και συνεχίζει το ίδιο Πρακτικό, με την ανάγνωση από τον Πρόεδρο: «…Μετά ικανήν συζήτησιν ενεκρίθη η πρότασις του Κυβερνήτου, και εις απάντησιν εστάλη προς την Εξοχότητά του το ακόλουθον Ψήφισμα: Ελληνική Πολιτεία. Η Βουλή των Ελλήνων. Αρ. νη΄του Κώδικος των νόμων. «…επειδή ο παρά του Ελληνικού Έθνους εμπεπιστευμένος τας ηνίας της Κυβερνήσεως κύριος Ιωάννης Α Καποδίστριας έφθασεν εις την Ελλάδα… επειδή αι δειναί της Πατρίδος περιστάσεις, και η διάρκεια του πολέμου δεν εσυγχώρησαν, ούτε συγχωρούσι την ενέργειαν του εν Τροιζήνι επικυρωθέντος, και εκδοθέντος Πολιτικού Συντάγματος καθ΄όλην αυτού την έκτασιν… επειδή η σωτηρία του Έθνους είναι ο υπέρτατος πάντων των νόμων, επειδή η Βουλή ανεδέχθη παρά των λαών την πρόνοιαν της εαυτών σωτηρίας… και επειδή ο Κυβερνήτης επρόβαλε σχέδιον μεταβολής Διοικήσεως Προσωρινής… Ψηφίζει: α΄.Ο Κυβερνήτης μετά της Βουλής συγκαλούσι τον Ελληνικόν λαόν εις Εθνικήν Συνέλευσιν… γ΄.Αποτίθεται η Βουλή το οποίον ανέλαβε χρέος της Νομοδοτικής Εξουσίας. Εν Αιγίνη, την 18 Ιανουαρίου 1828 Τ.Σ Ο Πρόεδρος…
ΣΧΌΛΙΑ του γράφοντος:
Το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος»( της Τροιζήνος, το οποίο -σημειωτέον- δεν έτυχε ποτέ διεθνούς αναγνωρίσεως) με τα 150 Άρθρα και Διατάξεις του “περί λαϊκής κυριαρχίας κ.ά.”είναι πνευματικό δημιούργημα του(σαραντάχρονου τότε) Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Στην ουσία καθιέρωνε Πολίτευμα πολυαρχικό, μάλλον αναρχικό, αφού προέβλεπε να διεξάγονται Εκλογές κάθε χρόνο… Με αυτό τον τρόπο ο φιλόδοξος Φαναριώτης πολιτικός επεδίωκε την παραμονή της Εξουσίας στα χέρια των κοτζαμπάσηδων, οι οποίοι ήθελαν με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσουν τα προνόμια που είχαν από την εποχή της Οθωμανικής Κυριαρχίας. Ουσιαστικά , εκείνο το Σύνταγμα καθιέρωνε τον ανταγωνισμό της Νομοθετικής με την πολυμελή Εκτελεστική Εξουσία. Αυτός ο ανταγωνισμός(των Πολιτικών με τους Στρατιωτικούς) υπήρξε η βασική αιτία των προηγούμενων τριών Εθνοκτόνων εμφυλίων πολέμων! Ένα παράδειγμα: Το άρθρο 108 όριζε: «Ο Κυβερνήτης κινεί τας κατά γην και θάλασσαν Δυνάμεις». Ο Καποδίστριας όμως είχε μπροστά του το εξής πικρό παράδειγμα: Όχι η Εκτελεστική Εξουσία , αλλά η Γ΄Εθνοσυνέλευση (την οποία επηρέαζε άμεσα ο Μαυροκορδάτος) είχε καταργήσει την Αρχιστρατηγία του Γ. Καραϊσκάκη, παραμερίζοντας και τον Ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, και διόρισε στη θέση των ηρώων αντίστοιχα τους Άγγλους Τσώρτς και Κόχραν! Οι τελευταίοι, με τις άστοχες ενέργειές τους, υπήρξαν και οι κύριοι υπαίτιοι της τραγικής καταστροφής του Φαλήρου… Σύμφωνα, λοιπόν, με το νομικό καθεστώς εκείνου του Συντάγματος , σε περίπτωση διαφωνίας του Κυβερνήτη με την Βουλή, εκείνος- το πολύ- πολύ- να έκανε την Αναπομπή των Προβουλευμάτων του Βουλευτηρίου, σημειώνοντας στο κείμενο τις τυχόν παρατηρήσεις του. Άν όμως η Βουλή επέμενε, τότε ο Κυβερνήτης ήταν υποχρεωμένος να εφαρμόσει τον Νόμο, όπως ήταν… Τι θα συνέβαινε όμως, αν προβάλλονταν ενστάσεις εκ μέρους των Βουλευτών; Πράγμα πολύ πιθανόν, αφού εκείνοι ήταν μοιρασμένοι στα τρία κόμματα: Στο Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό. Χανόταν έτσι πολύτιμος χρόνος, εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, καθόσον για να κυβερνηθεί ο τόπος ,έπρεπε να υπάρξει απόλυτη συμφωνία ανάμεσα στον Κυβερνήτη και την Βουλή! Σε αυτή την περίπτωση, όμως, τι θα συνέβαινε; Θα περίμενε λ.χ ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο; Τα ορφανά, που περιφέρονταν γυμνά και πεινασμένα στους δρόμους της Αίγινας; Οι τρεις Ναύαρχοι, που ανέμεναν στα πλοία τους τις αποφάσεις της Εθνοσυνελεύσεως, για να τις μεταφέρουν στις Κυβερνήσεις τους; Θα περίμενε ο Σουλτάνος; Όλοι αυτοί θα περίμεναν, μέχρι να ομοφρονήσουν και να καταλήξουν κάπου οι Έλληνες; Αναλογίστηκε ο Καποδίστριας: Σε λίγες μέρες θα ύψωνε το χέρι του στη Μητρόπολη και θα ορκιζόταν στον Θεό να εφαρμόσει όσα εκείνο το Σύνταγμα όριζε για την Ανεξαρτησία του Έθνους κ.ο.κ… Εκείνους τους Νόμους θα εφάρμοζε; Ήταν πραγματικά Ανεξάρτητο το Έθνος, την ίδια στιγμή που σε λίγη απόσταση από εκεί, στην Αττική, η Τουρκική σημαία ανέμιζε ξανά στην Ακρόπολη; Θα παραβίαζε τη συνείδηση του; Ψέματα θα ορκιζόταν; Δεν το συνήθιζε…Φοβερά τα διλήμματα… Προτίμησε τον δύσκολο δρόμο… Ο τόπος έπρεπε να κυβερνηθεί άμεσα, έναντι οιουδήποτε τιμήματος! Για τον λόγο αυτό, μετά από λίγο ενημέρωσε κατ΄ιδίαν την Κυβέρνηση, τους Υπουργούς και τους Βουλευτές για την ανάγκη διαλύσεως εκείνης της Βουλής... Υποσχέθηκε , ότι τον Απρίλιο θα συγκαλούσε μια Τέταρτη Εθνοσυνέλευση, με σκοπό να εγκρίνει τις Πράξεις της Κυβερνήσεως του. Πραγματικά! Στις 18 Ιανουαρίου 1828 παραιτήθηκε η Βουλή και την ίδια μέρα ψηφίστηκε στη Μητρόπολη ο Νόμος ΝΗ΄, (όπως είδαμε στο προαναφερθέν Πρακτικό). Ο Νόμος αυτός προέβλεπε αντί της Βουλής την σύσταση ενός ευέλικτου Συμβουλευτικού Σώματος από 27 μέλη, του «Πανελληνίου», ώστε να επιταχυνθούν οι κυβερνητικές διαδικασίες. Λόγω όμως εκτάκτων συνθηκών, ο Καποδίστριας δεν μπόρεσε να συγκαλέσει την Δ΄ Εθνοσυνέλευση τον Απρίλιο, όπως είχε υποσχεθεί(και για το γεγονός αυτό κατηγορήθηκε σφοδρά, και τότε και τώρα…). Τούτο συνέβη ένα χρόνο αργότερα ,με εισήγηση του Κολοκοτρώνη, στις 11 Ιουλίου του 1829 στο Άργος, Εκεί, καθισμένοι στα μάρμαρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου, οι 236 πληρεξούσιοι του Έθνους ενέκριναν τις Πράξεις του Κυβερνήτη: Με το Β΄Ψήφισμα της 22ας Ιουλίου 1829 επικυρώθηκε η Πράξη της 18ης Ιανουαρίου της Αίγινας. Έτσι, νομιμοποιήθηκαν όλες οι Πράξεις του Κυβερνήτη (σχετικές με την Διάλυση της Βουλής κ.ά. τις οποίες όπως είδαμε είχε εγκρίνει η Βουλή , σύμφωνα με το υπ΄αρ. 140 Πρακτικό της).
Με την ευκαιρία της λειτουργίας της Δ΄Εθνοσυνελεύσεως των Ελλήνων στο Άργος, ενδιαφέρον είναι να δούμε και μία άλλη απόφαση της Γερουσίας(όπως μετονομάστηκε τότε η Βουλή): Στις 31 Ιουλίου 1829, με το Η΄Ψήφισμα της Δ΄Εθνοσυνελεύσεως , το οποίο υπέγραψε ο Καποδίστριας, γίνεται αναφορά στο «Τάμα του Γένους», δηλ. στην υπόσχεση που έδωσε στον Χριστό εν ονόματι του Γένους ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης . Η υπόσχεση του “Γέρου του Μοριά” δόθηκε σε Εκκλησάκι της Παναγίας , στην τοποθεσία” Άγιος Σώστης“, λίγο πριν την κρίσιμη μάχη με τον Δράμαλη στα Δερβενάκια. Το Ψήφισμα έχει ως εξής: Άρθρ.Α΄ «Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεως της κατασταθώσι οριστικώς και οι οικομικοί πόροι του Κράτους επιτρέψωσι, θέλει ανεγερθεί κατά διαταγήν της Κυβερνήσεως εις την καθέδραν αυτής Ναός επ΄ονόματι του Σωτήρος τιμώμενος…». Μέχρι σήμερα, δεν έχει εκπληρωθεί αυτή η βούληση των Αγωνιστών της Ελευθερίας του Έθνους! Ο μικρός Ναός του Σωτήρος, τον οποίο έκτισε στο Ορφανοτροφείο της Αίγινας -και με τα πενιχρά μέσα της εποχής- ο Καποδίστριας κατά το έτος 1828 , δεν ανταποκρίνεται στην βούληση του Κυβερνήτη και των άλλων Αγωνιστών… Η ευχαριστία του Έθνους των Ελλήνων προς «τον Σωτήρα της Ελλάδος Θεόν» , είναι χρέος μας να γίνει με το κτίσιμο ενός μεγαλοπρεπούς Ναού, αντάξιου των ευεργεσιών του Θεού προς το Έθνος μας, στην τωρινή Πρωτεύουσα του Κράτους, στην Αθήνα! Μόνον τότε θα εκπληρωθεί η βούληση των Αγωνιστών, όπως σαφέστατα καταδεικνύεται στο ανωτέρω Ψήφισμα , για την ανάπαυση των ψυχών και την πνευματική δικαίωση του Αγώνα του 1821. Προσπάθειες του παρελθόντος γι΄αυτόν τον ιερό σκοπό, δυστυχώς προσέκρουσαν σε πάθη των ανθρώπων, ιδιοτέλειες, συμφέροντα και ιδεολογίες…
Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ . ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ .
Ο πρώην Υπουργός του τσάρου της Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας , αφού για 17 χρόνια είχε ήδη διακριθεί στον διπλωματικό και πολιτικό χώρο της Ευρώπης, από τον Ιούλιο του 1827 ξεκίνησε από την Αγία Πετρούπολη το μακρύ και επίπονο ταξίδι της καθόδου του προς την Ελλάδα, αποδεχόμενος την πρόσκληση της Γ΄Εθνοσυνελεύσεως των Ελλήνων, για να κυβερνήσει την Χώρα επί μια επταετία. Σύμφωνα με το κείμενο της «Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος» κατέβαινε προκειμένου: “να λάβη εις Αίγιναν την συνέντευξιν μετά της Βουλής των Αντιπροσώπων του Έθνους και να αναδεχθή κατά τάξιν το Υπούργημα, το οποίον ενεπιστεύθησαν εις αυτόν οι Έλληνες”. Αυτή την απάντηση έδωσε σε όσους τον προσκάλεσαν να παραμείνει στο Ναύπλιο , όταν “οι δημογέροντες της πόλεως(του Ναυπλίου) και οι διάφοροι οπλαρχηγοί των φρουρίων ήλθον εις το πλοίον προς υπάντησιν της Εξοχότητός του… προσφέροντες τας κλεις της πόλεως και των φρουρίων. Η δε Εξοχότης του τους απεκρίθη ότι δεν θεωρείται ακόμη ειμή ως απλούς περιηγητής, και ότι τους ευχαριστεί μεν διά τας ευνοϊκάς ταύτας διαθέσεις των, δεν δύναται δε να πράξη τι προτού”(σύμφωνα με το κείμενο, σε ελεύθερη απόδοση) «… φτάσει στην Αίγινα, συναντήσει την Κυβέρνηση και την Βουλή, και αναλάβει εκεί το αξίωμα, το οποίο του εμπιστεύθηκαν οι Έλληνες»… Ο Καποδίστριας είχε αναχωρήσει: “εκ Μάλτας την 2 Ιανουαρίου επί του δικρότου(του Αγγλικού Warspite), του καπετάν Γιαννίτση απεσταλμένου εις Μάλταν παρά της Ελληνικής Κυβερνήσεως(της Αντικυβερνητικής Επιτροπής, από την Αίγινα) προς υποδοχήν της Εξοχότητός του. Μία δε Ρωσσική φρεγάτα και έτερον εν πλοίον εκ του Γαλλικού στόλου μέλλουν να έλθουν όσον τάχιστα εις Αίγιναν, διά να συγκροτηθεί τακτικόν ναυτικόν, υπό την προστασίαν του οποίου θέλει συσταθεί η νέα Κυβέρνησις “. Όμως: “Την 4 Νοτιοδυτικός άνεμος έφερε το Ουάρσπιτ πέραν του πορθμού των Κυθήρων, αλλά την 5 πνεύσαντος βορέου ηναγκάσθη το πλοίον να παρεκτραπή της οδού και να καταφύγη εις τον Αργολικόν κόλπον. Την δε 6 (ημέρα των Θεοφανείων) περί την 11 ώραν εσπέρας ενελιμενίσθη κατέμπροσθεν του Ναυπλίου, και πάραυτα ειδοποιήθησαν εις την πόλιν περί της αφίξεως του Εξοχωτάτου Κόμητος Καποδίστρια”. Από τυχαίο, λοιπόν, γεγονός, μια μεγάλη φουρτούνα, αναγκάστηκαν τα πλοία να αγκυροβολήσουν μπροστά από το Ναύπλιο. Δεν ήταν αυτός ο προορισμός του Κυβερνήτη… Ούτε και την άλλη ημέρα( Σάββατο 7 Ιανουαρίου, του “Αη- Γιαννιού”, που είχε και την ονομαστική του εορτή ο Ιωάννης), κατάφερε να αποβιβαστεί… Τούτο συνέβη την Κυριακή: “Την 8 η Εξοχότης του αποβάς εκ του πλοίου εις το Ναύπλιον, προϋπαντήθη από τους κατοίκους με τα πλέον παθητικά δείγματα της χαράς…”. Συνεχίζει την περιγραφή της η «Γενική Εφημερίς»: «Την 9 προς το εσπέρας κοπάσαντος του ανέμου απέπλευσεν το Ουάρσπιτ, και περί την 11 περί λύχνων αφάς άραξεν εις τον λιμένα της Αιγίνης».
Το σούρουπο , λοιπόν, της Τετάρτης 11 Ιανουαρίου ,την ώρα που άναβαν τα φανάρια στους δρόμους για τον φωτισμό της νύκτας, άραξαν τα πλοία στον γνωστό από την Αρχαιότητα όρμο της Περιβόλας, στην Αίγινα. Έτσι , φτάνουμε στην λαμπρή εκείνη ημέρα ,της Πέμπτης 12 Ιανουαρίου! Ο αυτόπτης μάρτυς Νικόλαος Κασομούλης περιγράφει τις συγκινητικές σκηνές: ” Καταβάς να έμβη εις την λέμβον του, περιεστοιχίζετο από τους αξιωματικούς του τακτικού των Συμμάχων Δυνάμεων και Έλληνας. Αι φωναί και αι ζητωκραυγαί ενωμέναι με την βροντήν των πυροβόλων έκαμαν τον λαόν να ανατριχιάζει και να σκιρτά από την χαράν του, ωθούμενος ποίος επί ποίον θα έβγει εμπρός να τον ιδεί πρωτύτερα. Μόλις επάτησεν το έδαφος και όλων αι καρδίαι εσκίρτησαν πάλιν του λαού. Πολλούς είδον να κλαίγουν από την χαράν τους ευχαριστούντες τον Θεόν διά τον άνδρα τον οποίον μας εξαπέστειλεν”. Η λέμβος, που μετέφερε τον Κυβερνήτη με τους αλλοδαπούς και τους Έλληνες αξιωματικούς, αποβίβασε τον Καποδίστρια στον προβλήτα του παλαιού λιμανιού της πόλης της Αίγινας. Στη σύντομη διαδρομή από την παραλία προς την Μητρόπολη, συγκλονίστηκε από την θέα και την δυστυχία των πολλών προσφύγων! Στο προαύλιο της Εκκλησίας, τον Κυβερνήτη ανέμεναν με ανυπομονησία η Βουλή ,με τον Πρόεδρο της Ν. Ρενιέρη , και η Κυβέρνηση, με τα τρία μέλη της Αντικυβερνητικής Επιτροπής: Ο εκπρόσωπος του Μωρηά Γεωργάκης Μαυρομιχάλης, των νησιών Μαρκής Μιλαήτης και της Ρούμελης Γιαννούλης(Ιωαννούλης) Νάκος. Από το Κυβερνείο της Αίγινας ο Καποδίστριας εξέδωσε τα πρώτα Ψηφίσματα, βάσει των οποίων λίγο αργότερα πραγματοποιήθηκε η ορκωμοσία του στον Μητροπολιτικό Ναό . Με αυτά τα σημαντικά γεγονότα, το νησί του Σαρωνικού κατέστη έτσι de facto ο τόπος Ασκήσεως της Πρώτης στην Ελλάδα Κυβερνητικής Εξουσίας : Της”Νομοτελεστικής”(Εκτελεστικής), της Νομοθετικής και της Δικαστικής.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Από τις αρχές του Θ’αι. (συγκεκριμένα από το 801 μ.Χ), ξεκίνησαν στο Αιγαίο οι φοβερές επιδρομές των Σαρακηνών πειρατών, που είχαν καταλάβει την Κρήτη και λυμαίνονταν το Αιγαίο. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο οι τότε κάτοικοι της Αίγινας αναγκάστηκαν ν’ αναχωρήσουν από τα παράλια και να καταφύγουν στο εσωτερικό του νησιού. Στην τοποθεσία ” Παλαιά Χώρα” (απέναντι σήμερα από την Ι. Μονή του Αγίου Νεκταρίου ) έκτισαν τη νέα πόλη, την “Αίγενα“( ταυτίζεται με την Αρχαία “Οία” ). Έκτισαν και τείχη στους πρόποδες του λόφου, όπως και φρούριο με δεξαμενή στη κορυφή του. Τα σπίτια τους κτίστηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε η εξωτερική πλευρά τους να αποτελεί μέρος της οχύρωσης του τόπου. Εσωτερικά, τα σπίτια επικοινωνούσαν μεταξύ τους με στενά δρομάκια. Ήταν μικρά και είχαν “λιακωτό“. Τότε κτίστηκαν στην ευρύτερη περιοχή πολλές Εκκλησίες ( κατά την παράδοση 365, όσες και οι μέρες του χρόνου) . Για σχεδόν μία χιλιετία, εκεί εξελίχθηκε η κοινωνική ζωή των κατοίκων. Δεν απέφυγε όμως ο τόπος τις τρομερές καταστροφές: Κατά την διάρκεια των σκληρών Τουρκοβενετικών πολέμων, το 1502 καταστράφηκε από τον Κεμάλ Ρέϊς. Στις 24 Οκτωβρίου του 1537, από τον εξωμότη Μυτιληνιό ληστοπειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, που κατέσφαξε τον ανδρικό πληθυσμό και πούλησε- σύμφωνα με προφορική παράδοση αλλά και τα ακιδογραφήματα στα ερειπωμένα ναϊδρια- 5 έως 7000 γυναικόπαιδα στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής… Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, και κατά τα έτη 1654 και 1687, καταστράφηκε δύο φορές από τον Ενετό Φραγκίσκο Μοροζίνι , ο οποίος άνοιξε βαθειά λαγούμια, με ισχυρά εκρηκτικά ανατίναξε ένα μέρος από τα κάτω τείχη, και μπήκε μέσα λεηλατώντας και καταστρέφοντας … Από τις αρχές του 19ου αι. άρχισε να επικρατεί κάποια ασφάλεια στον Σαρωνικό, επειδή σταμάτησε η φοβερή λαίλαπα των επιδρομών. Τότε οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τον λόφο και να κατεβαίνουν στην περιοχή του -έρημου τότε- λιμανιού της Αίγινας με τους βάλτους, όπου και έκτισαν αποθήκες για τα προϊόντα τους . Την εποχή αυτή κτίστηκε και η Μητρόπολη(1806).
Φτάνουμε έτσι στο έτος 1827(έναν δηλ. χρόνο πριν την άφιξη του Καποδίστρια στην Αίγινα). Τότε παρατηρείται στο νησί του Σαρωνικού μεγάλη συγκέντρωση προσώπων, κυρίως προσφύγων, αλλά και γνωστών πολιτικών και στρατιωτικών προσωπικοτήτων. Μέσα από τα κείμενα αποτυπώνονται οι επικρατούσες τότε τραγικές συνθήκες. Την εποχή αναζήτησε την ασφάλεια του νησιού ( το φρουρούσαν από θαλάσσης Ψαριανά πολεμικά) μεγάλο πλήθος εξαθλιωμένων προσώπων. Τρομαγμένοι πρόσφυγες ι από: Την σφαγή της 2ας Ιουνίου του 1821 στις αρχαίες Κυδωνίες(Αϊβαλί). Την εισβολή κατά το ίδιο έτος του Ομέρ Βρυώνη στην Αττική. Την καταστροφή το 1824 των Ψαρών ,κατά την οποία ένα μεγάλο μέρος των διασωθέντων Ψαριανών, μετά από τις περιπλανήσεις τους (Μονεμβασία και αλλού), κατέφυγε στην Αίγινα. Είχαν δυναμική παρουσία με την πανίσχυρη“Επιτροπή των Ψαριανών”, με την οποία συνεργάστηκε στενά και ο Στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ήταν, επίσης, φοβισμένοι Πελοποννήσιοι, λόγω της εισβολής του Ιμπραϊμ κατά το 1825 στον Μωρηά. Έλληνες απελπισμένοι από την εισβολή του Κιουταχή στην Αττική, μετά την πτώση του Μεσολογγίου . Τότε μετέφεραν για λόγους ασφαλείας, από την Ιερά Μονή Πεντέλης Αττικής στην Αίγινα και” τυλιγμένην εις έναν μποξάν“, την Κάρα του Αγίου Τιμοθέου, Επισκόπου Ευρίπου … Και πολλοί άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι. Είναι όμως ταυτόχρονα η εποχή, κατά την οποίαν άρχισαν να οικοδομούνται στην Αίγινα μεγάλα και ωραία αρχοντικά, στα οποία κατοίκησαν γνωστές προσωπικότητες του τότε δημοσίου βίου της Χώρας. Σπουδαία πρόσωπα, τα οποία έκτισαν σπίτια στην Αίγινα-και κατά συνέπεια πέρασαν και από το κατώφλι της Μητρόπολης- ήταν οι: Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με τον αδελφό του Κωνσταντίνο (γνωστός στους Αιγινήτες ως “Κουτρουμπέης”), Κωνσταντίνος Κανάρης, Γεώργιος Γεννάδιος, Σπυρίδων Τρικούπης, Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Ν. Λυμπερόπουλος και άλλοι . Στην πόλη της Αίγινας έζησαν για ένα διάστημα οι: “Γέρος του Μωρηά” Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Μαντώ Μαυρογένους, ιεροδιάκονος Θεόφιλος Καϊρης (Σχολάρχης της ” Ακαδημίας” των Κυδωνιών, ο οποίος μετά την καταστροφή στο “Αϊβαλι” κατέφυγε με τους Γεώργιο και Βενιαμίν Λέσβιο και τους λοιπούς Μικρασιάτες πρόσφυγες στο νησί του Σαρωνικού. Επίσης οι: Νεόφυτος Δούκας, Γρηγόριος Κωνσταντάς, Ιωάννης Βενθύλος, Άνθιμος Γαζής, Λεόντιος Καμπάνης, Θεόκλητος Φαρμακίδης, Ιωάννης Βαρβάκης, και Γεώργιος Λογιωτατίδης. Ο τελευταίος υπήρξε οπλαρχηγός και εκλέχθηκε Παραστάτης της Αίγινας στην Α΄Εθνοσυνέλευση .Το 1824 διορίστηκε στα Δερβενοχώρια να φροντίζει τις καυστικές ύλες, που μεταχειρίζονταν τα πυρπολικά. Για τον σπουδαίο αυτόν άνδρα ο Κολοκοτρώνης γράφει στα “Απομνημονεύματά” του, ότι προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στην Πατρίδα. Υπήρξε Φιλικός, Δήμαρχος και πρώτος Ειρηνοδίκης του Κράτους. Το 1819 αφιέρωσε και την μεγάλη εικόνα του Αγίου Γεωργίου, μία από τις 8 μεγάλες εικόνες οι οποίες μέχρι σήμερα κοσμούν το Τέμπλο της Εκκλησίας. Πολλοί από αυτούς υπήρξαν λόγιοι άνδρες και ασχολήθηκαν με τα θέματα της Παιδείας , όπως ο στενός συνεργάτης του Καποδίστρια Κερκυραίος Ανδρέας Μουστοξύδης. Πολύτιμος φίλος και συμμαθητής του Ιωάννη στο ονομαστό Πανεπιστήμιο της Padova( το αρχαίο Ελληνικό ” Πατάβιον“) , ήταν ο καρδιακός του φίλος Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος . Παροιμιώδης ήταν για τους Ιταλούς η φιλία των τριών Ελλήνων σπουδαστών( oi “τρεις Έλληνες”,έλεγαν) , δηλ. του Ιωάννη, του Κωνσταντίνου και του Κήρυκου Χαιρέτη. Ο τελευταίος αργότερα έγινε ο προσωπικός ιατρός του Σουλτάνου Μαχμούτ του Δ΄. Δυστυχώς, ο Κ. Βαρδαλάχος( πολύ αργότερα) πνίγηκε κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού του από την Σύρο στην Αίγινα. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Καποδίστριας παρέστη στην Εξόδιο Ακολουθία του πολύκλαυστου φίλου του, η οποία τελέστηκε το 1829 στην “μεγάλη Εκκλησία” της Αίγινας. Πιθανόν η ταφή του να έγινε στον προαύλιο χώρο του Ναού , τον οποίο χρησιμοποιούσαν τότε ως χώρο ταφής των Αγωνιστών. Εκεί έγινε και η ταφή του Ναυάρχου των Ψαρών Νικόλα Αποστόλη: Σύμφωνα με την “Γενική Εφημερίδα” ‘… και την 20ην ετάφη εν μεγάλη παρατάξει εις τον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου”(μετέπειτα τα οστά του Αγωνιστή μεταφέρθηκαν στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στον Πόρο). Προς ολοκλήρωση των προηγουμένων αναφέρουμε και το εξής: Για λόγους υγείας η Βουλή απεφάσισε το 1827 την μεταφορά του Κοιμητηρίου από το προαύλιο της Μητρόπολης στο βορειοανατολικό μέρος της πόλης, συγκεκριμένα στο εκκλησάκι του Αγίου Τρύφωνος, Εκεί γινόταν συνήθως η ταφή των Ψαριανών. Ο λόγος ήταν ο εξής: ” Επειδή η εκ των θαπτομένων έξω της Εκκλησίας της Παναγίας προξενουμένη αποφορά είναι επιβλαβής εις την υγείαν, η Βουλή κρίνει αναγκαίον και προσκαλεί την Κυβέρνησιν να διατάξη αυστηρώς…. ώστε εις το εξής να μη συγχωρή εν ουδεμία προφάσει να ενταφιασθή ουδείς εκ των αποθνησκόντων πλησίον της Εκκλησίας ουδέ εντός της πόλεως ταύτης, αλλά να διορισθή τόπος παράμερος απέχων της πόλεως”. Αργότερα το Κοιμητήριο μεταφέρθηκε στην τοποθεσία “Λίμπονες”, στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης, μέχρι σήμερα. Και μια προσωπική μαρτυρία: Κατά το έτος 1982, κατά την διαδικασία αντικατάστασης μιας σπασμένης πλάκας στο αριστερό κλίτος του Ναού, αποκαλύφθηκαν τα οστά κάποιου ανθρώπου, μεγάλης σωματικής διαπλάσεως. Τα τοποθετήσαμε ξανά ευλαβικά στη θέση τους… Η Ορθόδοξη Εκκλησία εύχεται πάντοτε υπέρ: ” των ενθάδε ευσεβώς κειμένων και απανταχού Ορθοδόξων”…Αυτή η ευχή ταιριάζει κυριολεκτικά στην περίπτωση του συγκεκριμένου Ναού! Ας δώσουμε και ορισμένα στοιχεία για την επικρατούσα τότε κατάσταση: Πολλοί άνθρωποι ζούσαν σε λασποκαλύβες! Στους χωματόδρομους της Αίγινας περιφέρονταν γυναίκες χήρες, όπως περήφανες Σουλιώτισσες, γυναίκες που είχαν χάσει τους άνδρες τους στο Μεσολόγγι και άλλες χαροκαμένες λόγω του αιματηρού Αγώνα του Έθνους! Άνδρες, που κουβαλούσαν στα βασανισμένα κορμιά τους τις λαβωματιές του πολέμου … Ημίγυμνα και ψειριασμένα παιδιά, που κατέβαιναν από τις σπηλιές … Τότε ήταν που δημιουργήθηκε σοβαρό Στεγαστικό πρόβλημα, επειδή δεν υπήρχαν στην πόλη οικήματα κατάλληλα για την στέγαση των Βουλευτών. Το βασικό όμως πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι δύο πόλοι της Εξουσίας, η Βουλή και η Κυβέρνηση , ήταν η αντιμετώπιση του εχθρού, ύστερα μάλιστα από την πτώση της Ακρόπολης και την συρρίκνωση των εδαφών από τον Κιουταχή. Κύρια αποστολή τους ήταν η ανάκτηση των χαμένων εδαφών . Η Διοικητική Επιτροπή με τον Ανδρέα Ζαίμη και τους 50 Βουλευτές του, συνεδρίαζαν κλεισμένοι στο Μπούρτζι του Ναυπλίου, για τον φόβο του εμφυλίου πολέμου: Δύο οπλαρχηγοί κρατούσαν τα δύο φρούρια του Ναυπλίου και πολεμούσαν μεταξύ του σαν τα θεριά … Μια οβίδα μάλιστα σκότωσε και δύο Βουλευτές!! Την ίδια εποχή, οι Στρατιωτικοί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και 90 Βουλευτές συνεδρίαζαν ξεχωριστά, στο Καστράκι της Ερμιόνης… Ώσπου, ήρθε η μεγάλη συμφορά: Την Κυριακή των Βαΐων, στις 10 Απριλίου 1826, έπεσε το Μεσολόγγι… Ελεύθερος πια ο Κιουταχής κατέβηκε στην Αττική και άρχισε να πολιορκεί την Ακρόπολη, μέσα στην οποία βρίσκονταν κλεισμένοι Έλληνες και Φιλέλληνες. Ο κίνδυνος για την Επανάσταση ήταν θανάσιμος! Μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο,οι Πολιτικοί με τους Στρατιωτικούς ξέχασαν προς στιγμήν τις διαφορές τους και ενώθηκαν. Διενέργησαν, μάλιστα, και έρανο για τις ανάγκες του Αγώνα… Συγκινητική σκηνή, όταν εκείνη η γυναίκα πρόσφυγας από το Αϊβαλί, η Πανώρηα, που για την φτώχεια της την αποκαλούσαν περιφρονητικά“Ψωροκώσταινα”, έβαλε τότε μέσα στο σακούλι του εράνου όλη την περιουσία της: Το δαχτυλίδι της και δύο νομίσματα! Προκειμένου να βρίσκεται κοντά στο Λεκανοπέδιο και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Αττικής, η Κυβέρνηση των Πολιτικών έλαβε τότε την απόφαση και(ανήμερα του Αγίου Μηνά) στις 11 Νοεμβρίου του 1826 αποβιβάστηκε στην Αίγινα ,την ώρα μάλιστα κατά την οποία « εις την μικράν εκκλησίαν»( δηλαδή την Παναγίτσα), ετελείτο η Θεία Λειτουργία). Διαβάζουμε: “Γενική Εφημερίς της Ελλάδος. Εν Αιγίνη Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 1826…Η Σεβαστή Διοίκησιςέκρινεν εύλογον να μεταθέση την καθέδραν της εις τόπον πλησιέστερον κείμενον εις το ένδοξον τούτο στάδιον ( δηλ. των πολεμικών επιχειρήσεων της Αττικής)…Επ΄αυτό τούτο έκλεξεν την Αίγιναν, εις ην και μετετέθη κατά την 11 του ενεστώτος μηνός. Εις την Αίγιναν επέρασε προσέτι και η Επιτροπή της Συνελεύσεως”. Κατά το έτος 1826, έδρα της «Διοικητικής Επιτροπής» υπό τον Ανδρέα Ζαίμη στην Αίγινα ήταν ο «Πύργος του Μαρκέλλου». Το ίδιο και κατά το 1827, υπήρξε έδρα και της τριμελούς «Αντικυβερνητικής Επιτροπής», αποστολή της οποίας ήταν- σύμφωνα με την απόφαση της Γ΄Εθνοσυνελεύσεως- η παράδοση της Εξουσίας στον ερχόμενο Κυβερνήτη. Πολλή σημαντική ήταν εκείνη η Γ΄ Εθνοσυνέλευση, καθότι τις αποφάσεις της ανέμεναν οι Αντιπρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων, για να τις μεταβιβάσουν στη συνέχεια στην «Υψηλή Πύλη» και στον Σουλτάνο, με τον οποίο συζητούσαν τότε πάνω στο λεγόμενο «Ελληνικό Ζήτημα», την δημιουργία δηλ. Ελληνικού Κράτους. Κατά το έτος, λοιπόν, 1827, Κυβέρνηση και Βουλή συνεδρίαζαν στον χώρο της “Μητρόπολης”. Παράδειγμα:
Η Γραμματεία της Διοικητικής Επιτροπής, με το από 21 Φεβρουαρίου 1827 έγγραφο της, δίνει την εντολή “Προς το Εθνικόν Ταμείον”, ώστε: “...να φροντίσει τα αναγκαία σανίδια και τεχνίτας προς κατασκευήν καθισμάτων δια τους πληρεξουσίους της Εθνικής Συνελεύσεως εις την Εκκλησίαν της Παναγίας Θεοτόκου”.Αυτά τα καθίσματα υπάρχουν μέχρι σήμερα στον Γυναικωνίτη της Εκκλησίας. Και σε άλλο έγγραφο (με ημερομηνία 1η Δεκεμβρίου 1827) : ” η υπηρέτισσα του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου”απευθύνει επιστολή ” προς την Σ. Βουλήν των Ελλήνων” , στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει. «Άμα ενταύθα μετέβη η Σ. Διοίκησις και η Σ. Βουλή ήρχισε τας συνεδριάσεις της εις τον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου…“.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ 40 ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
1. Την 6 Αυγούστου 1827. Συνεδρίασις μα΄. Έκτακτος και των δύο Διοικητικών Σωμάτων Μυστική. Προεδρία Ν. Ρενιέρη. ” …ανέφερεν ο επί των Εξωτερικών Γραμματεύς της Επικρατείας κύριος Γ. Γλαράκης, ότι εις την μετά του Αντιναύρχου της Αγγλίας κυρίου Κόδριγκτων, και του της Γαλλίας κυρίου Δεριγνύ συνδιάλεξίν του, όπου παρευρέθησαν και οι κύριοι Α. Ζαήμης και Α. Μαυροκορδάτος… ότι κρίνουσιν αναγκαίον να μεταβή η Διοίκησις εις τόπον ήσυχον και ελεύθερον από πάσαν στρατιωτικήν επιμονήν. Ως τοιούτον επρόβαλλον την νήσον της Αιγίνης, και εκεί να προσκαλέση όλους τους αξίους και καλούς πατριώτας να συμπράξωσιν μετ’ αυτής“.
2. Την 31 Αυγούστου Συνεδρίασις νβ’ . Έκτακτος και Μυστική. ” …απεφασίσθη και διωρίσθη Επιτροπή… δια να οικονομηθώσιν τα αναγκαία καταλύματα εις τους στερουμένους αυτών βουλευτάς, να συνεννοηθή μετά της Κυβερνήσεως, δια να κατασκευασθώσι 30 καταλύματα με δημόσια έξοδα, τα οποία να χρησιμεύσωσιν εις κατοικίαν των υπαλλήλων των δύο Διοικητικών Σωμάτων, και τοιουτοτρόπως να μην ενοχλώνται εις το εξής οι κάτοικοι και πάροικοι της νήσου ταύτης. Η δε ξυλική, ήτις χρειασθή εις την κατασκευήν αυτών, να χορηγηθή από την ήδη καταδικασθείσαν λείαν”.
3. Την 17 Σεπτεμβρίου. Συνεδρίασις ξβ΄. Θ΄. Ανεγνώσθη αναφορά των τελωνών της Αιγίνης, οίτινες παραπονούνται δια την απόφασιν της Βουλής , περί του μη να λαμβάνουν τελώνειον, από το πωλούμενον των λειών δικαίωμα του Εθνικού Ταμείου, επειδή ζημιούνται εκ τούτου. Έμεινεν εις σκέψιν(δηλ. δεν έλαβε τότε η Βουλή απόφαση).
4. Την 20 Σεπτεμβρίου. Συνεδρίασις ξε΄. ΙΓ. ” Ανεγνώσθη αναφορά του κυρίου Πανάγου Ν. Λοιδορίκη, προβάλλοντος να προσκληθεί η Κυβέρνησις δια να επιφορτίση τον διορισθησόμενον Διοικητήν του θέματος της νήσου Τήνου, δια να ενεργήση την κατασκευήν ενός μνημείου αναλόγου εις την δόξαν και αθανασίαν του αειμνήστου Αρχηγού Καραϊσκάκη, εις τον οποίον Διοικητήν θέλει παραδώσει ο αναφερόμενος, τα εις χείρας του ευρισκόμενα γρόσια 800 , τα οποία ενεπιστεύθησαν επ’ αυτώ τω σκοπώ”.
5. Την 22 Σεπτεμβρίου. Συνεδρίασις ξστ΄. Β΄ ” Ανεγνώσθη αναφορά της Αντικυβερνητικής Επιτροπής, δια της οποίας λέγει η Κυβέρνησις, ότι ο κόμης κύριος Β. Καποδίστριας προσφέρει εις την Ελλάδα εξ ονόματος και εκ μέρους του Εξοχωτάτου Κυβερνήτου της Ελλάδος κυρίου Ι. Καποδίστρια δάνειον λίρας στερλίνας 2000, με συμφωνίας, ως εις το εσώκλειστον. Η Κυβέρνησις εγκρίνουσα ταύτα, καθυποβάλλει εις την σκέψιν της Βουλής. Ταυτοχρόνως ανεγνώσθη και το αντίγραφον γεγραμμένον την 8/20 Αυγούστου εκ Κερκύρας, ως εφεξής: « Εξ ονόματος και εκ μέρους του αυταδέλφου μου Ιωάννου, προβάλλω να δώσω δάνειον προς το Ελληνικόν Έθνος, δύο χιλιάδας λίρας στερλίνας, τας οποίας έλαβον παρά του ιδίου εις συναλλαγματικάς εκ Λονδίνου…».
6. Την 7 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις οε΄. Ζ. ” Επροβλήθη περί εξοικονομήσεως των δύο στρατιωτών, εκάτερος των οποίων απώλεσε τον ένα πόδα του εις την Σύγγειον μάχην και απεφασίσθη να χρησιμεύσωσι και οι δύο είτε ως θυρωροί της Κυβερνήσεως, είτε ως χαρτοφύλακες των εγγράφων των Γραμματέων της Επικρατείας, και να τρέφωνται από το Έθνος”.
7. Την 8 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις οστ΄. ΙΕ. Ανεγνώσθη αναφορά της γυναικός του μακαρίτου Αλεξίου Τζιμπιράκη, παραστανούσης δι΄αυτής, ότι εις την «εξοδον του Μεσολογγίου ηχμαλωτίσθη η θυγάτηρ αυτής, και παρακαλούσης να την δοθώσι τα αναγκαία χρήματα εις την εξαγοράν αυτής.”.
8. Την 10 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις οη΄. Στ.΄ Επαρουσιάσθησαν κατ΄απόφασιν της Βουλής οι εν Μεσολογγίω αιχμαλωτισθέντες , και ήδη ελευθερωθέντες εξ νέοι, ήτοι οι Σπύρος Φραγγούλη Ιωανά από Μεσολόγγιον, ο Κωνσταντής Χρήστου από Γώλον, ο Αναστάσιος Ιωάννου Δουοτόκα από Συράκον, ο Θωμάς του Αποστόλου Τζιόλκα Μεσολογγίτου, ο Κωνσταντίνος του Ψαλλιδογιάννη, από Κατοχήν, και ο Αθανάσιος Γεωργίου Αγραφιώτης, δια την άωρον ηλικίαν των οποίων , και όσα υπέφερον εκ της αιχμαλωσίας δεινά, κινηθείσα εις έλεον η Βουλή, απεφάσισε να προσκαλέσει την Κυβέρνησιν, να περιθάλψη τους παίδας τούτους παντοιοτρόπως, και να σπουδάζουν προς το παρόν εις το σχολείον της Αλληλοδιδακτικής.
9. Την 12 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις π΄. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α΄ ” Ανεγνώσθη επιστολή του Κυβερνήτου της Ελλάδος Κόμητος Ιωάννου Καποδίστρια προς τα μέλη της Αντικυβερνητικής Επιτροπής της Ελλάδος, γεγραμμένη εκ Λονδίνου την 19/31 Αυγούστου 1827, η οποία καταχωρείται αυτολεξεί: Εξοχώτατοι! Τόσον περί πολλού ποιούμαι, το να φθάσωσι μίαν ώραν πρότερον εις την Αντικυβερνητικήν Επιτροπήν της Ελλάδος η διπλή, και η τριπλή αποστολή των κατά την 14/26 του λήγοντος Αυγούστου γραμμάτων μου, ώστε τα πέμπω διπλά σήμερον δια Ιταλίας, και δια δύο μέσων, προσθέτων αναγκαία τινα εις τα γράμματά μου ταύτα. Το Ελληνικόν Έθνος έλαβεν από των εφημερίδων , και θέλει εντός ολίγου μάθει ίσως εξ επισήμων διακοινώσεων, ότι οι πληρεξούσιοι της αυτών Μεγαλειότητος του Βασιλέως της Μεγάλης Βρεττανίας, του Βασιλέως της Γαλλίας ,και του Αυτοκράτορος πασών των Ρωσσιών, εις εν συνελθόντες εν Λονδίνω, υπέγραψαν κατά την 6 του παρελθόντος Ιουλίου Συνθήκην, δια της οποίας αι αυταί δυνάμεις υποχρεούνται να συντρέξωσιν εις την κατειρήνευσιν του Λεβάντε, και εις την επανόρθωσιν της Ελλάδος. Έργον εμόν επί το παρόν δεν είναι το να εμβώ εν αυτή μου τη επιστολή εις εξηγήσεις, οίαι να διευθύνωσι τας όψεις σας επί το σημείον, καθ’ ο η διαπραγμάτευσις αύτη δύναται και χρεωστεί εις το εξής να χορηγήση την σωτηρίαν της Ελλάδος. Περιορίζομαι δε εις το να παρακαλέσω μόνον την Εξοχότητά σας, να μη θεωρήσητε εις αυτήν την διαπραγμάτευσιν, ειμή το κείμενον κατά λέξιν, και μη κρίνετε περί αυτού, ειμή εν καιρώ , και εν επιστήμη του πράγματος, αφοσιούντες πλήρη και ακέραιον παποίθησιν εις τους χριστιανικούς , και ευνοϊκούς σκοπούς των μεσολαβούντων Ηγεμόνων. Όθεν απ΄αυτήν την αρχήν αμετατρέπτως ορμώμενος, ελπίζω, ότι η Αντικυβερνητική Επιτροπή της Ελλάδος , και οι κύριοι παραστάται αντιπρόσωποι του Έθνους,, αν προσκληθώσιν από τους δημοσίους πράκτορας των μεσολαβουσών Δυνάμεων, εις το να συγκατατεθώσιν εν ονόματι του Έθνους εις την Συνθήκην ταύτην, θέλουσιν αποκριθή χωρίς δισταγμόν τινα, ότι το Ελληνικόν Έθνος επιστηριζόμενον με πίστιν ολόκληρον εις τους χριστιανικούς και ευμενείς σκοπούς της αυτών Μεγαλειότητος του Βασιλέως της Μεγάλης Βρεττανίας, του Βασιλέως της Γαλλίας, και του Αυτοκράτορος πασών των Ρωσσιών, αποδέχεται τα άρθρα της Συνθήκης της κατά την 6ην του παρελθόντος Ιουλίου, τα διαλαμβάνοντα την κατειρήνευσιν του λεβάντε. Εύελπις είμαι, ότι δεν αμφιβάλλετε δικαίως πόσον αισθητικώς λυπούμαι, εξηγούμενος εγγράφως μετά της Εξοχότητός σας περί των μεγάλων αυτών συμφερόντων, και πόσον ποθώ να εκπληρώσω το χρέος μου αυτό, μεθ΄υμών δια ζώσης φωνής διαλεγόμενος. Ως τόσον, Κύριοι ,θέλετε γνωρίσει, ότι δεν κρέμεται από εμέ μόνον το να τελειώσω όλον εκείνο, το οποίον ανάγκη πάσα να λάβη τέλος, πριν δυνηθώ ν΄απολαύσω την ευχαρίστησιν της εν μέσω υμών προσωπικής μου παρουσίας. Ελπίζω δε ωσαύτως, ότι και ούτω θέλω σας φανεί ωφέλιμος, όσον ενδέχεται. Διό και όλοι μου οι αγώνες τείνουσιν εις το να φθάσω εις αυτόν δη τούτον τον σκοπόν, όσον το δυνατόν, ταχύτερον, καθώς και πέποιθα, ότι θέλω φθάσει με την Θείαν βοήθειαν.Δεχθείτε τας εκφράσεις της προς την Εξοχότητά σας εξαιρέτου υπολήψεως και τιμής. Λονδίνον, την 19/31 Αυγούστου 1827 Ιωάννης Καποδίστριας.
10.( Στην ίδια συνεδρίαση) Γ΄. Ανεγνώσθησαν αντίγραφα επιστολών των κυρίων Διονυσίου Μούρτζινου, και Αντωνίου Μαυρομιχάλη προς την Κυβέρνησιν, γεγραμμένων από τας 5 και 6 του παρόντος εξ Αλμυρού, ,δια των οποίων φανερώνουσιν, ότι έφθασεν εις τα παράλια εκείνα η Ρωσσική ναυτική μοίρα, αναφέρουσι δε και την απόφασιν των ευρωπαίκών Ναυάρχων περί του να πολεμήσωσι τον αιγυπτιακόν στόλον, αν δεν αναχωρήση εντός της ρητής προθεσμίας, η οποία του εδόθη κ.τ.λ, ότι ο εχθρός κινείται διά ξηράς, και παραδίδει εις το πυρ και εις τον σίδηρον τα φυτά και δένδρα, ότι αυτοί είναι δυναμωμένοι να κτυπήσουν τον εχθρόν, αν κινηθή κατ’ αυτών, και ζητούσι να σταλώσιν εξ κανόνια. Δ΄. Επροβλήθη και ενεκρίθη να γενή ενταύθα επικήδειος πομπή του εν μακαρία τη λήξει κυρίου Γ. Κάννιγγος, υπουργού των Εξωτερικών της Βρεττανικής αυτού Μεγαλειότητος, δια να δείξη το Ελληνικόν Έθνος την προς αυτόν οφειλομένην ευγνωμοσύνην. Περί δε της παρά του Ελληνικού Έθνους προς τους εξωτερικούς οφειλομένης ευγνωμοσύνης, παραπεσόντος του λόγου, και της εν Νεοκάστρω παρά των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων επαχθείσης παντελούς καταστροφής του εχθρικού στόλου αναγγελθείσης, εκρίθη εύλογον εν ταυτώ και δίκαιον, να τελεσθή χαρμόσυνος εορτή, και να ψαλή ευχαριστήριος δοξολογία προς τον υπερμαχούντα της Ελλάδος Θεόν, και εις τιμήν των τριών Μοναρχών, των οποίων αι ναυτικαί δυνάμεις έπραξαν το μέγα τούτο και σωτήριον δια την Ελλάδα κατόρθωμα, και διωρίσθη η 17 του αυτού μηνός δια την χαρμόσυνον ταύτην τελετήν.
11. Την 17 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις πδ΄. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Ε΄. Ανεγνώσθη έγγραφον της επί των Εσωτερικών και της Αστυνομίας Γραμματέως της Επικρατείας προς τον Πρόεδρον της Βουλής, δια του οποίου προσκαλείται η Σεβασμιότης του να ιδεάση όλους τους αντιπροσώπους να συνέλθουν περί την εννάτην ώραν εις τον ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου θέλει παρευρεθή και η Αντικυβ. Επιτροπή, και οι κάτοικοι της πόλεως ταύτης, δια να γενή δοξολογία προς τον Ύψιστον δια την εν Νεοκάστρω φθοράν του εχθρικού στόλου.
12. Τη 21 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις πζ΄. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α΄. Επρόβαλεν ο κύριος Γεώργ. Λέλης, ότι πρέπει να γενή (απάντησις;) εις την προς τον Πρόεδρον της Γ΄. Εθνικής Συνελεύσεως επιστολήν του Κυβερνήτου της Ελλάδος κ. Ιωάννου Καποδίστρια, δια της οποίας να εκφράζεται η μεγάλη επιθυμία του Έθνους, εις το να υποδεχθή την Εξοχότητά του όσον ούπω, και ότι να επιταχύνει την εις την Ελλάδα αναγκαιοτάτην άφιξίν του, δια να παραλάβη τας Διοικητικάς ηνίας, τας οποίας το Έθνος ενεπιστεύθη προς την Εξοχότητά του. Ενεκρίθη η πρότασις, και απεφασίσθη να σταλή η απάντησις, ητις να υπογραφή από όλα τα μέλη της Βουλης, και τον Πρόεδρον αυτής. Δ΄. Ανεγνώσθη και άλλη (επιστολή) του Μ. Δελιγιώργη, και Αναστασίου Παπαλουκά φρουράρχων πρότερον του Μεσολογγίου, και του Βασιλαδίου, δια της οποίας παρακαλούν να ληφθεί η από τας παρθένους της Μασσαλίας προς την φρουράν του Μεσολογγίου αφιερωθείσα σημαία, και να μένη παρά τη Βουλή, έως ου ευρεθή όλη η διασωθείσα φρουρά του Μεσολογγίου, και να αποφασίση περί του τόπου της καταθέσεως αυτής. ΙΒ’. Ανεγνώσθη και άλλη (επιστολή) της Μαντούς Μαυρογένη, εγκλειούσης εις αυτήν αντίγραφον ενός προβουλεύματος της Βουλής της Βας Περιόδου, δια της οποίας παραπονείται ότι ο επί της Οικονομίας Γραμματεύς της Επικρατείας, δεν θέλει να ενεργήση το Διάταγμα της Κυβερνήσεως, διαλαμβάνον να δοθώσιν εις αυτήν γρ. 1000 προς εξοικονόμησίν της, διωρίσθη Επιτροπή συγκείμενη από τους βουλευτάς μ. Βερνάρδον, και Αντώνιον Πόμερ να ομιλήσωσι με την Κυβερνησιν, δια να δοθώσιν εις την αναφερομένην τα 1000 γρ. από τα χρήματα του δασμού της νήσου Μυκώνου.
13.ΙΣΤ’. Ανεγνώσθη αναφορά του αρχιμανδρίτου Γρηγ. Σπύρου Μαρκέλλου, και Γεωργίου Λογιωτάτου Αιγινητών, δια της οποίας αναφέρουν, ότι η επί του Δικαίου της Παιδείας Γραμματεία της Επικρατείας, διέταξε τον ηγούμενον του σταυροπηγιακού μοναστηρίου της νήσου των, να δώση γρ. 1200 εις μισθόν του ενταύθα διδασκάλου της Μουσικής Γ. Λεσβίου, εν ώ το μοναστήριον τούτο δεν είναι εις κατάστασιν του να πληρώση τοσαύτην ποσότητα και προβάλουν να διαταχθή η αυτή Γραμμ(ατεία) να μην ενοχλή τον ηγούμενον πλέον, επειδή και εκ τούτου δεν θέλει κατορθωθή, ειμή να ερημώση μοναστήριόν του. Παρακαλούν προσέτι τα εθνικά δικαιώματα του περί ου ο λόγος μοναστηρίου να αφεθώσι, δια να χρησιμεύσουν εις μισθόν των διδασκάλων της αλληλοδιδακτικής μεθόδου, και της Ελλην. γλώσσης, καθώς εγένετο και άλλοτε. Η αναφορά αύτη διευθύνθη εις την επί του Δικαίου και της Παιδείας Γραμμ. της Επικρατείας. Διωρίσθη δε και επιτροπή συγκειμένη από τους Βουλευτάς κ. Άρτης Πορφύριον, Λεόντιον Καμπάνην, Λιβέρ. Λιβερόπουλον, και Μ. Βερνάρδον, δια να εξετάση πόσα είναι τα εθνικά δικαιώματα του σταυροπηγιακού μοναστ(ηρίου), πόσος μισθός πληρώνεται εις τον διδάσκαλον της Μουσικής, και ν’ αναφέρη περί τούτων εις την Βουλήν.
14. Τη 27 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις ρα’. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Γ’. Ανεγνώσθη και άλλο (έγγραφον) υπ΄αρ. 739, εις το οποίον εγκλείεται αντίγραφον αναφοράς του Γεν. Αρχηγού της Πελοποννήσου Θ. Κολοκοτρώνη, δια του οποίου ζητεί πόρον παρά της Βουλής, δια να προμηθεύση τα ζητούμενα παρά του Γεν. Αρχηγού αναγκαία του πολέμου, δια να μη μείνωσιν άπρακτα τα γενναία επιχειρήματα, τα οποία ο Γεν. Αρχηγός σκοπεύει να ενεργήση κατά του εχθρού. Προσθέτει δε εις το αυτό έγγραφον, ότι κατά κατά τας απαντήσεις της εν Πόρω Επιτροπής της Φιλελληνικής Εταρείας, η Κυβέρνησις δεν μπορεί να ελπίση το παραμικρόν απ’ αυτήν, διότι καθώς αναφέρεται, εξηντλήθησαν μέχρις οβολού και κόκκου όλα τα μέσα της Επιτροπής ταύτης. Παρευρεθείς δε εις την Συνεδρίασιν ο επί της Οικονομίας Γραμματεύς της Επικρατείας, ηρωτήθη επισήμως, αν τα Διατάγματα της Κυβερνήσεως περί του να πληρωθώσιν αι διορισθείσαι γολέτται, και Εκτελεστική Δύναμις, προς καταδίωξιν των πειρατών εξεδόθησαν επί των ελευσομένων προσόδων των νήσων του Αιγαίου Πελάγους, ή επί των δασμών, και απεκρίθη ότι επί των δασμών είχον εκδοθή το πρώτον.
15. Την 29 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις ργ’. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Θ’. Επροβλήθη να διορισθή Βουλευτική Επιτροπή, ητις ομού με την επί της Οικονομίας διαρκή επιτροπήν , να συνέρχεται εις το Βουλευτήριον καθ’ εκάστην μετά την μεσημβρίαν άνευ διακοπών, δια να θεωρή τους εθνικούς λογαριασμούς από της ενάρξεως των εργασιών της Αντικυβ. Επιτροπής.
16. Την 31 Οκτωβρίου. Συνεδρίασις ρδ’. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Θ’. Κατά συνέπειαν του σήμερον αναγνωσθέντος Προβουλεύματος περί των μισθών των υπό την οδηγίαν του μακαρίτου Καραϊσκάκη εκστρατευσάντων στρατιωτών κ.λ.π ο βουλευτής κύριος Μαν. Βερνάρδος επρόβαλεν, ότι εις τον ανά 25 γρ. μηνιαίον μισθόν, των υπό την οδηγίαν του αοιδίμου Καραϊσκάκη αγωνισθέντων στρατιωτών, δεν εγκρίνει να προστεθώσι τα περί πλέον γρ. 5 δια τους εφεξής λόγους: α΄. διότι είναι πασίγνωσται αι γινόμεναι προσθήκαι και καταχρήσεις εις τους λογαριασμούς των ατάκτων στρατιωτικών μισθών, και μόνον εξ αυτών των καταχρήσεων, αλλά και εκ των νομίμων και δικαίων μισθών των στρατιωτών, μόνον οι οπλαρχηγοί αυτών ωφελούνται, οι δε δυστυχείς στρατιώται οι αληθώς και ειλικρινώς αγωνιζόμενοι και δυσαρεστούμενοι πολλάκις, διασκορπίζονται και καταφεύγουν εις αρπαγάς και ληστείας, ή γογγίζοντες λειποταλτούσι, παραιτούνται από τα πολεμικά, και επιχειρίζονται άλλον πόρον του ζήν, διό εις το εξής, αν δεν επιστηρίζονται αι ελπίδες των εις ασφαλή και ικανόν μισθόν, δεν εκκστρατεύουν εις πόλεμον. β’. διότι γίνεται μία κακή αρχή, ητις θέλει επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα εις το Εθνικόν Ταμείον, επειδή οι άλλοι υπό την οδηγίαν διαφόρων άλλων οπλαρχηγών στρατιώται , μάλλον δ’ οι οπλαρχηγοί αυτοί θέλουν αρχίσει να κάνουν τας αυτάς απαιτήσεις περί των αυτών δικαιωμάτων, και ποτέ θέλουν παύσει. Συγκατατίθεται όμως ν’ αποφασισθή να τους δοθώσιν αυτά τα περί πλέον πέντε γρόσια, εις είδος βραβείου και χάριτος, δια την οποίαν εφύλαξαν ευταξίαν, ως άδεται, και δια την προς τον αείμνηστον εκείνον ήρωα αρχηγόν των πειθαρχίαν, αλλά και μετά ταύτα μετά μίαν ακριβή και λεπτομερή έρευναν περί της ποσότητος των στρατιωτών.
17. Την 4 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις ρστ’. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α ‘. Ανεγνώσθη σχέδιον επιστολής προς τον Κυβερνήτην της Ελλάδος κ. Ιωάννην Καποδίστριαν, εις απάντησιν της προς τον πρόεδρον της Γ’ Εθνικ. Συνελεύσεως επιστολής αυτού. Και έμεινε να διορθωθεί και να παρουσιασθή εις την αυριανήν Συνεδρίασιν. Θ’. Ανεγνώσθη έγγραφον της Αντικυβ. Επιτροπής υπ. αρ. 766, εις το οποίον εγκλείει αναφοράν των κατοίκων του Έλους, παρακαλούντων , ότι, επειδή εις το 1825 ο Ιβραχίμ εισέβαλεν εις την επαρχίαν του Έλους, παρακαλούντων, ότι, και οι κάτοικοι των χωρίων Λείμονα και Σεϊταλή φιλοτιμούμενοι, εκλείσθησαν εις τους εκεί πύργους, και εφονεύθησαν δεκατρείς άνδρες, των οποίων τα τέκνα λιμοκτονούν, να χαρισθώσιν εις τα ορφανά των ρηθέντων αι εθν. πρόσοδοι των διαληφθέντων χωρίων δια το παρόν έτος. Η Κυβέρνησις λέγει, ότι αι πρόσοδοι αύται επωλούντο άλλοτε δύο έως τρείς χιλιάδας γρ. κατ’ έτος, και εγκρίνασα την αίτησιν των αναφερομένων, ζητεί και την συγκατάθεσιν της Βουλής. Έμεινεν εις σκέψιν. ΙΗ’. Επροβλήθη πάλιν περί του μισθού του ιατρού Σπυρίδωνος Καλογεροπούλου, προσκληθέντος ως ιατρού της πόλεως ταύτης , και απεφασίσθη ανά γρ. πεντακόσια τον μήνα. διό και εστάλη προβούλευμα εις την Κυβέρνησιν υπ. αρ. 115.
18. Την 5 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις ρζ’. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α΄. Ανεγνώσθη πάλιν η προς τον Εξοχώτατον Κυβερνήτην της Ελλάδος απάντησις, και εγκριθείσα απεφασίσθη να σταλή προς αυτόν άνευ αναβολής. Καταχωρείται αυτολεξεί: Ελληνική Πολιτεία Η Βουλή των Ελλήνων Προς τον Εξοχώτατον Κυβερνήτην της Ελλάδος Κον Ιωάννην Καποδίστριαν Εξοχώτατε! Αναγνούσα η Βουλή τας επιστολάς Σου, διευθυνομένας την μεν προς την Αντικυβερν. Επιτροπήν, την δε προς τον Κον Γ. Σισίνην ως Πρόεδρον της Συνελεύσεως, και διερμηνεύς των φρονημάτων του Ελληνικού Έθνους, σπεύδει να Σοι αναγγείλη δια του παρόντος επισήμου την ευχαρίστησιν, την οποίαν πάσα Ελληνική ψυχή ησθάνθη, ιδούσα πραγματοποιουμένην την κοινήν απάντων επιθυμίαν, του να Σε ίδη η Ελλάς εις τον κόλπον της, κατέχοντα τας ηνίας της Διοικήσεως αυτής, και κυβερνώντα αξίως των οποίων υπέρ σου συνέλαβεν ελπίδων, το σκάφος της Ελληνικής Πολιτείας. Εξοχώτατε! Αν και μέχρι της Γ’. Εθνικής Συνελεύσεως ότε δεν εχρειάζετο, ειμή μόνον στιβαρός βραχίων εις το να συντρίψη τας αλύσσους της δουλείας της αναξιοπαθούσης Ελλάδος, η κατάστασις των Ελληνικών πραγμάτων κατάσταινεν αναγκαίαν την παρουσίαν Σου, πολλώ μάλλον αποκαθίσταται αναγκαιοτέρα τώρα, ότε η Ελλάς συμπεριληφθείσα εις κύκλον πολιτικών σχέσεων, πολλώ μείζονα του πρότερον, έχει χρείαν φώτων και πολιτικών γνώσεων, δια των οποίων να καθοδηγηθή ασφαλώς εις τα αληθή αυτής συμφέροντα. Και ταύτα πάντα πέποιθεν, ότι θέλει ευρεί συγκεντρωμένα εις το αξιοπρεπές Σου υποκείμενον. Τάχυνον, λοιπόν, Εξοχώτατε, την ενταύθα άφιξίν Σου, δια να παραλάβης τας ηνίας της Κυβερνήσεως, τας οποίας οι Έλληνες ομοφώνως Σοι ενεπιστεύθησαν, και γενόμενος πλήρωμα των ευχών, και επιθυμιών αυτών, να οδηγήσης, την φιλτάτην Πατρίδα εις λιμένα σωτήριον. Ταύτα Κύριε! ως εκπροσώπου του Ελληνικού λαού εκφράζουσα προς Σε η Βουλή, δεν κάμνει άλλο , ειμή να ανανεώση την οποίαν ήδη Σοι έδειξε το Ελληνικόν Έθνος δια των πληρεξουσίων του ειλικρινή εξήγησιν των φρονημάτων πάσης Ελληνικής ψυχής. και να Σοι παραστήση την ζωηράν επιθυμίαν, από την οποίαν καταφλέγεται η καρδία παντός ευαισθήτου φιλοπάτριδος, και την ανέκφραστον αγαλλίασιν, την οποία θέλει προξενήσει η παρουσία Σου εις το Πανελλήνιον. Εν Αιγίνη τη 5 9βρίου 1827 Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς Έπονται αι υπογραφαί των Βουλευτών.
19.Θ’. Ανεγνώσθη έγγραφον του βουλευτού Ιωάννου Βλάχου προς τον Πρόεδρον της Βουλής, παρακαλούντος αυτόν να ειδοποιήση τα μέλη της Βουλής να παρευρεθώσιν αύριον το πρωί εις την Εκκλησίαν της Θεοτόκου, όπου θέλει γενεί το μνημόσυνον των εν τη Ακροπόλει των Αθηνών υπέρ Πατρίδος αποθανόντων. Απεφασίσθη να παρευρεθώσιν όλα τα μέλη της Βουλής εις την τελετήν ταύτην. ΙΔ’. Ανεγνώσθη και άλλη (επιστολή) του ενταύθα διδασκάλου της αλληλοδιδακτικής μεθόδου, παρακαλούντος να χορηγηθώσιν 300 γρ. δια να κάμη χωρητικώτερον, το οποίον τινές των ενταύθα πολιτών του έκτισαν σχολείον. Διευθύνθη εις την επί του Δικαίου και της Παιδείας Γραμματείαν της Επικρατείας. Απεφασίσθη δε να γενή η συνεισφορά των γρ. 300 εντός της Βουλής, και να δοθώσι προς τον ρηθέντα διδάσκαλον, δια να χρησιμεύσωσιν εις τον οποίον επρόβαλε σκοπόν. Περί δε της βελτιώσεως του σχολείου και τελειοποιήσεως αυτών γενομένου λόγου, ο κ. Αναγν. διδασκάλου παραστήσας την οποίαν έχει το Έθνος δια την Εκπαίδευσιν της νεολαίας και τα εκ της Παιδείας καλά, επρόβαλεν ότι είναι πρέπον να συσταθώσιν ενταύθα τρία σχολεία: Το μεν της αλληλοδιδακτικής μεθόδου, το δε της Ελληνικής γλώσσης, και τρίτον της Μουσικής, να διορισθώσι δε προς διατήρησιν αυτών αι πρόσοδοι του λιμεναρχείου, και τα δέκατα του σταυροπηγιακού μοναστηρίου της νήσου Αιγίνης. Και εγκριθείσης ομοφώνως της προτάσεώς του, εξεδόθη περί τούτου προβούλευμα υπ. αρ. 106 και εστάλη εις την Κυβέρνησιν.
20. Την 6 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις ρη’. Έκτακτος των δύο Διοικητικών Σωμάτων. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. α’. Ανεγνώσθη έγγραφον της Αντικυβερν. Επιτροπής υπ. αρ. 799, εις το οποίον εγκλείονται αντίγραφα αναφοράς του Αστυνόμου της Νάξου, και δύο άλλων εγγράφων, το εν των δημογερόντων της αυτής νήσου, και το άλλο του Αου Στολάρχου κ.τ.λ. Κατά συνέπειαν ανεγνώσθη το ειρημένον αντίγραφον του Αστυνόμου, διαλαμβάνον ότι κατά την 26 του παρελθόντος Οκτωβρίου έφθασεν εκεί ο Αος Στόλαρχος λόρδ. Κόχραν, εις τον οποίον υπήγον οι δημογέροντες προς χαιρετισμόν των, και επιστρέψαντες εκοινοποίησαν, ότι ο λόρδ. Κόχραν τους είπεν, ότι επειδή το Αιγαίον Πέλαγος ημπορεί να παραχωρηθή εις τους Τούρκους, τους εσυμβούλευσε να προσκαλέσουν τους προύχοντας των λοιπών νήσων του Αιγαίου πελάγους, δια να κάμωσι Συνέλευσιν, και να υψώσουν σημαίαν σταυροφορικήν, και να γράψωσιν αναφορά εις τους τρείς ναυάρχους των συμμαχικών δυνάμεων, ότι δεν δέχονται τον τουρκικόν ζυγόν, και ότι θέλουν ευρεί πολλούς υπερασπιστάς. Ότι η κοινοποίησις αύτη επροξένησε μεγάλην ταραχήν εις τον λαόν. Ο Αστυνόμος προσκαλεί την Κυβέρνησιν δια να λάβη μέτρα περί τούτου. Ταυτοχρόνως ανεγνώσθη αντίγραφον της επιστολής Κόχραν προς τον συνταγματάρχην Ορχάντ αποκρινομένου επί της τοιαύτης φήμης, δια της οποίας λέγει, ότι η εξήγησις των λόγων του. η οποία διεδόθη από τους δημογέροντας εις την Νάξον, είναι πολλά λανθασμένη, διότι η αλήθεια είναι , ότι ο ομιλών περί της καταστάσεως της νήσου τούτων παρετήρησεν, ότι αν κατά το γράμμα των τριών Ναυάρχωνν εμποδισθή ο Ελληνικός στόλος να υπερασπισθή αυτάς τας νήσους, πρέπει να λάβωσιν οι νησιώται ούτοι μέτρα δια τα ίδια συμφέροντά των, και μάλιστα να προσέξωσι δια να μην υποπέσωσι πάλιν εις τον τουρκικόν ζυγόν, αλλά να προτιμήσωσι να υψώσωσι την σημαίαν του Χριστού. Επομένως ανεγνώσθη και αντίγραφον προκηρύξεως των δημογερόντων της νήσου Νάξου, αναιρούσης τα εν τη επιστολή του λόρδ. Κόχραν ειρημένα τα παρ’ αυτών κοινοποιηθέντα. Συγχρόνως ανεγνώσθη αναφορά του Γραμ(ματέως) της Οικονομίας της νήσου Νάξου, σημειωμένη τη 30 Οκτωβρίου, δια της οποίας φανερώνει την προξενηθείσαν ταραχήν εκ των λόγων τούτων του Κόχραν εις την νήσον Νάξον, προσκαλεί την επί των Εσωτερ(ικών) και της Αστυνομίας Γραμ(ματείαν) της Επικρατείας, δια να λάβη μέτρα περί των διατρεχόντων. Μετά ικανήν συζήτησιν απεφασίσθη: α’. να γράψη η Κυβέρνησις προς τον Αον Στόλαρχον, κοινοποιούσα προς αυτόν τα όσα ηκολούθησαν εις την νήσον της Νάξου , και ζητούσα πληροφορίας από αυτόν , να προσκληθή δε ο Αος στόλαρχος να μετακομίση από την Νάξον τα εκεί γυμναζόμενα δια το Ναυτικόν στρατεύματα, επειδή η εκεί διαμονή των προξενεί σύγχυσιν και ταραχήν εις τους κατοίκους της Νάξου, ως επεμβαινόντων εις τα Διοικητικά χρέη. Να γράψη και το Συμβούλιον προς τον Αον Στόλαρχον περί της αυτής υποθέσεως. να σταλή δε και άξιος άνθρωπος με τας επιστολάς ταύτας, δια να εξηγηθή σαφέστερον περί των τρεχόντων τούτων εις τον Αον Στόλαρχον. β. να σταλώσιν από μέρους της Κυβερνήσεως εγκύκλιοι επιστολαί προς τους κατοίκους των νήσων του Αιγαίου Πελάγους , προσκαλούσης αυτούς να μη δίδωσι καμμίαν ακρόασιν εις τας τρεχούσας φήμας, ως διεσπαρμένας από ραδιούργους και κακεντρεχείς ανθρώπους, και ότι το Ελληνικόν Έθνος δεν θέλει συγκατανεύσει ποτέ ν’ αποσπασθεί το Αιγαίον Πέλαγος από την ολομέλειαν της Ελληνικής Επικρατείας. γ’. να εξετασθή ποίοι εστάθησαν οι πρωταίτιοι εις το να υποθάλψωσι τοιούτον φρόνημα, και να το διασπείρωσι, παρακινούντες τους λαούς να κλίνωσιν εις τα ολέθρια ατοπήματα, και να συλληφθώσι, και φερθέντες ενταύθα, να κριθώσι και κολασθώσιν αναλόγως τούτων των ατοπημάτων. Γνωμοδοτεί δε: α’. Να προσκληθή εις Αίγιναν ο Αος Στόλαρχος. β’. Να ανακαλέση όσας τυχόν εξέδωκε διαταγάς περί δημοσίου Οικονομίας, και εισπράξεως δασμών , προσόδων και τελωνείων. γ’. Να διαταχθώσιν αι κοινότητες εντόνως, να πληρώσουν την εις αυτάς επιβληθείσαν χρηματική ποσότητα των δασμών, δια την σύναξιν των οποίων να μεταχειρισθή η Κυβέρνησις , οποιονδήποτε γνωρίση προσφορώτερον τρόπον, μετερχομένη και την μεγαλητέραν δραστηριότητα, εάν το καλέση η χρεία, δια να φθάση εις τον επιθυμητόν σκοπόν της πειθαρχίας, και συνάξεως των δικαιωμάτων του Εθνικού Ταμείου. δ’. Να ιδεασθώσιν αι κοινότητες, ότι εις τας προσόδους, τελώνια και λοιπά δεν ενέχεται διόλου ο Αος Στόλαρχος. Ζητεί δε την περί τούτων συγκατάθεσιν της Βουλής. Γ’. Επρόβαλε προσέτι το Συμβούλιον, ότι περί των ορίων δεν έγινεν ακόμη καμμία επίσημος ομιλία, αλλ’ επειδή τινες είπον , καθώς ο Άμιλτων , ν’ αρχίσωσιν από μίαν σειράν ορίων εκτεινομένων από Βώλου μέχρι Ναυπάκτου, και άλλοι άλλως πως, είπε το Συμβούλιον, ότι κρίνει συμφέρον να γράψη εις τους Ναυάρχους, γνωμοδοτούν ν’ αρχίσωσι τα όρια από την Κατερίνην, και να καταβώσιν έως εις την Πάργαν ειδοποιούν αυτούς , ότι τα όρια ταύτα, είναι τα αρμοδιώτερα. παρετήρησαεν όμως, ότι μένουν έξω η Κασσάνδρα και η Νάουστα,, αίτινες έλαβον όπλα κατά των εχθρών. Εζήτησε δε περί τούτων όλων και την συγκατάθεσιν της Βουλής. Περί τούτου γενομένης ικανής συζητήσεως απεφασίσθη , ότι αν το Συμβούλιον γράψη περί τούτων επισήμως, χρεωστεί να έχη πάντοτε βάσιν εις τα γραφόμενά του τας οδηγίας, τας οποίας η εν Επιδαύρω Γ’ Εθνική Συνέλευσις έδωκεν εις την τότε διορισθείσαν Επιτροπήν της Συνελεύσεως, χωρίς να παρεκτραπή ούτε κεραίαν από εκείνας. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς.
ΣΧΟΛΙΑ. Το υπ. αρ. 20 Πρακτικό, της Συνεδριάσεως ρη΄της 6ης Νοεμβρίου 1827, είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων του Κόχραν, τον οποίο οι Άγγλοι κατάφεραν να ορίσουν Αρχηγό των Ελληνικών Ναυτικών Δυνάμεων. Για τον λόγο αυτό παραθέτουμε τα κατωτέρω ιστορικά στοιχεία:
Στην Ευρώπη, όπου βρισκόταν ο Καποδίστριας ,είχε πληροφορηθεί πως ο Κόχραν ήταν μυστικός πράκτορας “των ιπποτών του τάγματος της Μελίτης”( Μάλτας) και ότι θα κατέβαινε στην Ελλάδα με ” σκοτεινούς προδοτικούς σκοπούς”. Για τον λόγο αυτό αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί του. Δεν είχε εμπιστοσύνη στους ιππότες και στα σχέδιά τους. Γνώριζε καλά, πως το Τάγμα αυτό από το 1823 είχε ήδη προτείνει στην Ελληνική Επαναστατική Κυβέρνηση να της χορηγήσει ένα δάνειο 400.000 φράγκων για τις ανάγκες του Αγώνα της και σε αντάλλαγμα- ούτε λίγο ούτε πολύ- να του δοθούν τα νησιά του Αιγαίου Ρόδος, Κάρπαθος και Αστυπάλαια, για να εγκατασταθεί εκεί το Τάγμα τους, μετά την μελλοντική απελευθέρωση των νησιών! Ζητούσαν επίσης και “προσωρινή” παραχώρηση μερικών νησιών στη νοτιοδυτική ακτή της Πελοποννήσου και την Σάμο…Λίγα βιογραφικά: Ο λόρδος Αλέξανδρος- Θωμάς Κόχραν(1755-1850) ήταν τυχοδιώκτης. Το ίδιο και ο Ριχάρδος Τσώρτς, ο οποίος τέθηκε στην υπηρεσία του Βασιλιά των δύο Σικελιών . Πολέμησε για την κατάργηση της ελευθερίας του λαού με βίαιο τρόπο. Τελικά δεν πέτυχε, και οι Σικελοί τον φυλάκισαν. Όταν ξαναγύρισε στη Νεάπολη, άρχισε να ” πλευρίζει” τους Έλληνες καπεταναίους, με στόχο να τον καλέσουν για αρχηγό της Ελληνικής Επαναστάσεως. Το πέτυχε, στις 30 Αυγούστου του 1826. Η επιμονή του Άγγλου Τσώρτς να μην εφαρμόσει το λαμπρό σχέδιο του Στρατηγού Καραϊσκάκη ,για έναν αρχικά κλεφτοπόλεμο και την διακοπή του ανεφοδιασμού των στρατευμάτων του Κιουταχή, ως επίσης και η διαταγή του για μία Γενική κατά μέτωπον επίθεση στον ανοιχτό χώρο του Φαλήρου ( εκεί όπου το Τουρκικό ιππικό υπερτερούσε) οδήγησαν τελικά στην τριπλή συμφορά: Στον θάνατο του γενναίου Στρατηγού Καραϊσκάκη, στην καταστροφή του Φαλήρου( στον Ανάλατο) και στην πτώση της Ακρόπολης… Διαπιστώνουμε ,τουτέστιν, την ωμή παρέμβαση των δύο αυτών οργάνων της Αγγλικής Διπλωματίας, η οποία αποσκοπούσε στην όσο δυνατόν μεγαλύτερη συρρίκνωση των ορίων του μελλοντικού Ελληνικού Κράτους… Η ευαίσθητη περιοχή του Αιγαίου- και τότε και τώρα- δεν έπαψε να αποτελεί πεδίον Γεωπολιτικών συγκρούσεων και Γεωστρατηγικών συμφερόντων….
Β’. Επροβλήθη, ότι μ’όλον ότι ο Αος Γραμματεύς της Βουλής ωμίλησε την Γραμματείαν των Εσωτερικών, να παύση να ενοχλή τους Αιγινίτας, δια την δόσιν των ίππων προς σύστασιν του ιππικού, μ’ όλα ταύτα η Γραμματεία τους έστειλε και άλλην διαταγήν, υποχρεόνουσαν αυτούς να δώσουν τους ζητούμενους ίππους. Απεφασίσθη και εστάλη Προβούλευμα εις την Κυβέρνησιν, δια να παύση η είσπραξις αύτη, επειδή εισέτι δεν εξεδόθη ο τοιούτος νόμος. δ’. Ανεγνώσθη αναφορά των εν τη ελευθέρα Ελλάδι ευρισκομένων εκ του Ανατολικού και Νοτίου μέρους της Θεσσαλονίκης και Μακεδονίας, εξιστορούντων τας προς το Έθνος εκδουλεύσεις των, την καταστροφήν της μερικής Πατρίδος των, και εξαιτούντων να συσσωματωθούν εις την ολομέλειαν του Ελληνικού Έθνους, δια της υποδοχής των παρ’ αυτών εκλεχθέντων δύο Παραστατών, κυρίων Κωνσταντίνου Αδάμ και Νικολάου Ιωαννίδου, να σκεφθή δε η Βουλή και περί της αποκαταστάσεως αυτών. Κατά συνέπειαν επροβλήθη και περί του επαρχιακού δικαιώματος των επαρχιών της Ηπείρου, όσαι έλαβον τα όπλα, και μετά ικανήν συζήτησιν έμεινε ν’ αποφασισθή εις ερχομένην Συνεδρίασιν. 19. Την 12 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 101. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Γ’. Ανεγνώσθη αναφορά του συντάκτου της Γεν. Εφημερίδος κ. Γ. Χρυσήδου, ο οποίος λέγει, ότι σήμερον έλαβε διαταγήν παρά της Γραμματείας των Εσωτερικών, δια να παραδώση την Εθνικήν Τυπογραφίαν εις τον διορισθέντα παρά της Κυβερνήσεως Γεώργιον Μενεσθέα. Και επειδή εις το Διάταγμα δεν αναφέρεται και προβούλευμα της Βουλής, εις την προστασίαν της οποίας είναι η τυπογραφία, ειδοποιεί περί τούτου την Βουλήν. Απεφασίσθη και εστάλη Προβούλευμα εις την Κυβέρνησιν υπ. αρ. 112, ότι η Βουλή δεν δέχεται αυτήν την αλλαγήν, και επειδή η τυπογραφία, καθώς και η έκδοσις της εφημερίδος ανάγονται ιδίως εις την Βουλήν, προσκαλείται η Κυβέρνησις να μη κάμη ουδεμίαν πράξιν αφορώσαν την τυπογραφίαν, αλλά να μετακαλέση και το περί τούτου εκδοθέν Διάταγμα. Απεφασίσθη δε να διορισθή αύριον, και διαρκής βουλευτική Επιτροπή επί της τυπογραφίας.
21. Την 12 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 101. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη Α΄. Κατά συνέπειαν της αναγνώσεως των ανωτέρω Πρακτικών περί της τυπογραφίας επροβλήθη, ότι επειδή η ενταύθα τυπογραφία ανήκει εις το Έθνος, να ονομασθή Εθνική Τυπογραφία, και εις το τέλος της εφημερίδος να γράφη ο εκδότης ” Εν τη Εθνική Τυπογραφία”. Απεφασίσθη, τοιουτοτρόπως να ονομάζηται και να γράφηται. Ζ’. Ανεγνώσθη και άλλη (επιστολή) του Γεωργίου Σάββα Καισαρέως, δια της οποίας παρασταίνει, ότι έχασε την χείρα του μαχόμενος υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος, εις την Ακρόπολιν των Αθηνών, και εκθέτων την ελεεινήν κατάστασιν εις την οποίαν εκ τούτου κατήντησεν, εξαιτείται πόρον ζωής. Ι’. Ανεγνώσθη και άλλη (επιστολή) του Ιωάννου Μαρίτζα, ζητούντος εξοικονόμησιν δι’ όσα έχει να λαμβάνη από το Εθνικόν ταμείον ο πατήρ του, ως χρηματίσας χειρούργος εις την δεινήν πολιορκίαν του Μεσολογγίου, και φονευθείς παρά των εχθρών επί της εξόδου της εν ταύτη τη πόλει φρουράς. ΙΔ’. Ανεγνώσθη και άλλη (επιστολή) των κατοίκων του Κρανιδίου, δια της οποίας λέγουν , ότι επειδή πληροφορούνται ότι τα μέλη των δύο Διοικητικών Σωμάτων , και οι υπάλληλοι αυτών δοκιμάζουν στενοχωρίαν εις Αίγιναν δια την έλλειψιν των αναγκαίων καταλυμάτων, δια τούτο προσκαλούν την Κυβέρνησιν να μεταβή εις την πατρίδα των, και υπόσχονται να προσφέρουν εκατόν καλάς οικίας, και εκατόν καλούς στρατιώτας δια φρουράν της, των οποίων οι μισθοί να πληρωθώσιν από τας ελευσομένας προσόδους της Πελοποννήσου. Έμεινε ν’ αποφασισθή εις την ερχομένην Συνεδρίασιν.
22. Την 22 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 107. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Αντίγραφον της παρά των τριών Ναυάρχων προς την Ελλην(ικήν) Κυβέρνησιν γραφείσης επιστολής. Ναβαρίνοι, 24 Οκτωβρίου 1827. Κύριοι! Μανθάνομεν με ζωηράν αγανάκτησίν μας, ότι εν ώ τα πλοία των Συμμαχικών Δυνάμεων κατέστρεψαν τον οθωμανικόν στόλον, αντισταθέντα εις το να υποταχθή εις πραγματικήν ανακωχήν, οι Ελληνικοί καταδρομείς δεν παύουσι καταμολύνοντες τας θαλάσσας και ότι το δικαστήριον των λειών, το μόνον (δικαστήριον) γνωστόν εις τον Ελληνικόν κώδικα, δεν παύει ζητούν να δικαιολογεί τας καταχρήσεις ταύτας δια νομικών διατυπώσεων. Η προσωρινή σας Διοίκησις φαίνεται, ότι νομίζει πως οι αρχηγοί των Συμμαχικών ναυτικών μοιρών , δεν είναι σύμφωνοι περί των μέτρων, τα οποία πρέπει να λάβωσι προς κατάπαυσιν της ληστείας ταύτης. Αλλ’ απατάται αύτη , επειδή σας κηρύττομεν ενταύθα ομοφώνως, ότι δεν θα υποφέρομεν, ώστε επί ματαίαις προφάσεσι να ζητείτε να μεγαλύνετε το θέατρον του πολέμου, δηλαδή τον κύκλον των πειρατειών Δεν υποφέρομεν να κάμωσιν οι Έλληνες καμμίαν εκστρατείαν, καμμίαν καταδρομήν, κανένα αποκλεισμόν, εκτός των ορίων του Βώλου και της Ναυπάκτου, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Σαλαμίνος, Αιγίνης, Ύδρας, και Πετζών. Δεν υποφέρομεν ώστε οι Έλληνες να κινήσωσιν επανάστασιν ούτε εις Χίον, ούτε εις Αλβανίαν, δια να εκθέσωσι τον λαόν εκείνον, να κατασφαγή κατ’ εκδίκησιν παρά των Τούρκων. Θέλομεν θεωρήσει ως άκυρον παν έγγραφον δεδομένον εις καταδρομείς, οίτινες ήθελον ευρεθή εκτός των προσδιορισθέντων ορίων και τα πολεμικά πλοία των Συμμαχικών δυνάμεων θέλουν λάβει πανταχού διαταγήν , να τους συλλαμβάνωσι. Δεν σας μένει καμμία πρόφασις. Η ανακωχή επραγματοποιήθη από μέρους των Τούρκων, ο δε στόλος των δεν υπάρχει πλέον. Φροντίσατε όμως δια τον ιδικόν σας. διότι θέλομεν τον καταστρέψει ομοίως, αν κάμη χρείας, δια να αναχαιτήσωμεν μίαν θαλάσσιον ληστείαν, ητις θέλει καταντήσει να σας καταστήση εκτός του νόμου των Εθνών.. Επειδή η παρούσα προσωρινή Κυβέρνησις είναι χωρίς δύναμιν, και χωρίς ηθικότητα, διευθύνομεν προς το Νομοδοτικόν Σώμα τας τελευταίας ταύτας και αμετατρέπτους αποφάσεις μας. Περί δε του δικαστηρίου των λειών, το οποίον εσύστησε, το κηρύττομεν ανίκανον να κρίνη κανέν των πλοίων μας, άνευ της ιδικής μας συνδρομής. Έχομεν την τιμήν κ.τ.λ. Κόδριγκτων Δεριγνύς Εϋδένος Διοικητής της Αγγ. μοίρας Διοικητ. της Γαλ. μοίρας Διοικητ. της Ρωσσικής μοίρας Mετά ταύτα ανεγνώσθη η προς τον Πρόεδρον και τα μέλη της Βουλής επιστολή του Αντιναυάρχου της Αγγλίας κυρίου Κοδριγκτώνος, γεγραμμένη τη 19 Οκτωβρίου( νέον έτος), η οποία καταχωρείται αυτολεξεί: Μετάφρασις εκ του Αγγλικού. Εκ του πλοίου της Β. Α. Μ της Ασίας εκ Ναβαρίνων την 7/19 Οκτωβρίου 1827 Κύριε! Το φέρσιμον της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδος και του θαλασσίου κριτηρίου υπήρξε τόσον άδικον και καθυβριστικόν προς το εμπόριον των Συμμαχικών Δυνάμεων, και τόσον εψεύσθησαν της υποσχέσεως, την οποίαν μοι έδωκεν, ώστε αποφεύγω να διευθυνθώ προς αυτούς εις το εξής, και αντ’ εκείνων θέλω μάλλον να κάμνω τας κοινοποιήσεις προς εσάς. Κατά συνέπειαν της παραβάσεως του λόγου της τιμής, τον οποίον μοι έδωκεν ο Ιβραχίμ πασσάς, ευρέθην μόνος εγώ με 2 μικράς φρεγάτας, και εν βρίκιον δια να αντισταθώ εις όλην την τουρκοαιγυπτιακήν δύναμιν εμβαίνουσαν εις τον κόλπον της Πάτρας. Ηξεύρω, ότι ο σκοπός του πασσά ήτον να καταστρέψη τα πλοία τα υπό την Διοίκησιν του καπιτάν Χάστιγξ , και καπιτάν Θωμά, και των μετ’ αυτών άλλων καπιταναίων εις τον κόλπον της Επάκτου, και επειδή αυτή ήτον η μόνη δύναμις την οποίαν ηξεύρω , ότι ενησχολείτο κατά του εχθρού, απεφάσισα να περιτρέξω όλους τους κινδύνους με την υπ’ εμέ μικροτάτην δύναμιν, δια να τους ασφαλίσω την υπεράσπισιν. Κατ’ ευτυχίαν επέτυχον εις το να σώσω αυτούς τους γενναίους ανθρώπους από τον αφανισμόν των. Κρίνε, Κύριε! εις τοιαύτας περιστάσεις, οποίοι ήσαν οι στοχασμοί μου, μανθάνων ότι εις αυτό το διάστημα, οι οιηματίαι Υδραίοι, Πετζιώται, Ψαρριανοί , και άλλοι εξεγύμνωναν τα πλοία όλων των Εθνών εκτεινόμενοι ακόμη έως την Μάλταν και Μαρίτιμον, και ότι πλοία ετοιμάζονται δια μακρινάς και ανωφελείς επιχειρήσεις. Κρίνε, περί της αγανακτήσεώς μου, όταν ταύτα τα έργα της καταδρομίας γίνονται δοκιμαζόμενα από την προσωρινήν Διοίκησιν σας. Εάν αι δαπανηθείσαι ποσότητες εις παρασκευήν αυτών των καταδρομέων κατεβάλλοντο, επί σκοπώ του ν’ αντικρούσουν τους Τούρκους, τιμή και κέρδος ήθελεν είναι η συνέχεια. Ο Τουρκικός στρατός είναι διεσπαρμένος επάνω εις αυτάς τας θαλάσσας, οι δυστυχείς λαοί κάτοικοι της Καλαμάτας και των πέριξ μερών δεν ημπορούν βέβαια να ζήσουν με βραστά χόρτα, καθώς ο καπιτάν Άμιλτων, τον οποίον έστειλα για να προλάβη την προόδευσιν των τουρκικών στρατευμάτων, με επληροφόρησεν , αυτοί δε έπραξαν ουδέν. Δεν έχω καιρόν να προσθέσω κατά το παρόν περισσότερα, ειμή ότι ο ηνωμένος στόλος των Συμμαχικών Δυνάμεων μέλλει όσον ούπω να εμβή εις τον λιμένα των Ναβαρίνων επί σκοπώ του ν’ απαντήση παν κίνημα περαιτέρω της Αιγυπτιακής εκστρατείας. Προς τον Κύριον Πρόεδρον και λοιπά μέλη της Βουλής των Ελλήνων Είμαι Κύριε! Ταπεινός και ευπειθής δούλος Εδουάρδος Κόδριγκτων Υποστόλαρχος Ακολούθως ανεγνώσθη και η τελευταία επιστολή του ιδίου Αντιναυάρχου της Αγγλίας κυρίου Κοδριγκτώνος, γεγραμμένη την 23 Οκτωβρίου 9 νέον έτος) εκ Ναβαρίνων, η οποία καταχωρείται ενταύθα αυτολεξεί: Ασία, εν τω λιμένι των Ναβαρίνων την 11/23 Οκτωβρίου 1827. Προς τον Πρόεδρον και τα λοιπά μέλη της Βουλής των Ελλήνων Κύριε! Έχω την τιμήν να σας ειδοποιήσω, ότι συμφώνως κατά την απόφασιν των συμπρακτόρων μου του κυρίου κόντε Χέϊδεν, και του Αντιστολάρχου κυρίου Δεριγνύ, και της ιδικής μου, ο Ηνωμένος στόλος εμβήκεν εις αυτόν τον λιμένα εις δύο ώρας μετά την μεσημβρίαν της 20, ότι τινά πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου πρώτον ήρχισαν τουφεκισμόν, και ακόμη έρριψαν και κανόνια , τούτο μεν έφερεν ογλίγωρα εις μίαν μάχην γενικήν, η οποία διήρκεσεν έως εσκότασε, και ότι η συνέπεια αυτής της μάχης ήτον η καταστροφή της τουρκοαιγυπτιακής πάσης φλότας, εκτός μερικών κορβέτων και βρικίων. Πολλά των πλοίων των Ηνωμένων μοιρών εβλάβησαν τόσον, ώστε πρέπει να υπάγουν εις κανένα λιμένα. Αλλ’ εάν τα Ελληνικά πολεμικά αντί να καταστρέφουν το εμπόριον των συμμάχων, ενησχολούντο κατά του εχθρού, ευκόλως ήθελεν ημπορέσει του εντεύθεν να σταματήσωσι κάθε κίνημα των τουρκικών δυνάμεων δια θαλάσσης. είμαι Κύριε κ.τ.λ Εδουάρδος Κόδριγκτων Υποστόλαρχος
23. Την 24 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 111 και των δύο Διοικητικών Σωμάτων. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α’. Ανεγνώσθησαν πάλιν το υπ’ αρ. 1065 έγγραφον της Κυβερνήσεως και ομού και το εν αυτώ αντίγραφον επιστολής προς την Κυβέρνησιν του Γαλλικού Αντιστολάρχου κ. Δεριγνύ, περί της απαιτουμένης παρ’ αυτού αποζημιώσεως δια τα παρά του Θαλασσίου Δικαστηρίου καταδικασθέντα τρία Γαλλικά πλοία και εν Σβεκικόν. Επρόσθεσε δε ο ρηθείς Γραμματεύς, ότι ύστερον από τας θερμοτέρας παρακλήσεις, τας οποίας προς τον κ. Λεμπλάν έκαμαν, συγκατένευσε τέλος πάντων , αφ ού πληρωθώσιν ευθύς αι τρείς χιλιάδες τάλληρα και τα λοιπά προς συμπλήρωσιν των 65 χιλιάδων φράγκων μετά τινα προθεσμίαν, και αναγνωρίσει το Έθνος ως χρέος του και τα επίλοιπα, τα οποία απαιτεί, να στείλη η Κυβέρνησις δια της γουλέττας του ένα απεσταλμένον προς τον κ. Δεριγνύν, δια να τον παρακαλέση περί της υποθέσεως ταύτης, αναβάλλει την εκτέλεσιν των οποίων έχει διαταγών, υπεσχέθη δε, ότι και αυτός θέλει γράψει προς τον Δεριγνύν υπέρ των Ελλήνων, διότι λυπείται πολύ να πολεμήση ένα λαόν, εις τον οποίον δεν θέλει ευρεί την παραμικράν αντίστασιν. Ακολούθως ηρωτήθη η Κυβέρνησις, οποία μέτρα στοχάζεται, ότι πρέπει να ληφθώσιν εις ταύτην την περίστασιν, και, απεκρίθη, ότι είναι γνώμης να διορισθή και αύθις μία αποστολή, συγκείμενη από εν μέλος της κυβερνήσεως, τον Γραμματέα των Εξωτερικών, και δύο τρία μέλη της Βουλής, δια να υπάγη εις τον κύριον Λεμπλάν, και να μεταχειρισθή όλους τους δυνατούς τρόπους δια να τον καταπείση, ώστε πριν το Έθνος αναγνωρίση ως χρέος του τα όσα απαιτεί, να υπομείνη έως ού σταλή μία επιτροπή προς τον Δεριγνύν, αν όμως δεν συγκατανεύση, τότε να γένωσι δεκτά τα αιτήματα, και να προσκληθεί ο Αος Στόλαρχος δια να υπάγη εις Σπέτζας, και να ενεργήση όπως εγκρίνη συμφέρον, δια να υποχρεώση τους καταγωγείς, οίτινες κατέσχον και έλαβον το φορτίον των ρηθέντων πλοίων, να πληρώσωσι το επιβάλλον εις αυτούς μέρος. Δεν ενεκρίθη η γνώμη αύτη της Κυβερνήσεως. Μετά ταύτα ερρέθησαν πολλαί και διάφοροι γνώμαι, και τέλος απεφασίσθη , και διωρίσθη Επιτροπή συγκείμενη από τον Πρόεδρον της Βουλής, και τους βουλευτάς κυρίους Γ. Λέλην , και Γκίκαν Καρακατζάνην, ήτις επεφορτίσθη να υπάγη προς τον κύριον Λεμπλάν, και να μεταχειρισθή όλους τους προσφορώτερους τρόπους, και τα δυνατά μέσα δια να τον δυσωπήσωσιν, ώστε και το Έθνος να μη ζημιωθή χρηματικώς, και κανέν κίνημα να μη κάμη ο ρηθείς αξιωματικός Γάλλος, ούτε κατά της Αιγίνης, ούτε κατά των Σπετζών, και οποίαν απόκρισιν ήθελον λάβει, να την κοινοποιήσουν εις την Βουλήν, εις την έκτακτον Συνεδρίασιν, ήτις απεφασίσθη να κροτηθή μετά την μεσημβρίαν. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
24. Την 25 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 112. Προεδρία του κ. Ν. Ρενιέρη Μετά την ανάγνωσιν των χθεσινών Πρακτικών. Α’. Ανέφερεν η προς τον κύριον Λεμπλάν, σταλείσα βουλευτική Επιτροπή, ότι ο ρηθείς αξιωματικός Γάλλος υπεδέχθη αυτήν με τον πλέον φιλοφρονητικόν τρόπον, και αφ’ ού έλαβαν διαφόρους συνομιλίας και περί του σκοπού της αποστολής της Επιτροπής, και περί του καταγωγικού δικαιώματος των Ελλήνων εν γένει, έμειναν τέλος σύμφωνοι, ώστε εντός της αύριον ημέρας να τον πληρωθώσιν αι τρείς χιλιάδες τάλληρα, τα οποία εννοούνται δι’ αποζημίωσιν δηλαδή μισθόν ναυτών κ.τ.λ δύο Γαλλικών πλοίων δικασθέντων παρά του θαλασσίου Δικαστηρίου, και ενός άλλου Γαλλικού και αυτού, το οποίον χωρίς να δικασθή απελύθη. Περί δε των λοιπών απαιτήσεων είπεν, ότι περιμένει έως ού η Κυβέρνησις στείλη Επιτροπήν προς τον Αντιστόλαρχον Δεριγνύν, δια την αποστολήν της οποίας επρόσθεσεν, ότι προσφέρει την γολέτταν του. Β’. Ανεγνώσθη συγχρόνως αναφορά της Επιτροπής των Ψαρριανών, δια της οποίας λέγουν, ότι με άκραν των λύπην πληροφορούνται, ότι ο κύριος Λεμπλάν Κυβερνήτης της Γαλλικής φρεγάρας Ήρας, έχων διαφοράς περί λειών μετά της Κυβερνήσεως, σκοπεύει να μεταχειρισθή βιαίαν πράξιν δια να επιτύχη της αιτήσεώς του, και επειδή η πράξις αύτη θέλει γενή, ή εναντίον της πόλεως Αιγίνης, ή εναντίον των εν τω λιμένι τούτω πλοίων , και αυτοί είναι αμέτοχοι δια τούτο αθώοι όντες διαμαρτύρονται ενώπιον της Βουλής, εναντίον ούτινος ανήκει, δι΄οποιανδήποτε ζημίαν, ήτις ήθελεν ακολουθήσει εις αυτούς. Η Βουλή απεδέχθη μεν την συμφωνίαν, την οποίαν η βουλευτική Επιτροπή έκαμε μετά του κ. Λεμπλάν, απεφασίσθη όμως, ότι τόσον αι ζημίαι αύται, καθώς και άλλαι παρομοίας φύσεως, δεν εννοούνται εις βάρος του Έθνους, αλλ’ ούτινος ανήκει, και ότι η Βουλή επεμβήκεν εις το χρέος τούτο της Κυβερνήσεως μόνον δια να προλάβη τον επαπειλούμενον κίνδυνον. Απεφασίσθη προς τούτοις να εξετασθή άνευ αναβολής καιρού δια να ευρεθώσιν εκείνοι, εις βάρος των οποίων αι σημαντικαί αύται ζημίαι εννοούνται. Γ’. Επροβλήθη ακολούθως περί του διορισμού της προς τον Αντιστόλαρχον Δεριγνύν αποσταλησομένης περί της ρηθείσης υποθέσεως Επιτροπής. Ερρέθησαν πολλαί και διάφοροι γνώμαι περί του αν πρέπη να σύγκηται η Επιτροπή αύτη από βουλευτάς, ή από άλλους πολίτας έξωθεν, και τέλος απεφασίσθη να σύγκηται από δύο βουλευτάς, και από δύο πολίτας, δηλαδή τους βουλευτάς κυρίους Γ. Λέλην, και Γεώργιον Αινιάνα, και τους κυρίους Γρηγοράσκον Σούτζον, και Χριστοδ. Κλονάρην, η οποία θέλει υπάγει να ομιλήση και αποφασίση μετά του Αντιστολάρχου Δεριγνύ κατά τας οδηγίας, αι οποίαι θέλουν δοθή εις αυτήν παρά της Βουλής. Δ’. Επροβλήθη ακολούθως να διορισθή μία βουλευτική Επιτροπή, η οποία να συνθέση και καθυποβάλη αύριον εις την επίκρισιν της Βουλής τας περί ού ο λόγος οδηγίας. Ενεκρίθη η πρότασις και διωρίσθησαν οι βουλευταί κύριοι Ν. Σπηλιάδης, Γκ. Καρακατζάνης, και Εμμανουήλ Σπυρίδωνος. Ε’. Εις ταύτην την απόφασιν αντέτεινεν ο κύριος Αλέξιος Θεοδωρακόπουλος, λέγων ότι η Βουλή δεν πρέπει να επεμβή εις τούτο το χρέος της Κυβερνήσεως, διότι τότε όλαι αύται αι ζημίαι θέλουν πέσει εις βάρος του Έθνους, και διεμαρτυρήθη εναντίον της πράξεως αυτής. Στ’. Ανεγνώσθη έγγραφον της της Αντικυβ. Επιτροπής υπ’ αρ 852, δια του οποίου λέγει, ότι επειδή κατά την τελευταίαν απόφασιν της προς τον κύριον Λεμπλάν σταλείσης βουλευτικής επιτροπής, απαιτείται αύριον ανυπερθέτως να πληρωθώσιν εις αυτόν αι τρείς χιλιάδες τάλληρα δίστυλα, και η Κυβέρνησις δεν έχει ουδ’ οβολόν εις το Εθνικόν Ταμείον, δια τούτο ζητεί: αον, πόρον εκ του οποίου θέλει πληρωθή η ποσότης αύτη προς τον κύριον Λεμπλάν. βον, τρόπον άμεσον ευρέσεως των ρηθέντων χρημάτων. Παρευρεθείς και ο επί της Οικονομίας Γραμματεύς της Επικρατείας κ. Παν. Λοιδορίκης, ανέφερεν, ότι μεγάλη δυσκολία απαιτείται εις την εύρεσιν δανείου, και επειδή είναι ανάγκη να πορισθώσιν ανυπερθέτως σήμερον αι τρείς χιλιάδες τάλληρα, επρόβαλε να δοθή εις την Κυβέρνησιν η άδεια του να δανεισθή ανάλογον ποσότητα των απαιτουμένων ταλλήρων επί υποθήκη των εισέτι απωλήτων Εθνικ. προσόδων των νήσων του Αιγαίου Πελάγους. Διότι άλλως είναι αδύνατον να ευρεθή η ρηθείσα ποσότης των ταλλήρων. Εδόθη προς αυτόν προφορικώς η άδεια του να δανεισθή η Κυβέρνησις επί υποθήκη των Εθν. προσόδων του Αιγαίου Πελάγους δια την ρηθείσαν ποσότητα των ταλλήρων, και ότι εντός 11 ημερών, να λάβη τέλος η δημοπρασία αυτών δια προηγουμένης προκηρύξεως. Απεφασίσθη δε να σταλή Προβούλευμα περί τούτου εις την Κυβέρνησιν. Ζ’. Ανεγνώσθη αναφορά του Αου Στολάρχου λόρδου Κοχράνου, δια της οποίας λέγει (ότι) παρ’ ελπίδα πληροφορείται, ότι άτακτος Εκτελεστική Δύναμις εστάλη εις Μέθανα, και δια βίας φορολογεί τους δυστυχείς κατοίκους, εν ώ αυτοί προσφέρουν εις το Έθνος τους ανήκοντας φόρους δια των εκδουλεύσεών των εις το υπό την οδηγίαν του συνταγματάρχου Φαβιέρου τακτικόν Σώμα , και κατά τούτο είναι ευχαριστημένοι και οι τακτικοί και (οι) Μεθανίται. Προσθέτει δε, ότι η πράξις αύτη δια κανένα λόγον δεν έπρεπε να ενεργηθή, εν ώ ο συνταγματάρχης Φαβιέρος λείπει, ότι δεν θέλει συγχωρήσει ν’ αναχωρήση η Εκτελεστική Δύναμις με τα συναχθέντα χρήματα, και ότι περιμένει τας περί του πράγματος τούτου πληροφορίας και οδηγίας. Έμεινε ν’ αναγνωσθή και εις την αυριανήν Συνεδρίασιν. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
25. Την 28 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 114. Προεδρία του κ. Ν. Ρενιέρη. Β’. Ανεγνώσθησαν τέσσαρα γράμματα του κυρίου Αδάμ Δούκα, εκ του εν Τρικκέροις Ελληνικού στρατοπέδου, σημειωμένα την 10, 17, 18 και 21 Νοεμβρίου, και έν άλλο του αρχηγού του στρατοπέδου εκείνου κ. Ν. Κριεζιώτου, σημειωμένον την 19 του ιδίου μηνός, δια των οποίων αναγγέλουν, ότι οι ημέτεροι εκυρίευσαν τας εν Τρικκέροις αποθήκας, και ότι 47 εχθροί, οι οποίοι είχον κλεισθή εις αυτάς παρεδόθησαν εις τους ημετέρους, και φυλάττονται ζωντανοί, ότι εκυρίευσαν πλούσια λάφυρα, μίαν γολέτταν και 50 κανόνια εχθρικά, και ότι επιπεσόντες οι ημέτεροι εναντίον 1500 εχθρών , οίτινες ήρχοντο εις βοήθειαν των εις την πόλιν των Τρικκέρων κλεισμένων εχθρών, έτρεψαν αυτούς εις φυγήν, φονεύσαντες υπέρ τους 500, και ζωγρήσαντες έως 150, ζητούν δε να τους σταλώσιν, όσον τάχος, τροφαί και πολεμεφόδια, διότι άλλως κινδυνεύει να διαλυθεί εκείνο το στρατόπεδον. ΄ Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
26. Την 30 Νοεμβρίου. Συνεδρίασις 115. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α’. Η εις την παρούσαν Συνεδρίασιν διορισθείσα Επιτροπή, δια να συνθέση εν σχέδιον οδηγιών της προς τον Γαλλικόν Αντιναύαρχον κύριον Δεριγνύν αποστελλομένης Επιτροπής, επαρουσίασεν αυτάς σήμερον, αι οποίαι αναγνωσθείσαι, ενεκρίθησαν, και καταχωρούνται ενταύθα αυτολεξεί: Ελληνική Πολιτεία Η Βουλή των Ελλήνων Οδηγίαι της διορισθείσης παρά της Βουλής Επιτροπής, αποστελλομένης προς τον Αντιναύαρχον της Γαλλίας κύριον Δεριγνύν. α΄. Αφ, ού εγχειρίση το έγγραφον της Βουλής προς την Εξοχότητά του, να παραστήση και δια ζώσης την ευγνωμοσύνην του Ελλην(ικού) Έθνους προς την φιλάνθρωπον Γαλλίαν, δια τα εκχυθέντα εις Νεόκαστρον αίματα των Γάλλων υπέρ του ιερού της Ελλάδος αγώνος, προσθέτουσα ότι το Ελλην(ικόν) Έθνος, αφ’ ής ώρας έλαβε τα όπλα εις χείρας δια ν’ αποτεινάξη τον δυσβάστακτον της τυρραννίας ζυγόν, ήλπιζεν, ότι οι φιλάνθρωποι χριστιανοί Βασιλείς θα υπερασπισθούν τον ιερόν των αγώνα, και συνεργήσουν εις το ν’ αποκατασταθή Έθνος, απολαμβάνον τα οποία έχουν και τα λοιπά Έθνη δικαιώματα. Αι ελπίδες του δεν εψεύσθησαν, διότι οι τρεις μεγάλοι της Ευρώπης Βασιλείς το απεφάσισαν, και η απόφασίς των πραγματοποιείται ήδη. β’. Να υπερασπισθή το καταγωγικόν του Έθνους δικαίωμα, παρασταίνουσα, ότι εκ των τριών τούτων Δυνάμεων, η Αγγλία πρώτον, και εσχάτως η Ρωσσία, ανεγνώρισαν το Εθν(ικόν) τούτο δικαίωμα, το οποίον παρακαλείται και η φιλοδίκαιος Γαλλία μετά των διαληφθεισών Δυνάμεων συναγωνιζομένη υπέρ του Έθνους τούτου , να μη του το στερήση, δικαίωμα τόσον νομιμώτερον, όσον ιερώτερος είναι ο πόλεμος ενός χριστιανικού, και όλως αδυνάτου Έθνους μαχομένου υπέρ πίστεως και ελευθερίας του εναντίον ενός δυνατού Σουλτάνου. γ’. Αν και παρ’ ελπίδα ο κ. Δεριγνύς δεν συγκατανεύση και επιμείνη εις τας απαιτήσεις του, η Επιτροπή τότε να τον παραστήση , ότι η Γαλλία δεν είναι υποψία του να ζημιωθή ποτέ, δι΄όσα δικαίως ήθελεν απαιτήσει παρα της Ελλην(ικής) Κυβερνήσεως, ότι όμως ο καιρός τοιαύτης αποζημιώσεως δεν είναι ο παρών, διότι αν ενεργηθή τώρα, θέλει προξενηθή εις το Ελληνν(ικόν) Έθνος ( δια την σωτηρίαν του οποίου συνεργούσα η Γαλλία προς ταις άλλαις θυσίαις έχυσε και αίματα πολύτιμα ) μεγάλη και ανυπόφορος βλάβη , κα ν’ απαιτήση την αναβολήν τούτου εις αρμοδιώτερον καιρόν, επικαλουμένη εις τούτο την ιδιαιτέραν συνέργειαν της Εξοχότητός του , όστις ευεργετήσας εις πολλάς περιστάσεις το Ελλην(ικόν) Έθνος , και γνωρίζων καλώς την ενεστώσαν κατάστασιν του, δεν είναι αμφιβολία , ότι και ήδη θέλει το βοηθήσει, επαυξάνων την προς αυτόν μεγίστην των Ελλήνων ευγνωμοσύνην. δ’. Αν και ο κ. Δεριγνύς επιμένων εισέτι, δεν πεισθή και εις όσα δια του προτεινομένου άρθρου ανεφέραμεν, η Επιτροπή να το προτείνη, ότι η Βουλή δεν ημπορεί να πιστεύση ποτέ , πως η φιλάνθρωπος Γαλλία, θα φανή αυστηροτέρα αφ’ όσον εφάνη η Αυστρία, ήτις έχουσα παρομοίας απαιτήσεις παρά του Ελλην(ικού) Έθνους, συγκατετέθη κατά τον παρελθόντα χρόνον ν’ αναθεωρηθώσι και αποπερατωθώσι δια μιάς μικτής Επιτροπής μετά την αποκατάστασιν των Ελλην(ιικών) πραγμάτων. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
27. Την Αην Δεκεμβρίου Συνεδρίασις 118 Προεδρία του κ. Ν. Ρενιέρη Μετά την ανάγνωσιν των Πρακτικών 28.Α’. Ανεγνώσθη επιστολή του κόμητος Βιάρου Καποδίστρια προς την Αντικυβ. Επιτροπήν , σημειωμένη την 23 Οκτωβρίου, εις την οποίαν εγκλείει επιστολήν του Κυβερνήτου της Ελλάδος, κόμητος Ιωάννου Καποδίστρια, γεγραμμένην εκ Παρισίων την 25 7μβρίου(έτος παλαιόν) δια της οποίας διευθύνων προς την Αντικυβ. Επιτροπήν αντίγραφα των προσταλεισών αποκριτικών επιστολών του προς τον Πρόεδρον της Γης Εθν. Συνελεύσεως κύριον Γ. Σισίνην, και παρασταίνων , ότι η μέχρις εκείνης της εποχής εις Ευρώπην διατριβή του, θέλει ωφελήσει όχι ολίγον την πατρίδα και παρακαλεί να σταλή έν Ελληνικόν πλοίον, ότι εντός ολίγων ημερών θέλει αρχίσει την οδοιπορίαν του εις την Ελλάδα, δια να έλθη εις αυτήν υπό την σκέπην της Ελληνικής σημαίας, χωρίς όμως να γενώσι πολλά έξοδα. Και επειδή ο τόπος της εκπλεύσεως δεν είναι γνωστός εις αυτόν, προσθέτει να σταλή το πλοίον τούτο προς τον εν Κερκύρα αυτάδελφόν του Βιάρον Καποδίστριαν, δια να διευθύνη αυτός, όπου ήθελε τον γράψει ακολούθως. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Α’. Γραμματεύς
28 Δ’. Ανεγνώσθη αναφορά του στρατηγού Μακρηγιάννη, δια της οποίας λέγει, ότι πέρυσιν επί δημοπρασίας ηγόρασε τα δέκατα των προσόδων του Κρανιδίου, Καστρίου και Φούρνων, ότι η εν Καστρίω συγκροτηθείσα Γ’ Εθνική Συνέλευσις, εχάρισε τας προσόδους και του Καστρίου και των Φούρνων εις τους κατοίκους των χωρίων τούτων δια τρία έτη, και εκ τούτου δεν εσύναξε τα των δεκάτων δικαιώματα, και ότι στείλας ανθρώπους εις Κρανίδιον , δια να συνάξωσι τα δέκατα απ’ εκείνην την επαρχίαν, εκινδύνευσαν να φονευθώσιν από τους Κρανιδιώτας, και επέστρεψαν άπρακτοι, χωρίς να λάβωσιν ουδ’ οβολόν. Παρακαλεί δε να διαταχθώσιν εντόνως οι Κρανιδιώται να τον δώσωσι το δίκαιόν του, κατά τας εναντίον των περικλειομένας διαμαρτυρήσεις, και αντί των προσόδων του Κρανιδίου και Φούρνων, να τον δοθώσιν αι πρόσοδοι των χωρίων Διδύμου, Κάτω Ναχαγιέ, Μοναστήρι, Αυγού, Θερμίσι, Σουλινάρι, Σαμπερίτζα, και των Σιλεβίνων, διότι λέγει, ότι από τας χαρισθείσας προσόδους Καστρίου και Φούρνων, ήθελε συνάξει 28.000 γρόσια, κατά τας οποίας έλαβε πληροφορίας. Διευθύνθη εις την επί της Οικονομίας Γραμματείαν της Επικρατείας. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης. Απεφασίσθη προσέτι να σταλή Προβούλευμα εις την Κυβέρνησιν, να γράψη προς τον εν Κερκύρα Βιάρον Καποδίστριαν, δια να δώση εκ των χρημάτων του εκεί γενομένου δανείου εις βάρος του Έθνους εξακόσια τάλληρα προς την οικογένειαν του μακαρίτου Καραϊσκάκη, και τετρακόσια τάλληρα εις την οικογένειαν του μακαρίτου Ν. Στορνάρη. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς ΙΣΤ’. Ανεγνώσθη αναφορά των ενταύθα ευρισκομένων αιχμαλώτων Μωαμεθανών, ήτις καταχωρείται αυτολεξεί: Προς την Σεβαστήν Βουλήν των Ελλήνων. Οι υποσημειούμενοι Μωαμεθανοί την θρησκείαν, και το γένος Μακεδόνες, απερχόμενοι διά το φρούριον της Χίου, συνηπαντήθημεν καθ’ οδόν με τα Ελληνικά στρατεύματα, και διά συνθήκης παρεδόθημεν εις τον συνταγματάρχην Φαβιέρον, επί σκοπώ του να μας ευσπλαγχνισθή το Ελληνικόν Έθνος, και να μας εξαποστείλη εις την πατρίδα μας. Ο φιλάνθρωπος συνταγματάρχης Φαβιέρος μας επεριποιήθημεν, όσας ημέρας εμείναμεν επί του εδάφους της Χίου, και μας παρείχεν αφθόνως τα προς το ζήν αναγκαία. Μετά δέκα ημέρας μας εμβαρκάρισαν, και μας έφερον εδώ εις την καθέδραν της Σ(εβαστής) Ελληνικής Διοικήσεως. Άν και αιχμάλωτοι θεωρούμεθα, τολμώμεν όμως να είπωμεν προς την φιλάνθρωπον Βουλήν, ότι κακώς διάγομεν, και κινδυνεύομεν ν’ αποθάνωμεν από την έλλειψιν των αναγκαίων, και από την γυμνότητα. Το γνωρίζομεν και το ομολογούμεν, ότι το βάρβαρον Έθνος μας φέρεται απανθρώπως και ασπλάγχνως προς τους Έλληνας, αλλά παρακαλούμεν την Σ(εβαστήν) Βουλήν μετά δακρύων, η οποία φέρει το πρόσωπον του Ελληνικού Έθνους, να μη φερθή τοιουτοτρόπως προς ημάς, αλλ’ αναλόγως του υψηλού και φιλανθρώπου χαρακτήρος της. Όθεν προσπίπτοντες γονυπετώς εις το άπειρον και μέγα έλεος της, παρακαλούμεν αυτήν, λαβούσα εφ’ ημάς οίκτον , ν’ αποφασίση την απελευθέρωσίν μας, και να μας εξαποστείλη εις την πατρίδα μας, όπου μας περιμένουν οι συγγενείς μας. Υποσχώμεθα δε άμα φθάσαντες εκεί, όχι μόνον να μην επιστρέψωμεν πλέον εις τον πόλεμον, αλλά και να γίνωμεν κήρυκες της φιλανθρωπίας της Ελληνικής διοικήσεως. Σεβάσμιοι βουλευταί! Είσθαι άνθρωποι, και λυπηθείτε τηνπάσχουσαν ανθρωπότητα. Η τύχη του πολέμου μας έφερεν εις ταύτην τηναθλίαν και αξιοδάκρυτον κατάστασιν. Δια τούτο σας θερμοπαρακαλούμεν, χαρίσατέ μας την ελευθερίαν μας και θέλετε επαινεθή και ενταύθα από τον κόσμον, δια ταύτην την γενναίαν και φιλάνθρωπον πράξιν σασς, και εις την μέλλουσαν ζωήν θέλουν ευρή ανάπαυσιν αι ψυχαί σας, δια το καλόν, το οποίον προς ημάς εκάματε. Ορκιζόμεθα δε εις τον λόγον, τον οποίον θέλομεν δώσει εν ημέρα κρίσεως ενώπιον του Θεού ντου Υψίστου, ότι δεν θέλομεν λάβει τα όπλα εναντίον των Ελλήνων, έως ότου να παύση ο αιμοσταγής ούτος πόλεμος. Υποφαινόμεθα δε με βαθύτατον σέβας, οι αιχμάλωτοι Μωαμεθανοί την θρησκείαν, και Μακεδόνες το Έθνος. Εν Αιγίνη την 20 Νοεμβρίου 1827 . Χουσείν Μεχμέτ. Ισμαήλ Ιβράμ. Αλή Χασάν. Χουσείν Χασάν. Χουσείν Αλή. Χαλήλ Πεκήρ. Χουσείν Μεχμέτ με τον υιόν του Χασάν. Ιβράμ Μεχμέτ. Χουσείν Μουσταφά. Αλή Μουσταφά. Ισμαήλ Ιμέρ. Μεχμέτ Μουσταφά. Ομέρ Κεκύρ. Ιβραάμ Βελή. Και δια να μην ηξεύρομεν γράμματα, επιθέσαμεν κοντά εις το όνομά του ο καθείς τον τύπον του δακτύλου του με το μέλαν, προς βεβαίωσιν της αληθείας, ως φαίνεται. Ο γράψας και υπογράψας αυτούς ως μην ηξεύροντας γράμματα, μαρτυρών ότι ούτως έχει, υποφαίνομαι. Ο πολίτης Κωνσταντίνος Πεντεδέκας Απεφασίσθη να ελευθερωθώσι, και η Κυβέρνησις εφοδιάζουσα αυτούς με τα αναγκαία, να τους εισβιβάση εις το πρώτον Ευρωπαϊκόν πολεμικόν πλοίον, το οποίον ήθελε φθάσει ενταύθα, και να μεταφερθώσιν όπου θελήσουν . Εστάλη το προβούλευμα υπ΄αρ. 156. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
29. Την 30 Δεκεμβρίου. Συνεδρίασις 130.Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α΄ Παρέστησεν ο βουλευτής κύριος Ν. Σπηλιάδης, ότι δύο των μελών της Αντικυβερν. Επιτροπής ήτοι οι κύριοι Ιωάννης Μ. Μιλαήτης, και Γ. Μαυρομιχάλης εξύβρισαν αδίκως κατά διαφόρους καιρούς, όχι μόνον απλούς πολίτας, αλλά και βουλευτάς με τας πλέον αναιδείς λέξεις. Ανέφερε δε εν παρόδω, ότι ο κ. Μαρκής εξύβρισεν εις Βούρτζιον τον Ν. Γερακάρην, ότι ο ίδιος παρόντος του κ. Σπηλιάδου εξύβρισε ποιμένας τινας, ότι ο Γ. Μαυρομιχάλης αδίκως και παραλόγως εξύβρισε τον κύριον Εμ. Αντωνιάδην εδώ εις Αίγιναν, και τον απέβαλε με ωθίσματα από το Κυβερνητήριον, ότι ο ίδιος Μαυρομιχάλης προ ολίγων ημερών εξύβρισεν ένα ιερέα βουλευτήν κ.τ.λ. Και επρόσθεσεν, ότι δύο πράγματα πρέπει να συμπεράνωμεν εκ τουτου, ή ότι τα μέλη ταύτα της Αντικυβερ. Επιτροπής δεν γνωρίζουν τα Κυβερνητικά χρέη των και επομένως είναι ανάξιοι να κυβερνήσωσι το ελεύθερον Έθνος των Ελλήνων, ή ότι τα γνωρίζουν, και τότε έχουν φρονήματα τυραννικά, ότε και πρέπει να λάβη μέτρα κατ’ αυτών η Βουλή. Διότι, αν σιωπήση, πράττει το έγκλημα το μεγαλήτερον, εν ώ κατ’ αυτόν τον τρόπον καταπατείται η ελευθερία των φρονημάτων, αποπνίγεται η αλήθεια, και το Έθνος τρέχει τον κίνδυνον της δουλείας, αφ’ ού έχυσε τοσαύτα αίματα υπέρ της ελευθερίας, εξ ης όλαι αι αρεταί, και η ευδαιμονία του ανθρώπου. Άλλως δε η ύβρις λογίζεται τιμωρία, και η Κυβέρνησις είναι μήτηρ των πολιτών, ο νόμος μόνον τιμωρεί, ώστε παραβαίνει άντικρυς τα ιερά χρέη της, δια του(το) πρέπει να λάβη μέτρα η Βουλή, δια να μη καταπατώνται τα δίκαια του Έθνους, και η ελευθερία να μην επαπειλείται από τους τοιούτους. Μετά ικανήν συζήτησιν απεφασίσθη και εστάλη Προβούλευμα προς την Αντικυβερ. Επιτροπήν υπ’ αρ. 163 δια να επιπλήξη τα ρηθέντα δύο μέλη της, να τα περιορίση εις τα χρέη των, και να φέρεται του λοιπού προς τους πολίτας, ως ανήκει εις Κυβέρνησιν δημοκρατούμενου Έθνους.
30. Την 2 Ιανουαρίου 1828. Συνεδρίασις 131. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α’. Ανεγνώσθη έγγραφον της Αντικυβερ. Επιτροπής υπ’ αρ. 964, εις το οποίον εγκλείεται και αντίγραφον αναφοράς του Γεν. Αρχηγού των Πελοποννησιακών στρατευμάτων κ. Θ. Κολοκοτρώνη, δια του οποίου παρασταίνουσα η Κυβέ(ρνησις) ότι εκ της ελλείψεως των τροφών και πολεμεφοδίων, και τα στρατεύματα της Πελοποννήσου, και τα κατά την Αττικήν μένουν εις ακινησίαν. Ζητεί δε την άδειαν παρά της Βουλής να εκποιήση τας εθν. προσόδους της Πελοποννήσου, ώστε δια των εξ αυτών χρημάτων να δυνηθή να προκαταλάβη τα επικείμενα απευκταία δεινά. Μετά ικανήν συζήτησιν απεφασίσθη, ότι ο επί της Οικονομίας Γραμματεύς της Επικρατείας, να παρουσιάση αύριον ανυπερθέτως εις την Βουλήν τους Εθν. λογαριασμούς των τριών παρελθόντων μηνών, δηλ. του Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, μετά την θεώρησιν των οποίων θέλει αποφασισθή περί του ρηθέντος αιτήματος της Κυβερνήσεως. Εστάλη δε και Προβούλευμα περί της υποθέσεως ταύτης εις την Κυβέρνησιν υπ’ αρ. 169. Δ’. Παρουσιασθείς ο επί των Ναυτικών Γραμματεύς της Επικρατείας κύριος Γ. Γλαράκης ανέφερεν, ότι η χθεσινή είδησις περί της εκπλεύσεως ενός εχθρικού στολίσκου εκ Κωνσταντινουπόλεως, συγκειμένου από 13 διαφόρου μεγέθους πλοία, είναι αληθεστάτη. Ότι η Κυβέρνησις, δια να ματαιώση τα κατά της Χίου σχέδια του στολίσκου τούτου. διέταξεν ευθύς τον Ναύαρχον Ανδρέαν Μιαούλην, όστις ενεργεί εις απουσίαν του Α΄Στολάρχου οδηγίας, να παραλάβη τον Εθν. στόλον, και να απέλθη άνευ της παραμικράς αναβολής εις Χίον, προς ματαίωσιν των εχθρικών σχεδίων, και ότι προς εξοικονόμησιν του Εθν. τούτου στόλου, η Κυβέρνησις διέταξε να παραληφθώσι 70 χιλιάδες γρόσ. τα οποία είναι συνηγμένα εις Σύραν εκ της συνάξεως του δασμού της νήσου εκείνης. 30. Την 3 Ιανουαρίου 1828. Συνεδρίασις 132. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Δ’. Ανεγνώσθη αναφορά του Γιάννη Σκλήρη, δια της οποίας λέγει, ότι η μήτηρ του επί Τουρκίας παραβιασθείσα από ένα θηριώδη Τούρκον, υπεχρεώθη να συζή μ’ αυτόν, ν’ ακολουθή τας ορέξεις του, τα έθιμα, και τους νόμους τους τουρκικούς. Εν δε τω μεταξύ εγέννησεν αυτόν, και μετ’ ολίγον καιρόν μην υποφέρουσα πλέον να συζή με τον Τούρκον, κατέφυγε κρυφίως εις την Ύδραν, όπου άμα φθάσασα, εβάπτισεν αυτόν νήπιον όντα, και ηλικιωθέντα τον ενύμφευσε με μίαν χριστιανήν γυναίκα εκεί, και ήδη υπέρ τα 40 έτη διαμένει και συζή εκεί,ακολουθών τα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας. Μετά δε την Επανάστασιν μας υπήγεν εις το χωρίον του προς θεώρησιν και επίσκεψιν των μητρικών του κτημάτων, και δια περισσοτέραν του ησυχίαν και ασφάλειαν εζήτησεν από τους συμπατριώτας του τα εγκλειόμενα δύο αποδεικτικά, δια των οποίων αναγνωρίζεται ως νόμιμος οικοκύρης των μητρικών του κτημάτων, και παραπονείται, ότι τινες ιδιοτελείς τον αποξενόνουν από τα χωράφια του, και νέμονται τους καρπούς κ.τ.λ. Διευθύνθη εις την επί του Δικαίου και της Παιδείας Γραμματείαν της Επικρατείας. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
31. Την 5ην Ιανουαρίου. Συνεδρίασις 134. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Β’. Ανεγνώσθη αναφορά του Δημογεροντείου της επαρχίας Κορίνθου, δια της οποίας λέγει, ότι η εκστράτευσις των Στερεοελλαδικών στρατευμάτων εκ της επαρχίας Κορίνθου, έδωκεν ολίγην ευκαιρίαν εις τους κατοίκους αυτής δια να εκτελέσωσι τα προς την Πατρίδα χρέη των, και δια τούτο προ οκτώ ημερών έστειλαν εν Σώμα από 1000 στρατιώτας εις Ελευσίνα. Αλλ’ αίφνης εισέβαλον πάλιν εις την αυτήν Επαρχίαν τα αυτά Στερεοελλαδικά στρατεύματα, υπό την οδηγίαν των στρατηγών Κίτζου Τζαβέλλα, Χριστοδ. Χατζή Πέτρου, και Σπύρου Μύλιου, και καθαρπάζουν, λεηλατούν, και ατιμάζουν τους κατοίκους. Ότι ο λαός της Κορίνθου διεμαρτυρήθη εναντίον του Δημογεροντείου, και εναντίον του στρατηγού Π. Νοταρά, και ζητεί να υπερασπισθή με τα όπλα. Και δια τούτο το Δημογεροντείον και ο στρατηγός βιασμένοι, διέταξαν το εις την Ελευσίνα σώμα να οπισθοδρομήση. Παρακαλεί δε την Βουλήν να φροντίση, δια ν’ απαλλάξη την επαρχίαν Κορίνθου εκ των τοιούτων δεινών. Μετά ικανήν συζήτησιν απεφασίσθη να προσκληθή η Κυβέρνησις, δια να συσκεφθώσι τα δύο Διοικητικά Σώματα, περί των μέτρων, τα οποία πρέπει να ληφθώσι κατά των τοιούτων στρατιωτικών, οίτινες δεν παύουν να πράττωσι καθημερινώς μυρίας καταχρήσεις εις διαφόρους επαρχίας της Πελοποννήσου.
32. ΣΤ’. Ανεγνώσθη αναφορά της προς τον Αντιναύαρχον Δεριγνύν σταλείσης προ ημερών βουλευτικής Επιτροπής, δια της οποίας παρασταίνει, ότι κατά τας δοθείσας εις αυτήν οδηγίας παρά της Βουλής, συνδιελεχθη μετά του Αντιναυάρχου κυρίου Δεριγνύ, όστις ύστερον από πόλλάς παρακλήσεις της Επιτροπής, συγκατένευσε τέλος πάντων να αναβληθή η αποπεράτωσις των απαιτήσεών του. Αλλ’ εις τούτον τον τρόπον: Δηλαδή να δοθή έγγραφον προς αυτόν, αναγνωρίζοντο ότι όταν φθάση ο Κυβερνήτης εις την Ελλάδα, μέλλει ν’ αποφασισθή ο τρόπος και η διορία της προς αυτόν πληρωμής των τριών Γαλλικών φορτίων αφ’ όποιον ανήκει. Δι’ όσων όμως αποβλέπει την πληρωμήν των δημευθέντων ισπανικών δουπίων, αυταί πρέπει να πληρωθώσιν ανυπερθέτως. Ότι η Επιτροπή χωρίς να δώση καμμίαν υπόσχεσιν, ανέλαβε να παρουσιάση εις την Βουλήν τας ειρημένας προτάσεις. Ότι ο Αντιναύαρχος Δεριγνύς ευχαρίστως παρεχώρησεν εις τους Έλληνας το δικαίωμα, να επεκτείνωσιν ελευθέρως τας κατά θάλασσαν πολεμικάς πράξεις των, καθ΄όσον τούτο απαιτείται από τας περιστάσεις των. Ότι εδέχθη να μη κάμη κανέν κίνημα κατά της νήσου Σπετζών μέχρι ελεύσεως του Κυβερνήτου. Ότι κατώρθωσεν η Επιτροπή ν’ απελευθερωθή η εις Μήλον κρατηθείσα Ελληνική γολέττα του καπιτάν Γουτζή, ότι από τας συνδιαλέξεις, τας οποίας έλαβε μετά του Αντιστολάρχου Δεριγνύ, εκατάλαβεν, ότι ο ρηθείς Αντιστόλαρχος δεν εστοχάσθη ποτέ ν’ αφαιρέση το καταγωγικόν δικαίωμα από τους Έλληνας, αλλά δια τας πραττομένας καταχρήσεις ηναγκάσθη προ τινος καιρού, να ζητήση από την Ελλην. Διοίκησιν τροπολογίαν, και κανονισμόν τινά εις το της καταγωγής δικαίωμα, ότι εσύστησε προς την Επιτροπήν επί τέλους, ν’ αναφέρη όπου ανήκει, να εξισθασθή η διαφορά της οικογενείας Παγκάλου μετά του Βάσσου, καθώς και εκείνη του εν Σύρα Ιωάν. Βαπτιστού, δια τινα ανάγλυπτα, των οποίων την έξοδον εμποδίζει η εκεί τοπική αρχή. Συγχρόνως ανεγνώσθη και επιστολή προς την Βουλήν του Αντιναυάρχου Δεριγνύ, η οποία καταχωρείται αυτολεξεί: Εκ του πλοίου της Ήρας εν τω λιμένι της Αιγίνης, 21 Ιανουαρίου 1828. Κύριε Πρόεδρε! Εδέχθην την προς εμέ μεσιτείαν δια του Αου Γραμματέως του Σώματός σας. Κατά την υπόσχεσιν την οποία έλαβα από την Επιτροπήν, την οποίαν εστείλατε προς εμέ, την τελευταίαν Πέμπτην εις τας 17 του τρέχοντος, έπρεπε να λάβω, κατά την απόφασιν την οποίαν εις την Συνεδρίασιν εκείνης της ημέρας εκάμετε, την αναγνώρισιν από μέρους του Εθν. Ταμείου, ως προς την πληρωμήν των 625 δουπιών, και άλλην αναγνώρισιν από μέρους της προσωρινής Διοικήσεως δια την ποσότητα, εις την οποίαν αναβαίνει η τιμή των φορτίων, τα οποία είμαι επιφορτισμένος ν’ απαιτήσω. Λαμβάνω επί του παρόντος το έγγραφον το αναφερόμενον εις την πληρωμήν των δουπιών, αλλ’ όχι και την αναγνώρισιν την αναφερομένην εις την τιμήν των φορτίων. Το ψήφισμά σας λοιπόν δεν εξεπληρώθη, ειμή κατά το ήμισυ μόνον, όθεν αι προς εμέ υποσχέσεις σας μένουν ανεκτέλεσται. Η Διοίκησις σας μεταχειρίζεται ως πρόφασιν της μη εκτελέσεως τούτου του μέρους του ψηφίσματός σας, την είδησιν της εις Ναύπλιον ελεύσεως του Κυβερνήτου Κόμητος Ιω. Καποδίστρια, όστις διαδέχεται αυτούς εις την Εξουσίαν, την οποίαν επί του παρόντος ενεργούσιν. Αλλά μέχρι της στιγμής εκείνης, καθ’ ήν ο Κυβερνήτης θέλει αρχίσει τας εργασίας του, η Διοίκησις σας εξακολουθεί να διευθύνη τας υποθέσεις σας, και τούτο αποδεικνύεται, καθότι εξεπλήρωσεν εντελώς έν μέρος της αποφάσεώς σας, την αναφερομένην εις τας ισπανικάς δουπίας. Δεν την εμπόδιζε λοιπόν τίποτε να μην εκπληρώση και ολόκληρον. Θεωρώ λοιπόν, ότι το να μην ενεργήσωσι κατά τούτο, είναι έλλειψις θελήσεως, και χρεωστώ να φερθώ αναλόγως. χρεωστώ λοιπόν να σας προειδοποιήσω, Κύριε Πρόεδρε,, ότι αν αύριον έως το μεσημέρι, δεν μου έλθη η αναγνώρισις αύτη, παν μέσον αναβολής θέλει μου είναι πλέον αδύνατον, και θέλω μεταχειρισθή πάραυτα τα αυστηρά μέσα, τα οποία μου είναι υπαγορευμένα. Σας παρακαλώ, Κύριε Πρόεδρε, να ευαρεστηθήτε να λάβετε όσα μέτρα σας φανούν αρμοδιώτερα, δια να προλάβετε την ανάγκην, εις την οποίαν θέλω είσθαι ηναγκασμένος να υποκύψω και να δεχθήτε την βεβαίωσιν των φρονημάτων μου περί της υψηλής υπολήψεως με την οποίαν είμαι, Κύρις, ταπεινότατος και ευπειθέστατος δούλος σας. Καπιτάνιος πλοίου, και Διοικητής της φρεγάτας Ήρας Λεβλάνκ Μετά ικανήν συζήτησιν απεφασίσθη, ότι η ιδία Επιτροπή, ήτις εστάλη εις τον Αντιστόλαρχον Δεριγνύν, να υπάγη προς τον ενταύθα κύριον Λεβλάνκ, και να ζητήση όσον είναι δυνατόν μακράν προθεσμίαν περί της πληρωμής των 625 ισπανικών δουπιών, λέγουσα προς αυτόν, ότι το μεν τέταρτον των χρημάτων τούτων, το οποίον έλαβεν η Κυβέρνησις ως δικαίωμά της, θέλει πληρωθή προς αυτόν εντός της αποφασθησομένης προθεσμίας από το Εθν. Ταμείον, τα δε λοιπά θέλουν είσθαι εις βάρος του καταγωγέως εκείνου, όστις τα έλαβεν, από τον οποίον και θέλουν πληρωθή. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς.
33. Την 9 Ιανουαρίου 1828. Συνεδρίασις 135. Προεδρία του κυρίου Νικολάου Ρενιέρη. Α΄. Ανέφερεν η προς τον καπιτάν Λεβλάνκ σταλείσα Επιτροπή, ,ότι ύστερον από πολλάς παρακλήσεις, τας οποίας έκαμε προς αυτόν δια να δοθή, όσον είναι δυνατόν, μακροτέρα προθεσμία περί της πληρωμής των 625 ισπανικών δουπιών, μόλις εκατέπεισεν αυτόν να δώση προθεσμίαν 21 ημερών, εις το τέλος των οποίων να τον πληρωθή η ρηθείσα ποσότης των ισπανικών δουπιών, και να τον δοθή και έγγραφον, αναγνωρίζον, ότι όταν φθάση ο Κυβερνήτης εις την Ελλάδα, μέλλει ν’ αποφασισθή ο τρόπος και η διορία της πληρωμής των τριών Γαλλικών πλοίων.Κατά συνέπειαν των αναφερθέντων απεφασίσθη και εστάλη Προβούλευμα εις την Αντικυβ. Επιτροπήν, ότι κατά την απόφασιν των δύο Διοικητικών Σωμάτων, να δώση υποσχετικόν έγγραφον προς τον κύριον Λεβλάνκ, ότι εντός της προθεσμίας των 21 ημερών, θέλει πληρωθή προς αυτόν παρά του Εθν. Ταμείου το εν τέταρτον της ρηθείσης ποσότητος των δουπιών, τα λοιπά θέλουν τον πληρωθή από τον καταγωγέα, όστις έλαβε αυτά, τον οποίον καταγωγέα η Κυβέρνησις να διατάξη ευθύς, ότι εντός αποφασθείσης προθεσμίας, να φέρη ανυπερθέτως τα λοιπά χρήματα. Και αν δεν υπακούση εις την διαταγήν, η Κυβέρνησις να δώση διαταγάς προς τον κύριον Λεβλάνκ, δια να λάβη από τον καταγωγέα και δια της βίας. , Περί δε της υποθέσεως των τριών Γαλλικών πλοίων, απεφασίσθη και εστάλη Προβούλευμα άλλο εις την Κυβέρνησιν υπ’ αρ. 174 δια να γράψη προς τον κύριον Λεβλάνκ, ότι επειδή κατά τας σημερινάς πληροφορίας ο Κυβερνήτης έφθασεν εις Ναύπλιον, και εντός ολίγου περιμένεται και ενταύθα, και δια τούτο ν’ αναβληθή η υπόθεσις αύτη μέχρι της αφίξεως του Κυβερνήτου, μετά του οποίου θέλει διαπραγματευθή η περί ης ο λόγος υπόθεσις. Β’. Επαρουσιάσθησαν τα μέλη της Αντικυβερ. Επιτροπής, και οι Γραμματείς της Επικρατείας, και κατά πρώτον ανεγνώσθη αναφορά του Δημογεροντείου της πόλεως του Ναυπλίου σημειωμένη την 6 Ιανουαρίου, δια της οποίας αναγγέλει την χαροποιάν είδησιν, του ότι ο Εξοχώτατος Κυβερνήτης της Ελλάδος, δια τους εναντίους ανέμους έφθασεν εις Ναύπλιον εφ’ ενός δικρότου Αγγλικού πλοίου. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
34. Την 10 Ιανουαρίου 1828. Συνεδρίασις 136. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Β’. Επροβλήθη να παύση και η σύναξις των δασμών του Αιγαίου Πελάγους μέχρι της ελεύσεως του Κυβερνήτου εις Αίγιναν, επειδή κατά τον οποίον συνάζονται τρόπον, μόλις τα εκ τούτων χρήματα εξαρκούν εις πληρωμήν της εις σύναξιν τούτων σταλείσης Εκτελεστικής Δυνάμεως. Ενεκρίθη να παύση προς το παρόν η σύναξις των δασμών των νήσων του Αιγαίου Πελάγους εκτός εκείνων της Σύρας, οι οποίοι κατά το υπ’ αρ. 165 προβούλευμα παρεχωρήθησαν προς τον Αον Στόλαρχον εις εξοικονόμησιν του Εθν. στόλου. Διό και εστάλη Προβούλευμα περί τούτου εις την Κυβέρνησιν υπ’ αρ. 176 εις το οποίον προσετέθη να μετακαλεσθώσιν από το Αιγαίον Πέλαγος αι Εκτελεστικαί Δυνάμεις, ως μη χρησιμεύουσαι πλέον εκεί μετά την παύσιν της συνάξεως των δασμών. Απεφασίσθη προσέτι, ότι οι αντιπρόσωποι του Αιγαίου Πελάγους, να γράψωσιν ευθύς εις τας νήσους των δια να μη πληρωθώσιν εις κανένα τα χρήματα των δασμών, αλλά να τα συνάξωσιν και αφ’ ού έλθη ο Κυβερνήτης εις την Αίγιναν, να φέρωσι και παραδώσωσι αυτά εις το Εθν. Ταμείον.
35. Την 11 Ιανουαρίου 1828. Συνεδρίασις 137. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Β’. Ανεγνώσθη έγγραφον της Αντικυβερ. Επιτροπής υπ’ αρ. 973, εις το οποίον εγκλείεται αντίγραφον αναφοράς των εις την ελευθέραν Ελλάδα Ευβοέων, δια της οποίας παρακαλούν να διορισθή ο Άγιος Καρύστου κύριος Νεόφυτος και Αρχιερεύς της Ευρίπου, διότι ο πρώην Αρχιερεύς αυτής, παραβαίνων τα ιερά χρέη του, ανεχώρησεν από την ελευθέραν Ελλάδα, και ευρίσκεται κατά το παρόν με τους εχθρούς της πίστεως και της Πατρίδος.Η Αντικυβ. Επιτροπή καθυποβάλλουσα υπό την επίκρισιν της Βουλής την αίτησιν των αναφερομένων, ζητεί την περί ταύτης της υποθέσεως απόφασιν της Βουλής. Η αίτησις των αναφερομένων περί του να διορισθή Αρχιερεύς ενεκρίθη. Απεφασίσθη όμως να διορισθή ο άγιος Καρύστου τοποτηρητής της Ευρίπου μέχρι της ελεύσεως του Κυβερνήτου. Έμεινε δε να ενεργηθή η απόφασις αύτη, αφ’ ού ο Κυβερνήτης φθάση εις Αίγιναν, και μορφωθώσι καλήτερον τα εκκλησιαστικά πράγματα. Επειδή ο πρότερον κατέχων τον Αρχιερατικόν τούτον θρόνον, ως αυτομολήσας προς τους εχθρούς, όχι Αρχιερεύς, αλλ’ ουδ΄Έλλην απλώς δεν πρέπει να λογίζεται. ΣΤ’. Επροβλήθη, ότι εις διαφόρους νήσους του Αιγαίου Πελάγους, καθώς εις την Άνδρον, Κέαν κ.τ.λ. και εις άλλα μέρη της Επικρατείας μετεδόθη η νόσος της πανώλης, και κατά συνέπειαν προσεκλήθη ο επί των Εσωτερ. και της Αστυνομίας Γραμματεύς της Επικρατείας, και διωρίσθη να λάβη τα πλέον δραστήρια μέτρα, δια να μη διαδοθή περαιτέρω η ολεθρία αύτη νόσος, και κατ’ εξοχήν να λάβη μέτρα δια την πόλιν της Αιγίνης. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
36. Την 13 Ιανουαρίου. Συνεδρίασις 138. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α΄. Ανέφερεν ο κύριος Πρόεδρος, ότι ο Εξοχώτατος Κυβερνήτης της Ελλάδος, εζήτησε την σύνοψιν των Πρακτικών της Βουλής απ΄αρχής της συστάσεώς της μέχρι της σήμερον. Κατά συνέπειαν της αιτήσεως του Κυβερνήτου διωρίσθη ο κύριος Πρόεδρος, ο Αος Γραμματεύς, και μία Επιτροπή συγκειμένη από τους βουλευτάς κυρίους Γ. Λέλην, Ν. Σπηλιάδην, και Εμμ. Σπυρίδωνος, οι οποίοι λαβόντες μεθ’ εαυτών τα Πρακτικά της Βουλής απ΄αρχής της συστάσεώς της , να τα παρουσιάσωσιν εις την Εξοχότητά του. και αν τυχόν αμφιβάλη εις κανέν μέρος, να διαλύσωσι τας αμφιβολίας αυτού. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
37. Την 17 Ιανουαρίου 1828. Συνεδρίασις 139. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α’. Η διορισθείσα Επιτροπή, δια να παρουσιάση εις τον Κυβερνήτην τα Πρακτικά της Βουλής,κατά την αίτησίν του,ανέφερεν, ότι τα παρουσίασε προς αυτόν, αλλ’ η Εξοχότης του είπεν, ότι ζητεί μόνον μίαν σύνοψιν των ουσιωδεστέρων πράξεων της Βουλής. Και κατά συνέπειαν της αιτήσεώς του η Επιτροπή έκαμε μίαν σύνοψιν και των Πρακτικών της Βουλής, και της σημερινής καταστάσεως των Ελλην. πραγμάτων, την οποίαν καθυποβάλλει υπό την επίκρισιν της Βουλής. Ανεγνώσθη η σύνοψις αύτη και εγκριθείσα εστάλη προς την Εξοχότητά του, καταταχθείσα υπ΄αρ. 182. Β’. Ανέφερεν ο κύριος Πρόεδρος, ότι ο Κυβερνήτης ζητεί μίαν βουλευτικήν Επιτροπήν, τον Πρόεδρον, και τον Αον Γραμματέα, δια να συνδιαλεχθή μεθ’ αυτών. Κατά συνέπειαν της αιτήσεως ταύτης του Κυβερνήτου, απεφασίσθη, ότι η διορισθείσα Επιτροπή δια να παρουσιάση προς την Εξοχότητά του την σύνοψιν των Πρακτικών, ο Πρόεδρος και ο Αος Γραμματεύς, και να συνδιαλεχθώσι μετά της Εξοχότητός του. Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης ο Αος Γραμματεύς
38. Την 18 Ιανουαρίου. Συνεδρίασις 140. Προεδρία του κυρίου Ν. Ρενιέρη. Α΄. Ανεγνώσθη επιστολή του Κυβερνήτου της Ελλάδος κυρίου Ι. Καποδίστρια, εις την οποίαν εγκλείεται σχέδιον διοργανισμού Προσωρινής Κυβερνήσεως, και μία ειδοποιητική περί τούτου Προκήρυξις εις τον λαόν της Ελλάδος, τα οποία όλα καταχωρούνται ενταύθα αυτολεξεί: Ελληνική Πολιτεία Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος Προς την Βουλήν Δεν δύναμαι, Κύριοι, να σας δείξω τα οποία το υπ’ αρ. ΝΗ’ . υμέτερον ψήφισμα μ’ ενέπνευσεν αισθήματα άλλως, ειμή κοινοποιών εις υμάς τον κατάλογον των υποψηφίων, τον οποίον πολλοί εξ υμών ευαρεστήθησαν να με προμηθεύσουν απορρήτως κατ΄αίτησίν μου. Σας τον διευθύνω για να εκπληρώσω ευσεβάστως, το οποίον μετά του Έθνους αναδέχομαι βάρος κατά την Προκήρυξιν, την οποίαν αύριον δημοσιεύω. Σας παρακαλώ επομένως να θεωρήσητε τον κατάλογον αυτόν, και να προσθέσετε εις αυτόν τα ονόματα των πολιτών, οίτινες, ηθέλατε κρίνει, ότι δύνανται βελτιώτερον να πληρώσουν τα δι’ αυτούς φυλαττόμενα χρέη κατά τον οργανισμόν της νέας προσωρινής Κυβερνήσεως. Εν Αιγίνη τη 19 Ιανουαρίου 1828 Ο Κυβερνήτης Ι. Α. Καποδίστριας
Ελληνική Πολιτεία Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος Προς την Βουλήν Αι μεταξύ μας απόρρητοι μεν, αλλ’ ελευθέριαι και έντιμοι εξηγήσεις περί της παρούσης αξιοδακρύτου θέσεως της Ελλάδος, και η επίσημος Διακοίνωσις την οποίαν μ’ έκαμεν η Βουλή, δεν με συγχωρεί πλέον ν’ αμφιβάλλω περί της απαραιτήτου ανάγκης, να δεχθώ τα μέτρα τα γνωστοποιούμενα δια των εγκεκλεισμένων εγγράφων. Γενόμενοι μέτοχοι, ως ελπίζω, της κατά τούτο πεποιθήσεώς μου, θέλετε συμμεθέξει και της θλίψεως, την οποίαν αισθάνομαι. Διότι η εν Τροιζήνι Συνέλευσις δεν σας εφωδίασε με τας αποχρώσας δυνάμεις, δια να έχετε την εξουσίαν, να κυρώσετε την κατάστασιν της Προσωρινής Κυβερνήσεως, ήτις μόνη με φαίνεται, ότι δύναται να προφυλάξη την Πατρίδα μας από τους επικειμένους κινδύνους, με τους οποίους η ενεστώσα κρίσις την επαπειλεί. Η θλίψις μου εν τούτω θέλει μετριασθή, εάν υμείς, ως πολίται τιμηθέντες με την εμπιστοσύνην των συμπολιτών σας κρίνετε, ως εγώ, ότι είν’ αδύνατο ν’ αποφασίσω αλλέως, χωρίς να λείψω από όλα μου τα χρέη, και συγχρόνως να καταστήσω εις κίνδυνον τα ουσιωδέστερα συμφέροντα της Ελλάδος. Εάν έχετε τοιαύτην πεποίθησιν, δεν θέλετε αρνηθή την φήφον σας εις την Διακοίνωσιν, την οποίαν σας διευθύνω, και θέλετε με το αποδείξει, εάν δεχθήτε ευδιάθετοι να μεθέξετε των έργων, και του υπευθύνου της νέας Προσωρινής Κυβερνήσεως. Αι υποθέσεις επισωρεύονται , αι στιγμαί είναι πολύτιμοι. σας παρακαλώ δια τούτο να σκεφθήτε περί της παρούσης επιστολής χωρίς καμμίαν αναβολήν, και να με γνωστοποιήσετε την γνώμην σας όσον τάχος. Παραλείπω να σας ενθυμίσω, ότι ήθελεν είσθαι αναρμοστότατον να λάβη το κοινόν παραμικράν γνώσιν των μέτρων τα οποία μετ’ ολίγον θέλω λάβει πριν φανούν εις τα όμματά του, υπό την οποίαν σκοπώ να τα παρουσιάσω μορφήν. Δεχθήτε την βεβαίωσιν της υπερεξαιρέτου προς σας υπολήψεώς μου. Εν Αιγίνη την 17 Ιανουαρίου 1828 Ι. Α. Καποδίστριας.
39.Κατάστασις του Πανελληνίου Συμφώνως με την σημερινήν μας Προκήρυξιν, η Προσωρινή Διοίκησις της Επικρατείας κανονίζεται κατά τα εφεξής άρθρα. Α’. Εν Συμβούλιον συγκείμενον από μέλη… και ονομαζόμενον Πανελλήνιον μετέχει μετά του Κυβερνήτου της Ελλάδος των έργων, και του υπευθύνου της Κυβερνήσεως, έως της συγκροτήσεως της Εθνικ. Συνελεύσεως, ήτις θέλει συνέλθει εντός του Απριλίου μηνός 1828. Β’. Το Πανελλήνιον διαιρείται εις τρία τμήματα: το αον , έχει αντικείμενον την Οικονομίαν. το βον , την Διοίκησιν των Εσωτερικών καθ’ όλους αυτών τους κλάδους. το γον , την ωπλισμένην Δύναμιν Ξηράς και Θαλάσσης. Γ΄. Έκαστον τμήμα προεδρεύεται παρ΄ενός των μελών του, δύο άλλα μέλη είναι επιφορτισμένα εις έκαστον τμήμα την σύνταξιν των Πράξεών του, φέροντα τον τίτλον του αου και βου Γραμματέως. Δ’. Ο Πρόβουλος του τμήματος της Οικονομίας ομού με τους Προβούλους των δύο άλλων τμημάτων, προεδρεύει το Πανελλήνιον εις τας Γενικάς του Συνεδριάσεις, ο δε Γραμματεύς του τμήματος του κινούντος τας υποθέσεις, εις τας οποίας ενασχολείται το Πανελλήνιον , ενεργεί τα χρέη του Γραμματέως ταύτης της Συνελεύσεως. Ε’. Έν διάταγμα κανονίζει μερικώτερον τον Οργανισμόν του Πανελληνίου, ως των τμημάτων του, και ορίζει τα προσήκοντα καθήκοντα αυτών. Στ’. Η Βουλή και η Αντικυβ. Επιτροπή , ήτις απέθετο ήδη τα χρέη της, παραδίδουν εις τους τρεις Προβούλους , και τους τρεις πρώτους Γραμματείς του Πανελληνίου τα Αρχεία των, και όλας τας γνωστοποιήσεις αποτεινομένας εις τα χρέη , τα οποία αι δύο αύται Δυνάμεις ενήργησαν από τον Μάϊον μήνα έως σήμερον. Ζ’. Τα ψηφίσματα του Κυβερνήτου της Ελλάδος, θέλουν είσθαι θεμελιωμένα επάνω εις τας εγγράφους αναφοράς του Πανελληνίου, ή των τμημάτων αυτού, καθ’ όσον το αντικείμενον του ψηφίσματος κινείται από την Διοίκησιν , ή και από την Νομοθεσίαν. Η’. Τα αντικείμενα είναι Διοικητικά, εάν αι πράξεις της εν Τροιζήνι Συνελεύσεως επρονόησαν περί αυτών, ώστε δεν πρόκειται άλλο, ειμή να εκτελεσθή ο Νόμος. Είναι δε νομοθετικά, όταν ο νόμος δεν επρονόησε περί αυτών.Τα Ψηφίσματα ταύτα γίνονται επάνω εις τας αναφοράς του Πανελληνίου, τα δ’ άλλα επάνω εις τας των τμημάτων. Θ΄. Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος έχει πλησίον του ένα Γενικό Γραμματέα, φέροντα τίτλον του Γραμματέως της Επικρατείας, όστις προσυπογράφεται εις τα ψηφίσματα, και αλληλογραφίαν. Ι’. Θέλουν συσταθή Επιτροπαί ειδικαί εκτός των κόλπων του Πανελληνίου, καθ’ όσον απαιτούσι τούτο αι χρείαι της Διοικήσεως, και αι εργασίαι, αίτινες είναι κατεπείγον να προετοιμαθούν δια την Εθν. Συνέλευσιν.
Προς τους Έλληνας ” Εάν ο Θεός μεθ” ημών, ουδείς καθ’ ημών“ Τέλος πάντων είμαι εν μέσω υμών, και δια τούτο αποδίδω χάριτας προς τον Ύψιστον. Η διάχυσις της ψυχής, με την οποίαν με υποδέχθητε, και τα δείγματα της εμπιστοσύνης, με τα οποία ευαρεστείσθε να με περιστοιχήτε, νύττουν βαθέως την καρδίαν μου και δεν βλέπω την στιγμήν να σας δώσω ολόκληρον το μέτρον της αφοσιώσεως και της ευγνωμοσύνης μου. Θέλετε το λάβει, ελπίζω, ευθύς αφ’ ού οι Αντιπρόσωποί σας , νομίμως κατασταθέντες εις Εθν. Συνέλευσιν, θέλουν γνωρίσει τας Διακοινώσεις, τας οποίας οφείλω να κάμω προς αυτούς. Τότε θέλετ’ εμπορέσει να βεβαιωθήτε, ότι τα ταξείδια μου, ως και αι προσπάθειαί μου, από τον Μάϊον μήνα, είχον μόνον και εξαίρετον σκοπόν, να εξάξουν την αγαπητήν μας Πατρίδα από την ολεθρίαν μονήρη θέσιν, εις την οποίαν εισέτι ευρίσκεται, να την καταστήσουν, ώστε ν’ απολαύη χωρίς αργοπορίαν τα αγαθά, όσα την υπόσχεται ο πρώτος παράγραφος του προσθέτου άρθρου της εν Λονδίνω Συνθήκης των 6 Ιουλίου του παρελθόντος έτους, και να την προμηθεύσουν ακόμη χρηματικά μέσα εκ μέρους όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων, αίτινες υπέγραψαν την Συνθήκην αυτήν. Αι τιμαί της 12/24 του παρόντος μηνός, έχουσαι αντικείμενον την σημαίαν σας, και την καθιέρωσιν της νέας Κυβερνήσεώς σας, θέλουν σας ενθαρρύνει να πιστεύετε μετ΄εμού, ότι , εάν ο ανωτέρω σκοπός δεν κατωρθώθη ακόμη, θέλει δυνηθή να σας οδηγήση εις την πρόοδον της Εθνικής και πολιτικής ανακαινήσεώς σας. Τότε μόνον θέλετε δυνηθή ν’ αποδώσετε εις τους Συμμάχους Μονάρχας τα δι’ αυτούς απαραίτητα ενέχυρα, ώστε να μην αμφιβάλλουν πλέον περί της οδού, την οποίαν θέλετε γνωρίσει, και δυνηθή να οδεύσετε προς εκπλήρωσιν των σωτηρίων σκοπών, ήτις (=οίτινες) εγέννησαν την πράξιν της 6 ιουλίου, και την εις αιώνα αξιομνημόνευτον ημέραν της 8/20 Οκτωβρίου. Πριν τούτου δεν έχετε το δίκαιον να ελπίσετε, τας οποίας υπέρ υμών επεκαλέσθην βοηθείας, ούτε καμμίαν άλλην συνδρομήν, δια να δυνηθήτε να εύρετε τα μέσα, να εισάξετε την εσωτερικήν ευταξίαν, και να φυλάξετε την υπόληψίν σας εις τον έξω κόσμον. Τοιαύτα συλλογιζόμενος, αισθάνομαι ζωηράν θλίψιν, ότι η εν Τροιζήνι Εθνική συνέλευσις δεν εφωδίασε την Βουλήν με αποχρώσας δυνάμεις, δια να έχη την εξουσίαν να κυρώση τα μέτρα, άτινα η κοινή σωτηρία αποκαθιστά εις το εξής εξ ανάγκης κατεπειγούσης απαραίτητα. Νέα Εθνικ. Συνέλευσις δεν ημπορεί να συνέλθη παντελώς προ του Απριλίου μηνός. Αλλ’ εν τω μεταξύ τούτω εξακολουθούσα η ενεστώσα κρίσις, ημπορεί να μηδενίση όλας τας ελπίδας σας, και ν’ αποστερήση τους καρπούς των υπέρ του ιερού αγώνος απείρων θυσιών, αγώνος, τον οποίον με τοσαύτην ανδρείαν και καρτερίαν υποστηρίξατε. Πεπεισμένος, με πόσην ανυπομονησίαν επιθυμείτε να τρυγήσετε τους καρπούς των θυσιών τούτων, και να πιστώσετε την προσδοκίαν των Συμμάχων Δυνάμεων, ως και την υπέρ υμών πρόνοιαν, με την οποίαν ο χριστιανικός και πολιτισμένος κόσμος σας τιμά, αποφασίζω να σας προμηθεύσω το κατ΄εμέ μόνον μέσον προς τον σκοπόν, συγκαλών εις Εθνικ. Συνέλευσιν τον Απρίλλιον μήνα, και έως της συγκροτήσεως αυτής, δεχόμενος σύστημα Προσωρινής Κυβερνήσεως, θεμελιωμένον εν τοσούτω επάνω εις τας βάσεις των Πράξεων της Επιδαύρου, του Άστρους, και της Τροιζήνος. Δεν εδέχθην μ’ όλα ταύτα το σύστημα τούτο, ειμή αφ’ ού έλαβα την γνώμην της Βουλής, και των μεταξύ σας πλέον φωτισμένων από τα φώτα της πείρας. Ούτε βάλλω τούτο εις εκτέλεσιν χωρίς της συμπράξεως του ενός και του άλλου, και μάλιστα εκείνων, οίτινες δια των ψήφων των Επαρχιών της Επικρατείας, ανέβησαν ήδη εις τον έντιμον βαθμόν της πρώτης αρχής, ή της αντιπροσωπείας του Έθνους. Κοινωνούντες μετ΄εμού, θέλουν μεθέξει των αγώνων και του υπευθύνου μου. Περί τούτων δε θέλει κρίνει η Εθν. Συνέλευσις. Όλη η ζωή μου, το δημόσιον στάδιον, το οποίο διέτρεξα πλέον των τριάκοντα χρόνων, η εύνοια , την οποίαν απήλαυσα εντεύθεν εις πολλούς της Ευρώπης τόπους, σας προμηνύουν , ότι ο μόνος σκοπός της αποφάσεώς μου ταύτης, είναι να καταταχθήτε τέλος υπό την αιγίδα των νόμων, και να διαφυλαχθήτε από τας ολεθρίους συνεπείας Κυβερνήσεως αυθαιρέτου. Μετά ικανήν συζήτησιν ενεκρίθη η πρότασις του Κυβερνήτου, και εις απάντησιν εστάλη προς την Εξοχότητά του το ακόλουθον ψήφισμα:
40. Ελληνική Πολιτεία Η Βουλή των Ελλήνων αρ. νη’. του Κώδικος των νόμων Επειδή ο παρά του Ελληνικού Έθνους εμπεπιστευμένος τας ηνίας της Κυβερνήσεως κύριος Ιωάννης Α Καποδίστριας έφθασεν εις την Ελλάδα. Επειδή αι δειναί της Πατρίδος περιστάσεις, και η διάρκεια του πολέμου δεν εσυγχώρησαν, ούτε συγχωρούσι την ενέργειαν του εν Τροιζήνι επικυρωθέντος, και εκδοθέντος Πολιτικού Συντάγματος καθ’ όλην αυτού την έκτασιν. Επειδή η σωτηρία του Έθνους είναι ο υπέρτατος πάντων των νόμων, και επειδή η Βουλή ανεδέχθη παρά των λαών την πρόνοιαν της εαυτών σωτηρίας. Η Βουλή μόνον σκοπόν έχουσα να σωθή η Ελλάς, και ως ιερώτατόν της χρέος θεωρούσα τούτο, και την ευδαιμονίαν του Ελληνικού Έθνους, του οποίου ενεπιστεύθη την φροντίδα. Και επειδή ο Κυβερνήτης επρόβαλε σχέδιον μεταβολής Διοικήσεως Προσωρινής. Ψηφίζει: α΄. Ο Κυβερνήτης μετά της Βουλής συγκαλούσι τον Ελληνικόν λαόν εις Εθνικήν Συνέλευσιν κατά τον παράγραφο δ’ της κστ. συνεδριάσεως της εν Τροιζήνι Τρίτης Εθνικής Συνελεύσεως. β’. Η προσωρινή Διοίκησις της Επικρατείας κανονίζεται κατά τα εφεξής άρθρα 9 όπισθεν κατεχωρήθη το ψήφισμα α’. υπ’ αρ. 4 ολόκληρον). γ’. Αποτίθεται η Βουλή το οποίον ανέλαβε χρέος της Νομοδοτικής Εξουσίας.Εν Αιγίνη, την 18 Ιανουαρίου 1828. Τ.Σ Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης Ο Αος Γραμματεύς
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Όπως είδαμε, ο Καποδίστριας στις 12 Ιανουαρίου 1828 αποβιβάστηκε στην Αίγινα, όπου του έγινε η επίσημη υποδοχή από τα δύο Διοικητικά Σώματα, της Βουλής και της Κυβέρνησης (Αντικυβερνητικής Επιτροπής) στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης . Ήταν ο Ναός εκείνος, μέσα στον χώρο του οποίου λειτούργησε η Βουλή των Ελλήνων και κυβερνήθηκε η “Ελληνική Πολιτεία” , κατά τα έτη 1827 και 1828. Με την ορκωμοσία του ο Καποδίστριας στις 26 Ιανουαρίου 1828 στη Μητρόπολη της Αίγινας, ανέλαβε και την Διακυβέρνηση της Ελλάδος. Από το Κυβερνείο της Αίγινας Διακυβέρνησε για πρώτη φορά την Χώρα, από το Κυβερνείο της Αίγινας και σε χρονικό διάστημα 20 μηνών και 22 ημερών . Τότε, λειτούργησε για πρώτη φορά το Κράτος με την σταθερή άσκηση της τριπλής Εξουσίας: Της Εκτελεστικής(Νομοτελεστικής), της Δικαστικής και της Νομοθετικής. Οργανώθηκε η Διοικητική Δομή της Χώρας. Λειτούργησαν το ” Πρωτόκλητο Δικαστήριο” και το Ειρηνοδικείο.
Με το Ψήφισμα Ζ’ της 2ας Φεβρουαρίου 1828 ίδρυσε την Εθνική- Χρηματιστική Τράπεζα. Ιδρύθηκε το πρώτο Νομισματοκοπείο. Έκοψε ο Κυβερνήτης το πρώτο Ελληνικό νόμισμα. Έτσι ο “ Φοίνιξ” αντικατέστησε το τουρκικό γρόσι. Διαμόρφωσε τις τρεις βαθμίδες της Παιδείας: Αλληλοδιδακτικό, Πρότυπο Ελληνικό Σχολείο, Κεντρικό . Καταπολέμησε τις πραγματικές μάστιγες της εποχής, τη ληστεία στη στεριά και την πειρατεία στη θάλασσα. Εισήγαγε τον θεσμό των Διαβατηρίων και Διαμονητηρίων. Οργάνωσε τα πρώτα Δημόσια έργα, τον πρώτο αμαξιτό δρόμο, τον φάρο στην είσοδο του λιμανιού, τα πρώτα ξενοδοχεία στην περιοχή του. ΄ Ίδρυσε στον Πόρο την Εκκλησιαστική Σχολή.Λειτούργησε στο Ορφανοτροφείο της Αίγινας Σχολή Παλαιογραφίας, για την συντήρηση και καθαρισμό χειρογράφων του Αγίου Όρους. Συγκέντρωσε και διέσωσε σπάνια χειρόγραφα, τα οποία κινδύνευαν με αφανισμό κατά την διάρκεια της δεκάχρονης παραμονής των Τούρκων στην Αθωνική Πολιτεία. Μέσα σε ένα μήνα , κατόρθωσε να οργανώσει σοβαρό και πειθαρχημένο Στρατό. Για να μπορέσει να “σπάσει” τον σύνδεσμο που είχαν οι διάφοροι καπεταναίοι με τους άνδρες τους, σκέφτηκε με έξυπνο τρόπο το εξής: Έδωσε αξιώματα στους καπετάνιους και οργάνωσε τον Στρατό σε τρεις χιλιαρχίες. Έτσι κατανεμήθηκαν οι 25000 άτακτοι στρατιώτες σε τακτικά Σώματα. Επειδή οι Σουλιώτες αποτελούσαν ειδική περίπτωση, τους κατέταξε στην πρώτη χιλιαρχία, με επικεφαλής τον Κίτσο Τζαβέλλα. Με το Διάταγμα ” περί οργανισμού Στρατιωτικής Κεντρικής Σχολής” , Αίγινα 22.2.1829( Βιβλιοθήκη της Βουλής) , Γενικαί Διατάξεις, Κεφάλαιον Α’, Άρθρον 1 , όρισε: ” Από α΄Νοεμβρίου του 182 εννάτου η Σχολή των Ευελπιδών και η του Πυροβολικού συναπαρτίζουσι μίαν επ’ ονόματι Στρατιωτική Κεντρική Σχολή.”. Έδρα της ” Σχολής των Ευελπιδών” ήταν το Ορφανοτροφείο της Αίγινας. Η Σχολή το 1834 μεταφέρθηκε στο Ναύπλιο. (Στην Αίγινα ήταν περισσότερο γνωστή ως “ Λόχος των Ευελπιδών“). Είναι όντως εκπληκτικό, πόσα πολλά πράγματα κατόρθωσε να κάνει αυτός ο Έξοχος Έλληνας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα! Σε επιστολή που έστειλε ο Καποδίστριας από το Ναύπλιο στον φίλο του και διάσημο Γάλλο εκδότη Ambroise Firmin Didot στο Παρίσι, γίνεται λόγος για την μεταφορά της Κυβερνήσεως από την Αίγινα στο Ναύπλιο “… για να επιταχυνθή η ανακάθαρσις και ανοικοδόμησις του Ναυπλίου και του Άργους“, όπως γράφει. Στο Ναύπλιο συνέβη το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του, νωρίς Κυριακή πρωί, 27 Σεπτεμβρίου 1831, έξω από το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου πήγαινε να λειτουργηθεί… Σήμερα, στη ” Μητρόπολη” της Αίγινας διασώζεται το στασίδι του, απτό δείγμα της παρουσίας του! Είναι ” ο θρονίσκος ο Δεσποτικός“, κατά τον αυτόπτη μάρτυρα Νικόλαο Κασομούλη, ο οποίος κατασκευάστηκε για την ημέρα της υποδοχής του Κυβερνήτη. Όταν έφτασε στην Αίγινα η θλιβερή είδηση της δολοφονίας του , κλείστηκε με μια σιδεριά, … Από τότε, κανείς δεν έχει καθίσει εκεί… Είναι αλήθεια, ότι στην Αίγινα πέρασε ο Ιωάννης τα πιο ευτυχισμένα χρόνια, την πιο γόνιμη Κυβερνητική του περίοδο! Ο λαός τον αγαπούσε, “μπάρμπα- Γιάννη” τον φώναζε… Γι’ αυτό και πολύ τον θρήνησε…. Ως άνθρωπος ο Καποδίστριας δεν απέφυγε τα λάθη στη ζωή του( με κυριότερο τις Εξουσίες που έδωσε στους δύο αδελφούς του).Τα κίνητρα του, όμως, ήταν αγνά. Και ο απλός λαός, αυτό το είχε καταλάβει… Γι΄αυτό και τον έκλαψε σαν πατέρα του…
