Τὸ Καμπαναριὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ κτίσμα τῶν σπουδαίων ἀρχιτεκτόνων τοῦ Καποδίστρια Σταμάτη Κλεάνθη καὶ τοῦ Γερμανοῦ Ἐδουάρδου Σάουμπερτ. Κτίστηκε τὸ 1829 μὲ Αἰγινήτικο πελεκητὸ πουρί. Εἶναι κτισμένο μὲ μαθηματικὸ τρόπο καὶ βρίσκεται καθισμένο πάνω σὲ μιὰ πλατειὰ βάση. Ἡ ὕπαρξη ἑνός ἡλιακοῦ ρολογιοῦ στὴ νότια πλευρά ἀποτελεῖ ἔνδειξη τῶν εἰδικῶν γνώσεων, τις οποίες εἶχαν οἱ κατασκευαστές του, ἀφοῦ δείχνει τὴν πραγματικὴ ὥρα καὶ ὄχι τὴν συμβατική, ποὺ ἔχουμε σήμερα.( Ἡ ὥρα αὐτὴ ἔχει σχέση μὲ τὴν σκιὰ ποὺ σχηματίζεται ἀπὸ τὸν κατακόρυφο ἄξονα τοῦ ρολογιοῦ, λόγω τῆς θέσεως τοῦ ἡλίου σὲ σχέση μὲ τὸν ἄξονα τῆς γῆς). Στὴν κορυφὴ τοῦ Κωδωνοστασίου ὑπάρχει ἔνα περιστρεφόμενο ἀνεμολόγιο μὲ τὴν χρονολογία: 1857.
Τὴν μεγάλη καμπάνα, ποὺ μέχρι σήμερα χτυπᾶ, τὴν ἔφερε ὁ Καποδίστριας, μαζὶ μὲ δὺο μανουάλια ἀπὸ τὴν Ρωσσία. (βλ. Γ.Α.Κ. Ἐπίτροποι, φάκ. 82, ἀρ. 3175/ 9 Μαΐου 1829: Ἡ ἐπιτροπὴ τῶν Ναυτικῶν μὲ ἔγγραφό της ἀπευθύνεται στὸν Ἔκτακτο Ἐπίτροπο Δυτικῶν Σποράδων καὶ ἀναφέρει ὅτι: «…ἐπεβίβασε ἐπὶ τοῦ κοττέρου ὁ Ζέφυρος τὰς ἀκολούθους ἓξ κάσσας μὲ διάφορα βιβλία, τὰ ὁποῖα παρελήφθησαν κατὰ διαταγὴν τῆς Α.Ε. τοῦ Κυβερνήτου εἰς τὰς ἐνταῦθα ἀποθήκας… ἐπεβιβάσθησαν ὡσαύτως καὶ τὰ δύο μανουάλια. Υ.Γ. Ἐν τούτοις συμπεριλαμβάνεται καὶ μία μεγάλη καμπάνα..»).
Ὁ βαθὺς καὶ ὑποβλητικὸς ἦχος της ὀφείλεται στὴν παρουσία εὐγενῶν μετάλλων στὸ ὑλικό της. Τὸ 1926 ἔγινε ἀνάχυση τῆς καμπάνας στὰ χυτήρια τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, ὅπως συμπεραίνουμε ἀπὸ μὶα ἀνάγλυφη ἄγκυρα ποὺ ὑπάρχει πάνω της μὲ τὴν ἔνδειξη «Ναύσταθμος 1926», ἴσως ἐξαιτίας κάποιου ραγίσματός της κατά το παρελθόν.
