Καποδίστριας στην Αίγινα. Κυβερνητικό του έργο». Εισαγωγική ομιλία του π. Εμμανουήλ Γιαννούλη σε προβολή επί οθόνης. (Εορτή της ενορίας, Τρίτη 16/8/2022 και ώρα 20:30 στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού Αιγίνης).
Ως Πρόεδρος του Ε.Σ του Ι. Ναού Μητροπόλεως Αιγίνης, σας καλωσορίζουμε στην αποψινή εκδήλωση της ενορίας μας, εξ αφορμής της εορτής της Παναγίας μας. Πανηγυρίζει και ο Ι. Ναός μας την Κοίμηση της Θεοτόκου, ανάμεσα σε τόσους άλλους στην Ελληνική Πατρίδα μας και αλλού… Δοξάζουμε κι’ εμείς τον Άγιο Θεό, επειδή εφέτος είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα, γεγονός το οποίο και μας επιτρέπει να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί, εδώ στον φιλόξενο χώρο της αυλής του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης! Ο συγκεκριμένος Ναός, μάλιστα, σε έγγραφα του 19 ου αι. αναφέρεται ως «Ναός της Παναγίας του Αγίου Διονυσίου». Αισθανόμαστε πραγματικά, πως βρισκόμαστε κάτω από την Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου «ως όρνις επι τα εαυτής νοσσία», καθότι η Πάναγνος δεν εγκαταλείπει το Γένος των ανθρώπων, «τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε», όπως ψάλλουμε στο γνωστό Απολυτίκιό Της… Κι’ εμείς οι Χριστιανοί, όπως έλεγε και ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος «ας κρατιόμαστε από το φουστάνι της Παναγίας»!
Όπως μας είναι γνωστό, αυτή η γιορτή ξεκίνησε για πρώτη φορά το έτος 2006. Ήταν τότε που γιορτάσαμε -με τριήμερες λαμπρές εκδηλώσεις- τα 200 χρόνια ζωής και λειτουργίας της ενορίας μας. Από τότε καθιερώθηκε να γίνεται κάθε χρόνο, με περιεχόμενο πρώτα ένα αφιερωματικό-ενημερωτικό πρόγραμμα( συνήθως κάποια προβολή επί οθόνης) και ακολουθεί το αντίστοιχο ψυχαγωγικό , με μουσική, χορό και κεράσματα, προσφορά των ενοριτών μας. Όπως μάλιστα μας λέγατε, στενοχωρηθήκατε που δεν έγινε η εκδήλωση πέρυσι… Να! λοιπόν που γίνεται εφέτος! «Δόξα τω Θεώ, τω Πατρι και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι»!
Αναφορικά με το περιεχόμενο της αποψινής γιορτής, η αλήθεια είναι πως υπήρξαν επ’ αυτού διάφορες σκέψεις… Εφέτος η Ιερά Μητρόπολις μας Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, υπό την εμπνευσμένη πρωτοβουλία του Σεπτού Ποιμενάρχου μας κ.κ Εφραίμ, προγραμματίζει εορταστικές εκδηλώσεις για τα 400 χρόνια από της Κοιμήσεως του Αγίου Διονυσίου(17 Δεκεμβρίου 1622). Έχει αφιερώσει μάλιστα και το Εορτολόγιο του 2023 σε αυτό το Εκκλησιαστικό Γεγονός. Την ίδια χρονιά, όμως, ο Ελληνισμός δεν ξεχνά την Μικρασιατική τραγωδία του 1922 , γι’ αυτό το θλιβερό γεγονός μάλιστα διοργανώνονται και αρκετές αξιόλογες εκδηλώσεις. Φρονούμε, ότι τα γεγονότα της Τοπικής Ιστορίας πρέπει να προηγούνται, να έχουν την προτεραιότητα. Έτσι, τελικά καταλήξαμε να σας παρουσιάσουμε σήμερα εκείνο το θέμα ,το οποίο το Ε.Σ του Ι. Ναού είχε προετοιμάσει για πέρυσι. Άξονάς του είναι το πρόσωπο εκείνο, το οποίο ενσάρκωσε τις προσδοκίες της Ρωμιοσύνης για την δημιουργία Ελεύθερου και Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους! Εξάλλου, για τον λόγο αυτό χύθηκαν τόσα αίματα και έγιναν τρομερές θυσίες, κατά την διάρκεια του οκτάχρονου Αγώνα των Ελλήνων, ο οποίος ξεκίνησε με την Επανάσταση του 1821! Και το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο, από τον αείμνηστο και ανεπανάληπτο Πρώτο Κυβερνήτη της Χώρας, τον Ιωάννη Καποδίστρια. «Ο Καποδίστριας στην Αίγινα. Κυβερνητικό του έργο». Αυτό θα είναι το θέμα της οπτικοακουστικής παράστασης που θα παρακολουθήσετε. Θα προβληθεί επί της οθόνης το Γ΄ Εικονοποιημένο Επεισόδιο από τη σειρά για τη ζωή και το έργο του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος «Έργα και Ημέρες», σε έρευνα και παρουσίαση του ομιλούντος. Η παραγωγή της σειράς είναι του studio «Φωτογραφία και Τέχνη» , σε σκηνοθεσία και δημιουργία της Ειρήνης Κουνάδη και του Ανέστη Κορνέζου. Να σημειώσουμε, ότι και τα τρία Επεισόδια της σειράς κυκλοφορούν από πέρυσι το καλοκαίρι στο Διαδίκτυο, μπορείτε όμως να τα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ι. Ναού, συγκεκριμένα στον γνωστό ιστότοπο imna.gr( στον οποίο κάθε Σάββατο ανεβαίνει και το εβδομαδιαίο Λειτουργικό Πρόγραμμα του Ναού). Το video που ακολουθεί, ξεκινά από το σημείο όπου ο Καποδίστριας βρίσκεται ήδη στο πλοίο, ταξιδεύοντας προς Ελλάδα. Στην Αίγινα γίνονται ήδη οι τελευταίες προετοιμασίες για την υποδοχή του Κυβερνήτη. (Διευκρινιστικά, το Επεισόδιο αυτό αποτελεί την συνέχεια ενός Δευτέρου, υπό τον τίτλο: « Ο Καποδίστριας και η Ελληνική Επανάσταση του 1821». Το Πρώτο επιγράφεται: «Ιωάννης Καποδίστριας, παιδική και νεανική ηλικία. Διπλωματική και πολιτική δράση». Αυτά, όσον αφορά τα προκαταρκτικά).
Αναφερθήκαμε προηγουμένως στην Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Ποια, όμως, ήταν τα γεγονότα που σημάδεψαν τη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία; Οι σφαγές, η Γενοκτονία και ο διωγμός των Ελλήνων από τις χιλιόχρονες πατρογονικές εστίες της Ανατολής… Μήπως, ήταν η μοναδική φορά που συνέβη αυτό; Ήταν η τελειωτική, αλλά όχι και η μοναδική, κατά την οποία πλήθη ξεριζωμένων Ελλήνων , από όλα τα μέρη της Ρωμιοσύνης, κατέφυγαν στην Πατρίδα! Πού αλλού, εξάλλου, να πήγαιναν; Ένα παράδειγμα: Στις 2 Ιουνίου 1821( δηλ. μόλις τρεις μήνες μετά την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως), οι Τούρκοι κατέσφαξαν μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, τις Αρχαίες Κυδωνίες. Με επικεφαλής τότε τον λόγιο Σχολάρχη της Ακαδημίας Κυδωνιών, τον ιεροδιάκονο Θεόφιλο Καϊρη, αρκετοί Αϊβαλιώτες και ύστερα από περιπλανήσεις σε Μονεμβασία και αλλού, κατέληξαν στην Αίγινα. Ανάμεσά τους και οι μουσικοί Γεώργιος και Βενιαμίν Λέσβιος. Είναι εκείνοι, οι οποίοι αργότερα στο Ορφανοτροφείο που έκτισε στην Αίγινα ο Καποδίστριας, ίδρυσαν Μουσική Σχολή, πρόδρομο του Εθνικού Ωδείου.
Με τις Αρχαίες Κυδωνίες διατηρούσαν σύνδεσμο οι μακρινοί πρόγονοί μας… Κατά την διάρκεια των διερευνητικών και εμπορικών δραστηριοτήτων των Αιγινητών, είχαν επαφές με τα παράλια της Μικράς Ασίας, κατά την Περίοδο της πρώτης Ακμής της Αίγινας (9ος μέχρι μέσα 7ου αιώνος π.Χ) και κυρίως κατά την δεύτερη Ακμή της (6ος μέχρι μέσα 5ουπ.Χ αι.) . Τότε οι «Έλληνες Φοίνικες», όπως τους αποκαλούσαν , διακινούσαν τα προϊόντα τους, κυρίως Αιγινήτικα αγγεία , στις αγορές της Μεσογείου , έφταναν ακόμη και στα εύφορα μέρη του Ευξείνου Πόντου! Είναι τόσο σπουδαία αυτή η Ιστορία της Αίγινας, Αρχαία και Νεώτερη, που θα άξιζε να δημιουργηθεί για τον σκοπό αυτό σε χώρο του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου ένα Κέντρο Ερευνών, ώστε να μελετηθεί σε βάθος. Αυτό αποτελεί και προσωπική μας πρόταση. Μακάρι να γίνει! Χώρος υπάρχει. Βούληση απαιτείται… (Κλείνει εδώ η παρένθεση και ξαναγυρίζουμε στην δεκαετία του 21).
Ο κύκλος των ομαδικών σφαγών ξεκίνησε ,λοιπόν, το 1821. Στα 1823, έχουμε την τρομερή σφαγή της Χίου, γεγονός που συγκλόνισε την Ευρώπη! Στα 1824, το Ολοκαύτωμα των Ψαρών. Στα 1825, την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Και στα 1826, μετά την Άλωση του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου, ελεύθερος πια ο Κιουταχής κατέβηκε στην Αττική και άρχισε να πολιορκεί το φρούριο της Ακρόπολης, μέσα στην οποία βρίσκονταν κλεισμένοι Έλληνες και Φιλέλληνες. Ένα μεγάλο πλήθος των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, κατέφυγε τότε στη γειτονική Αίγινα. Υπάρχει μαρτυρία, σύμφωνα με την οποία μπροστά στον κίνδυνο, ο τότε Ηγούμενος της Μονής Πεντέλης Αρχιμανδρίτης Νεόφυτος, τύλιξε σε καθαρό ύφασμα την Κάρα( δηλ. την Σεπτή Κεφαλή) του κτίτορος της Μονής Πεντέλης, του Αγίου Τιμοθέου, Επισκόπου Ευρίπου, και την μετέφερε στην Αίγινα, από όπου επεστράφη αργότερα. Πού να φυλασσόταν, άραγε, το Άγιο Λείψανο, κατά την διάρκεια της εδώ παραμονής του; Δύο, είναι τα πιθανότερα μέρη: Η Μονή Χρυσολεόντισσας και η Μητρόπολη… (Κατά σύμπτωση, σήμερα Τρίτη 16 Αυγούστου, συμπίπτει με την Ιερά μνήμη του Αγίου Τιμοθέου. ..Και θυμήθηκα το εξής: Είπε κάποτε ο Αϊνστάιν: «Σύμπτωση, είναι ο τρόπος του Θεού να μένει ανώνυμος»! ).
Κατά το έτος 1827, λοιπόν,(δηλ. τον προηγούμενο της αφίξεως του Καποδίστρια χρόνο), μεγάλο πλήθος κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων προσώπων , από όλα τα μέρη της Ρωμιοσύνης, αναζήτησε καταφύγιο στην ασφάλεια που παρείχε τότε το νησί του Σαρωνικού, λόγω του ότι το φρουρούσαν πέριξ τα Ψαριανά πολεμικά πλοία.
Σύμφωνα με την αείμνηστη ιστορικό της Αίγινας Γεωργία Κουλικούρδη, τότε στους 3.000 με 3.500 ντόπιους κατοίκους προστέθηκαν άλλοι 7.500 με 8.000 πρόσφυγες. Αυτοί δημιούργησαν τις δικές τους κοινότητες στην Αίγινα, όπως λ.χ οι Ψαριανοί, με την πανίσχυρη «Επιτροπή» τους, που απετέλεσε ουσιαστικά την πραγματική Εξουσία στο νησί… Οι Αϊβαλιώτες – Μοσχονησιώτες εγκαταστάθηκαν στα «Περδικιώτικα» και στην περιοχή της Παναγίτσας. Σε βιβλίο της προαναφερθείσας ιστορικού αναφέρεται, ότι στα 1827 υπήρχαν τότε στην πόλη της Αίγινας 207 εργαστήρια, χωρίς να υπολογίσουμε εκείνα των «κρεοπωλών, ταμπάκηδων(επεξεργαστών δέρματος), ανεμόμυλων(που γύριζαν δηλ. τους μύλους με την δύναμη του αέρα), αλογόμυλων(που έσερναν τα άλογα), παζαρίου μικρού και ψωμάδων». Κοσμοσυρροή!
Υπήρχε τότε λιμάνι στην Αίγινα; Ορισμένοι ισχυρίζονται πως δεν υπήρχε… Την απάντηση δίνει ο γνωστός πίνακας του Βαυαρού λοχαγού Karl Krezeisen: Από το ύψος περίπου νοτιοανατολικά του σημερινού Ορφανοτροφείου, ο αλλοδαπός αυτός αξιωματικός ζωγράφισε μια οικία Ψαριανών , με μακρινό φόντο του πίνακα το τότε λιμάνι της Αίγινας. Εκεί διακρίνονται και ιστιοφόρα πλοία. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην περιοχή της σημερινής Εκκλησίας της Παναγίτσας διακρίνεται και ένας αρσανάς(δηλ. καρνάγιο, ναυπηγείο) ,καθώς και οικήματα της τότε πόλης της Αίγινας. Σύμφωνα με παλαιά προφορική παράδοση, την οποία καταγράφει η εφημερίδα «Κήρυξ της Αιγίνης» που δημοσιεύει και φωτογραφία της παλαιάς προβλήτας του λιμανιού, η αποβίβαση του Καποδίστρια από την λέμβο έγινε σε αυτό ακριβώς το σημείο, απέναντι από την οικία Λογιωτατίδη. Εκεί διανυκτέρευσε ο Καποδίστριας κατά το πρώτο βράδυ της εδώ αφίξεώς του, λόγω του ότι δεν είχαν ολοκληρωθεί ακόμη οι εργασίες επισκευής του οικήματος, το οποίο θα χρησίμευε ως Κυβερνείο. Και, ως γνωστόν, το λιμάνι –σχεδόν με την σημερινή του μορφή- διαμορφώθηκε κατά το έτος 1828 ,με ενέργειες του Αμερικανού Φιλέλληνα Χάου.
Είναι η εποχή, κατά την οποία οικοδομούνται στην Αίγινα τα ωραία Αρχοντικά της. Εκεί κατοίκησαν σπουδαίες προσωπικότητες του δημόσιου βίου της Χώρας, πολιτικοί, στρατιωτικοί, έμποροι κ.ά. Στα 1826, έδρα της Κυβέρνησης(«Διοικητική Επιτροπή», λεγόταν τότε, υπό τον Ανδρέα Ζαΐμη) ήταν ο πύργος του Μαρκέλλου. Το ίδιο και τον επόμενο χρόνο- το 1827- ήταν η έδρα και της τριμελούς «Αντικυβερνητικής Επιτροπής», υπό τους Γεώργιο Μαυρομιχάλη, Μαρκή Μιλαήτη και Γιαννούλη(Ιωαννούλη) Νάκο. Να σημειώσουμε, ότι κύριο έργο της ήταν η παράδοση της Εξουσίας στον ερχόμενο Κυβερνήτη.
Πού συνεδρίαζε όμως η Βουλή ; Λόγω ελλείψεως προφανώς άλλου χώρου( με το σοβαρό οικιστικό πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί τότε στο νησί), η Βουλή κατά το έτος 1827 συνεδρίαζε μέσα στον χώρο της Μητρόπολης! Να! λοιπόν μια ακόμη προσφορά της Εκκλησίας στο Έθνος! Ο Αυτόπτης μάρτυς Νικόλαος Κασομούλης διασώζει μάλιστα την πληροφορία, ότι η Βουλή συνεδρίαζε κάτω, στον χώρο της Εκκλησίας, ενώ ο λαός παρακολουθούσε τις Συνεδριάσεις από τον Γυναικωνίτη της Εκκλησίας. Μέχρι σήμερα διασώζονται εκεί τα καθίσματα των Βουλευτών, τα οποία κατασκευάστηκαν τότε με δαπάνη του Εθνικού Ταμείου και την φροντίδα του Γεωργίου Λογιωτατίδη. Στην Μητρόπολη μεταφέρθηκε και η «Επιτροπή της Συνελεύσεως», δηλ. της Γ’ Εθνοσυνελεύσεως των Ελλήνων, η οποία ξεκίνησε μεν τις εργασίες της στην Επίδαυρο, για ένα διάστημα όμως μεταφέρθηκε στην Αίγινα(για τον λόγο ότι εκεί ακριβώς βρισκόταν τότε η Κυβέρνηση), για να καταλήξει στη συνέχεια στην Τροιζήνα( όπως είναι μέχρι σήμερα γνωστή, ως «της Τροιζήνος»). Ήταν Απρίλιος του 1827, όταν αυτή η Εθνοσυνέλευση εξέλεξε και απηύθυνε σχετική επιστολή στον διατελέσαντα και Υπουργό των Εξωτερικών του Τσάρου της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια, ώστε να κυβερνήσει την Ελλάδα για επτά χρόνια. Ο Καποδίστριας αποδέχθηκε την πρόσκληση. Έτσι, από τον Ιούλιο του 1827 ξεκίνησε το μακρύ και επίπονο ταξίδι της καθόδου του προς την Ελλάδα.
Όσα λέγονται , πρέπει όμως και να αποδεικνύονται. Το ερώτημα είναι: Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες, οι οποίες να αποδεικνύουν ότι το 1827 η Βουλή των Ελλήνων συνεδρίαζε μέσα στην Μητρόπολη; Βεβαίως! Ας ερευνήσουμε για λίγο και αυτό το θέμα:
Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από της ενάρξεως της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, η Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων το έτος 2020 εξέδωσε τον Τόμο των Πρακτικών της Βουλής της Δ’ Διοικητικής Περιόδου, συγκεκριμένα των ετών 1827 με 1829. Από εκεί αντλήσαμε κείμενα, και τον Ιούλιο του 2021 ανεβάσαμε στο Διαδίκτυο και στην ιστοσελίδα του Ναού Αποσπάσματα από 40 Πρακτικά των Συνεδριάσεων της Βουλής μέσα στην Εκκλησία της Μητρόπολης. Αυτά δημοσιεύονται για πρώτη φορά και αποτελούν πολύτιμα στοιχεία, καθότι μας μεταφέρουν τα γεγονότα, το στίγμα αλλά και το ήθος των ανθρώπων της εποχής τους.
Στη συνέχεια αναφέρουμε επιγραμματικά ορισμένα, όπως: Επιστολή του Κολοκοτρώνη, ο οποίος ζητά βοήθεια για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Χηρών γυναικών, που είχαν χάσει τους άνδρες τους στην Έξοδο του Μεσολογγίου, και ζητούσαν βοήθεια για να ζήσουν τα παιδιά τους. Αναφορά της Μαντώ Μαυρογένους, η οποία αφού προηγουμένως είχε διαθέσει όλη την περιουσία της στις ανάγκες του Αγώνα, ζητούσε τότε 1.000 γρόσια για να ζήσει! Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η αλληλογραφία του τότε Προέδρου της Βουλής Νικολάου Ρενιέρη με τον Γάλλο Αντιναύαρχο Δεριγνύ. Είχε συμβεί τότε ένα σοβαρό περιστατικό: Σπετσιώτικα πλοία κούρσεψαν δύο Γαλλικά εμπορικά. Το θέμα είχε φτάσει ακόμη και στη Γαλλική Βουλή! Και ο Γάλλος αξιωματικός απειλούσε, ότι αν σε ορισμένη προθεσμία η Ελληνική Κυβέρνηση δεν κατέβαλλε μια μεγάλη χρηματική αποζημίωση, τότε θα βομβάρδιζε την πόλη της Αίγινας, θα καταβύθιζε όλα τα πλοία στο λιμάνι της και θα αφαιρούσε το «Καταγωγικόν δικαίωμα των Ελλήνων», δηλ. το δικαίωμα να υπερασπίζονται τα Ελληνικά πλοία τα νησιά του Αιγαίου, από τις τουρκικές θηριωδίες! Το όλο ζήτημα ήταν ακανθώδες, όμως οι ενέργειες εκείνης της Βουλής υπήρξαν διακριτικές και εύστοχες. Τελικά η λύση του όλου προβλήματος μετατέθηκε στον ερχόμενο Κυβερνήτη… Εκείνη η Βουλή, που συνεδρίαζε δηλ. μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, αναδείχθηκε αντάξια των περιστάσεων! Να τους φώτιζαν , άραγε, ο Θεός και η Παναγία;
Θα σταθούμε τώρα σε δύο κείμενα Πρακτικών . Θα τα διαβάσουμε μεταγλωττισμένα .
Το πρώτο: «Αναγνώστηκε αναφορά των εδώ ευρισκομένων αιχμαλώτων Μωαμεθανών, η οποία καταχωρείται αυτολεξεί:
Προς την Σεβαστή Βουλή των Ελλήνων. Οι υπογράφοντες αυτό το κείμενο, Μωαμεθανοί στη θρησκεία και στο γένος Μακεδόνες, όταν πηγαίναμε για το φρούριο της Χίου, συναντηθήκαμε στον δρόμο με Ελληνικά Στρατεύματα, και παραδοθήκαμε με συνθήκη στον Συνταγματάρχη Φαβιέρο, με σκοπό να μας ευσπλαγχνιστεί το Ελληνικό Έθνος και να μας στείλει πίσω στην Πατρίδα μας. Ο φιλάνθρωπος Συνταγματάρχης Φαβιέρος μας περιποιήθηκε, όσες μέρες μείναμε στο έδαφος της Χίου, και μας έδινε άφθονα τα προς το ζην αναγκαία. Μετά από δέκα μέρες μας έβαλαν σε πλοίο, και μας έφεραν εδώ στην Αίγινα, που είναι η καθέδρα της Σεβαστής Ελληνικής Διοικήσεως. Αν και είμαστε αιχμάλωτοι, τολμούμε όμως να πούμε προς τη Φιλάνθρωπη Βουλή, ότι δεν περνάμε καλά εδώ, και ότι κινδυνεύουμε να πεθάνουμε από την έλλειψη των αναγκαίων και από την γύμνια. Το γνωρίζουμε και το ομολογούμε, ότι το βάρβαρο Έθνος μας φέρεται απάνθρωπα και άσπλαχνα στους Έλληνες, αλλά παρακαλούμε με δάκρυα στα μάτια τη Σεβαστή Βουλή, η οποία εκπροσωπεί το Ελληνικό Έθνος, να μη φερθεί με τον ίδιο τρόπο σε μας, αλλά ανάλογα με τον υψηλό και φιλάνθρωπο χαρακτήρα της. Γι’ αυτό ικετεύουμε γονατιστοί το απέραντο έλεός της, να μας λυπηθεί , να αποφασίσει την απελευθέρωση μας και να μας στείλει πίσω στην πατρίδα μας, όπου μας περιμένουν οι συγγενείς μας. Και υποσχόμαστε, μόλις φτάσουμε εκεί, όχι μόνο να μην επιστρέψουμε πια στον πόλεμο, αλλά και να γίνουμε κήρυκες της φιλανθρωπίας της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Σεβάσμιοι Βουλευτές! Είστε άνθρωποι, γι’ αυτό λυπηθείτε τον κόσμο που πάσχει. Η τύχη του πολέμου μας έφερε σε αυτή την άθλια και αξιοδάκρυτη κατάσταση. Γι’ αυτό σας θερμοπαρακαλούμε, χαρίστε μας την ελευθερία μας, και σε αυτόν τον κόσμο θα σας επαινέσουν γι’ αυτή τη γενναία και φιλάνθρωπη πράξη σας, και στη μέλλουσα ζωή θα βρουν ανάπαυση οι ψυχές σας, για το καλό που θα μας κάνετε. Και ορκιζόμαστε , στον λόγο που θα δώσουμε την ημέρα της Κρίσεως ενώπιον του Θεού του Υψίστου, ότι δεν θα ξαναπιάσουμε τα όπλα εναντίον των Ελλήνων, έως ότου πάψει αυτός ο αιματηρός πόλεμος. Υπογράφουμε με βαθύ σεβασμό, οι αιχμάλωτοι Μωαμεθανοί στην θρησκεία και Μακεδόνες το Έθνος. Στην Αίγινα, την 20ην Νοεμβρίου 1827, Χουσείν Μεχμέτ και άλλοι 15». Ο Πρόεδρος Ν. Ρενιέρης, ο Α΄Γραμματεύς.
Ας προσέξουμε, τώρα, και την απόφαση της Βουλής: «Αποφασίστηκε να απελευθερωθούν, η Κυβέρνηση να τους εφοδιάσει με τα αναγκαία και να τους μπαρκάρει στο πρώτο Ευρωπαϊκό πολεμικό πλοίο, το οποίο θα φτάσει εδώ(:στην Αίγινα) και να μεταφερθούν όπου θελήσουν». (Δεν γνωρίζω αν υπάρχει και κάτι ανάλογο από την απέναντι πλευρά!).
Και το δεύτερο : Συνεδρίαση 132, Προεδρία Ν. Ρενιέρη. «Αναγνώστηκε αναφορά του Γιάννη Σκλήρη, με την οποία λέει, ότι η μητέρα του βιάστηκε στην Τουρκία από έναν θηριώδη Τούρκο, και υποχρεώθηκε να ζει μαζί του, ακολουθώντας τις ορέξεις του, τα έθιμα και τους τουρκικούς νόμους. Στο μεταξύ γέννησε αυτόν, και μετά από λίγο καιρό, μην υποφέρουσα πια να ζει μαζί του, κατέφυγε κρυφά στην Ύδρα, όπου όταν έφτασε εκεί, τον βάπτισε όταν ήταν νήπιο, και όταν μεγάλωσε τον ενύμφευσε εκεί με μια Χριστιανή γυναίκα, και ζει μαζί της μένοντας εκεί για πάνω από 40 χρόνια, ακολουθώντας τα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας. Μετά την Επανάσταση μας ,πήγε στο χωριό του για να επισκεφτεί και να δει τα κτήματα από την μητέρα του, και για περισσότερη ησυχία και ασφάλεια ζήτησε από τους συμπατριώτες του αυτά τα δύο αποδεικτικά που βρίσκονται μέσα στον φάκελο, με τα οποία αναγνωρίζεται ως νόμιμος νοικοκύρης των μητρικών του κτημάτων, και παραπονείται ότι μερικοί ιδιοτελείς τον αποξενώνουν από τα χωράφια του, νέμονται τους καρπούς κ.λ.π».
Τα έγγραφα διευθύνθηκαν προς την Γραμματεία επί του Δικαίου και της Παιδείας της Επικρατείας. Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Ρενιέρης, ο Αος Γραμματεύς.
Πραγματικά! Αν θα μπορούσαν να μιλήσουν τα ντουβάρια αυτής της Εκκλησίας σήμερα, τι θα μας έλεγαν πως έχουν ακούσει;
Αγαπητοί μου! Τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία, αλλά και η αναβίωση στις μέρες μας της εξ Ανατολών απειλής επιβάλλουν, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την γνώση της Ιστορίας! Αλλοίμονο στον λαό εκείνο που την ξεχνά! Οι πρόγονοί μας, αν δεν είχαν αυτή την πίστη στον Χριστό και στην Παναγία, δεν θα τα κατάφερναν… Αγωνίστηκαν μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Ό,τι, όμως, είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, είναι δυνατό για τον Θεό! Η πίστη στον Χριστό, είναι και σήμερα το πιο δυνατό όπλο για την προστασία μας…
Οι μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στις μέρες μας σε γεωπολιτικό επίπεδο ,αλλά και στην καθημερινότητά μας, με τις αυξήσεις των τιμών σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα και άλλα, μας υπενθυμίζουν ότι και πάλι εξακολουθούν να παίζονται διάφορα γεωστρατηγικά παιχνίδια στην σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, και όχι μόνον! Τι θα κάνουμε; Να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος και να χαράζουμε ορθή πορεία προς το μέλλον. Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, σε κείμενο που έγραψε το έτος 1969 με τίτλο «Υποθήκες προς τους Έλληνες» ( και το οποίο έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε σε πρόσφατη έκδοση βιβλίου μας) επισημαίνει τους κινδύνους ,που διατρέχουμε ως Έθνος…
Η γνώση της σωστής, της πραγματικής, Ιστορίας θα μας προφυλάξει… Και προς την κατεύθυνση αυτή ,ελπίζουμε να συμβάλλουν τα όσα ευθύς αμέσως θα παρακολουθήσετε. Κατ’ ανάγκην, ο ομιλών είναι το ίδιο πρόσωπο. Αλλά, ας μην επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε πρόσωπα και τις αδυναμίες τους, αλλά στα λεγόμενά τους. Και ας κάνουμε μέσα μας την επεξεργασία των όσων θα δούμε και θα ακούσουμε.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, πως είμαστε κι εμείς ένα από εκείνα τα πρόσωπα, τα οποία αντίκρυσαν τον ερχόμενο Κυβερνήτη της Ελλάδος, σε αυτόν ακριβώς τον τόπο που στεκόμαστε σήμερα, εκείνο το συγκλονιστικό μεσημέρι της 12ης Ιανουαρίου του 1828! Τα υπόλοιπα, επί της οθόνης…
