Τὸ στασίδι τοῦ Καποδίστρια
Ἀπέναντι ἀπὸ τὸ Δεσποτικὸ βρίσκεται τὸ στασίδι τοῦ Καποδίστρια. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἁπλό, ξύλινο κάθισμα, το οποίο κατασκευάστηκε κατόπιν παραγγελίας τῆς Ἀντικυβερνητικῆς Ἐπιτροπῆς μὲ τὴν φροντίδα τοῦ Γ. Λογιωτατίδη, γιὰ νὰ χρησιμεύσει στὴν ἡμέρα τῆς ὑποδοχῆς τοῦ πρώτου Κυβερνήτη τῆς Χώρας:
(Σημ: βλ. Ν. Κασομούλη, «Στρατιωτικὰ Ἐνθυμήματα, Β΄», σελ. 690. Επίσης: «Ἡ Ἀντικυβερνητικὴ Ἐπιτροπὴ ἔστησεν ἕνα θρονίσκον Δεσποτικόν, τὸν ὁποῖον ἐστόλισαν μὲ μυρσίνας καὶ δάφνας». ( Νικ. Κασομούλης, sic).
Επίσης : μετὰ τὴν ὁρκωμοσία του ὁ Καποδίστριας συνήθιζε νὰ χρησιμοποιεῖ αὐτὸ τὸ κάθισμα κάθε φορὰ , όταν τακτικά ἐκκλησιαζόταν στὴν Μητρόπολη.
( Σημ.: Κατὰ τὴν πρώτην δοξολογίαν θρόνος τοῦ Καποδίστρια ἦταν ἕνα ἁπλοῦν ξύλινο στασίδι. Αὐτὸ ἐχρησιμοποίει, ὅταν τακτικῶς ἐκκλησιάζετο τὰς Κυριακὰς καὶ ἑορτάς», (βλ. Μεγ. Ἑλλην. Ἐγκυκλοπαίδεια, ἄρθρο «Αἴγινα»).
Τὰ καθίσματα τῶν Βουλευτῶν
Στὸν Γυναικωνίτη τῆς Ἐκκλησίας διασώζονται μέχρι σήμερα μερικὰ ξύλινα καθίσματα, κάποιοι παλαιοὶ πάγκοι. Πρόκειται γιὰ τὰ καθίσματα , τα οποία χρησιμοποίησαν οἱ Βουλευτὲς κατὰ τὴν περίοδο, όταν ἡ Βουλὴ λειτουργοῦσε μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τὰ ἴδια καθίσματα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν καὶ γιὰ τὶς ἐργασίες τῶν Πληρεξουσίων τῆς Γ΄ Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων. (Σημ: Τελικὰ ἡ Γ΄ Ἐθνοσυνέλευση θὰ πραγματοποιηθεῖ, λόγῳ τῶν διαφωνιῶν τῶν συνέδρων,στὴν Τροιζῆνα τοῦ Πόρου, όπως είναι σήμερα γνωστή).
Αὐτὰ τὰ καθίσματα κατασκευάστηκαν μὲ τὴν φροντίδα τοῦ Γ. Λογιωτατίδη.
( Σημ: βλ. Γ.Α.Κ. Διοικ. Ἐπιτρ., Φάκ. 213, ἀρ. 1621/ 21 Φεβρουαρίου 1827: Ἡ Κυβέρνηση (Διοικητικὴ Ἐπιτροπή) δίνει ἐντολὴ πρὸς τὸ Ἐθνικὸ Ταμεῖο γιὰ ἔγκριση τῆς δαπάνης, ὥστε «νὰ φροντίσει τὰ ἀναγκαῖα σανίδια καὶ τεχνῖτας πρὸς κατασκευὴν καθισμάτων διὰ τοὺς πληρεξουσίους τῆς Ἐθνικῆς Συνελεύσεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Παναγίας Θεοτόκου».
Μὲ τὴν μεταφορὰ τῆς Κυβερνήσεως ἀπὸ τὸ Ναύπλιο στὴν Αἴγινα, στὶς 11 Νοεμβρίου 1826, ἡ Βουλὴ συνεδρίαζε μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὁ λαὸς παρακολουθοῦσε τὶς συνεδριάσεις της ἀπὸ τὸν Γυναικωνίτη.
( Σημ: βλ. Ν. Κασομούλη, «Ἐνθυμήματα Στρατιωτικά», Β΄, σελ. 673).
Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἄφιξη τοῦ πρώτου Κυβερνήτη τὸ 1828, οἱ Βουλευτὲς ἐξακολούθησαν νὰ συνεδριάζουν στὸν ἴδιο χῶρο.
Ἕνα ἐκκρεμὲς Ἑλβετικὸ ρολόϊ τοῦ 18ου μ.Χ. αἰ. Πρόκειται γιὰ προσωπικὸ δῶρο τοῦ Ἑλβετοῦ φιλέλληνα τραπεζίτη Ἐϋνάρδου στὸν Καποδίστρια.
Ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Κειμήλια τῆς Ἐκκλησίας σημειώνουμε τὰ ἑξῆς:
Τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο τῆς ὁρκωμοσίας τοῦ Κυβερνήτη
Σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια τῶν τελῶν τοῦ 18ου μ.Χ. αἰ., τα οποία διασώζονται στον χώρο της Ἐκκλησίας, πραγματοποιήθηκε ἡ ὁρκωμοσία τοῦ πρώτου Κυβερνήτη (Ἰωάννη Καποδίστρια), τοῦ πρώτου Πρωθυπουργοῦ τῆς Χώρας (Γραμματέως Ἐπικρατείας Σπυρ. Τρικούπη) και τῶν πρώτων Ὑπουργῶν(Γραμματέων) ὅπως καὶ τῶν μελῶν τοῦ 27μελούς Πανελληνίου (Νομοθετικοῦ Συμβουλευτικοῦ Σώματος).
Ἕνα Ἱερὸ Δισκάριο
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ παλαιὰ Ἱερὰ Σκεύη τοῦ Ναοῦ ὑπάρχει ἡ ἐγχάρακτη ἐπιγραφή: «ΔΩΡΕΑ Δ. ΚΑΛΟΥΔΗ».
( Σημ: Ὁ Δημήτριος Καλούδης τοῦ Ἰωάννη ὑπῆρξεν ἕνας ἀπὸ τοὺς καλύτερους καραβομαραγκούς. Ἔγινε ἀξιωματικὸς τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ. Τὸ 1837 διορίστηκε ἀρχιναυπηγὸς τοῦ Ναυστάθμου. Ἐκεῖ ναυπήγησε μεγάλα πλοῖα, ὅπως ἦταν τὸ «Ἀμαλία» (στὸ ὁποῖο ἀργότερα ἐπέβη ὁ Ὄθων μὲ τὴν Ἀμαλία) καὶ τὸ «Λουδοβῖκος» (ποὺ μετονομάστηκε σὲ «Μεσολόγγι»). Διατηροῦσε ναυπηγεῖο στὴν Αἴγινα, κατὰ τὴν περίοδο 1843 – 1850, ποὺ βρισκόταν πίσω ἀπὸ τὸ ἀρχοντικὸ τοῦ Κ. Βογιατζῆ (στὴν σημερινὴ πλατεῖα τῆς Ἐθνεγερσίας , εκεί όπου σήμερα βρίσκεται τὸ «Ἡρῶον». Στο ναυπηγείο κατασκεύασε 21 μεγάλα ἱστιοφόρα πλοῖα. Τὸ 1847 ἀναφέρεται πὼς διετέλεσε καὶ Ἐπίτροπος στὴν Μητρόπολη (ἦταν τότε ποὺ ἀφιέρωσε καὶ τὴν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως). Ὁ ἀδελφός του Δημήτριος, ἦταν καὶ αὐτὸς ναυπηγός. Ναυπήγησε δωρεὰν δύο πυρπολικὰ γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ στόλο. Κατεσκεύασε ἕνα μεγάλο πλοῖο, το οποίο ὀνόμασε «Πολύκριτο», πρὸς τιμὴν τοῦ πρώτου πεσόντος Αἰγινήτη Σαλαμινομάχου.
Τὸ σπίτι τῆς οἰκογενείας βρισκόταν ἀπέναντι ἀπὸ τὴν παλαιὰ προβλῆτα τοῦ νησιοῦ, στὸ σημεῖο εκείνο όπου κατὰ τὴν παράδοση, ἔγινε ἡ ἀποβίβαση τοῦ Καποδίστρια στὴν στεριά, ἀπὸ τὴν λέμβο η οποία τὸν μετέφερε από το βαρύ Αγγλικό πολεμικό “Warspite”, αγκυροβολημένο στον όρμο της Περιβόλας, στην παλαιά προκυμαία του λιμανιού της Αίγινας, όπου και αποβιβάστηκε ο Κυβερνήτης).
Δύο ζεύγη ἀργυρῶν ἑξαπτερύγων καὶ φανῶν αποτελοῦν δωρεὰ τοῦ Γ. Λογιωτατίδη, σύμφωνα μὲ μαρτυρία τῆς ἀπογόνου του Πολύμνειας Ἠρειώτη.
Τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, το οποίο τοποθετήθηκε στὸ σεπτὸ Σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
Σὲ μιὰ φωτογραφία τῆς ἐποχῆς διακρίνεται ἐπάνω στὸ σεπτὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἕνα Ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Πρόκειται, πιθανώτατα, γιὰ τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὴν ἀσημένια ἐπένδυση καὶ τὴν βελούδινη
ἐπένδυση ,το οποίο μέχρι σήμερα διασώζεται στὸ Σκευοφυλάκιο τοῦ Ναοῦ. Χρησιμοποιεῖται στὶς μεγάλες Ἑορτές.
(Σημ: Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του στὶς 10.30 τὸ βράδυ τῆς Κυριακῆς τῆς 8ης Νοεμβρίου τοῦ 1920, στὸ Ἀρεταίειο Νοσοκομεῖο τῆς Ἀθήνας. Τὸ σεπτὸ λείψανό του παρέμεινε γιὰ ἕνδεκα ὧρες στὸν θάλαμο τοῦ Νοσοκομείου καὶ γιὰ ἄλλες δύο στὴν Ἐκκλησία του. Τὴν ἑπομένη ,Δευτέρα 9 Νοεμβρίου, προκειμένου νὰ μεταφερθεῖ στὸ Μοναστήρι του στὴν Αἴγινα γιὰ τὸν ἐνταφιασμό,μεταφέρθηκε μὲ ἅμαξα στὸν Πειραιᾶ. Ἐκεῖ παρέμεινε προσωρινὰ στὸ κάτω μέρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Τριάδος (ἐπειδὴ ἦταν ἤδη μεσημέρι καὶ ὁ ἐπάνω Ναὸς ἦταν κλειστός). Τότε, εικάζεται ότι μεταφέρθηκε ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς Αἴγινας ἕνα Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, το οποίο και τοποθετήθηκε πάνω στὸ μυροβλῦζον Ἅγιο Λείψανο τοῦ Ἁγίου (ὅπως φαίνεται στὴν σχετικὴ φωτογραφία). Τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, πιθανόν νὰ το μετέφεραν ἀπὸ τὴν Αἴγινα, ἢ ὁ –τότε– ἀρχιμανδρίτης Παντελεήμων Φωστίνης ( ο οποίος καταγόταν ἀπὸ τὸ Κρανίδι καὶ στὴν συνέχεια ἔγινε Μητροπολίτης Καρυστίας καὶ μετέπειτα Χίου) ἢ ὁ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου π. Ἄγγελος Νησιώτης. Μὲ τὸ πλοῖο «Πτερωτὴ» τὸ σεπτὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μεταφέρθηκε ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ στὸ λιμάνι τῆς Αἴγινας. Εκεί, το Άγιο Λείψανο ἀνέμεναν μὲ ἱερὴ συγκίνηση ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαός, ο οποίος τόσο εἶχε εὐεργετηθεῖ ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου στὸ νησί της Αίγινας. Ἀργὰ τὸ ἀπόγευμα, τὸ σεπτό σκήνωμα μεταφέρθηκε πεζῆ πάνω στοὺς ὤμους τῶν κατοίκων, – όπου κατὰ τὴν κοινὴ ὁμολογία τῶν παρόντων δὲν εἶχε βάρος καὶ ἀπέπνεε μιὰ λεπτὴ εὐωδία λεμονανθοῦ– στὸ Μοναστήρι του. Ἐκεῖ κατατέθηκε στὸν τάφο από τον Όσιο Σάββα της Καλύμνου, ο οποίος και διαδέχθηκε τον Άγιο Νεκτάριο στα Ποιμαντικά καθήκοντα της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος και υπήρξε ο πρώτος αγιογράφος της εικόνος του Αγίου Νεκταρίου. Ο τάφος του Αγίου Νεκταρίου έκτοτε ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία γιὰ τὸ νησὶ του Σαρωνικού καὶ πηγὴ ἀπείρων θαυμάτων.
Υποσημείωση: Αυτή και άλλες αξιόπιστες μαρτυρίες προσώπων, τα οποία έζησαν τον Άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα, περιλαμβάνονται στο βιβλίο του συγγραφέα :π. Εμμανουήλ Γιαννούλης, “Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ’ ( Αυθεντικές Μαρτυρίες) , Β΄Έκδοση Επηυξημένη,. Το βιβλίο περιλαμβάνει και 50 άγνωστες και ανέκδοτες φωτογραφίες από την Ανακήρυξη του Αγίου Νεκταρίου (1961)η οποία – σημειωτέον- έγινε με την ανάγνωση της Πατριαρχικής Πράξεως στις 5 Νοεμβρίου 1961 στον Μητροπολιτικό ναό της Αιγίνης, ,όπου κατά το 1921 είχε τελεστεί και το Τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνο του Αγίου Ιεράρχου. Η Έκδοση του εν λόγω βιβλίου έγινε κατά το έτος 2020, “Επτάλοφος” Α.Β.Ε.Ε. , τηλ. συγγραφέα: 6946827152).
